The Secret of Joseph | bxb

butterflies in my stomach

Joseph

Tüm gün boyunca Lisa ve Nat ile okulun çeşitli bölümlerini gezmiştik. Henüz ikinci seneleri olmasına rağmen okula epey hakimlerdi. Sanırım bunda Lisa'nın oldukça aktif bir öğrenci olmasının etkisi büyüktü. Saat akşama doğruyu gösterdiğinde nihayet odama geçebilmiştim. Arkadaşımın hala ortalarda olmaması beni şaşırtıyordu, çünkü insanın odasına gelmeye ihtiyacı olacağını düşünüyordum.

Partiye kadar yapabileceğim en iyi şey ailemi aramak ve gün içinde yaptıklarımı söylemekti. Bu yüzden telefonumu pantolonumun cebinden çıkartıp rehberden annemi bulup aramıştım. Telefonu açmasını beklerken de yatağıma uzanıp tavana bakmaya başlamıştım.

"Hey Joseph!"

"Selam anne, nasıl gidiyor?"

"Bir dakika Rose! Ah, iyiyiz. Akşam yemeği hazırlıyoruz. Senin nasıl gidiyor?"

Arkadan kardeşimin seslerini duyabiliyordum. "Odamdayım. Tüm gün okulu gezdim. Sanırım iki adet de arkadaş edindim."

Annemin buna çok sevineceğini düşünüyordum çünkü genellikle beni asosyal olmakla suçluyordu.

"Harika bir haber! Beğendin mi peki okulu?"

"Çok! Burası gerçekten harika bir yer anne. Umarım bir gün gelebilirsiniz."

Buruk bir gülümseme işitmiştim. "Belki Joseph. İyi olmana çok sevindim. Akşam ne yapacaksın?"

"Partiye katılacağım. Okulun düzenlediği."

Annemden bir süre cevap gelmemişti. Kendi isteğimle bir partiye katılacak olmam gerçeğini sindirmeye çalıştığına emindim.

"Açıkçası şaşırdım. Kendi isteğinle mi gidiyorsun?"

"Elbette anne."

"İyi öyleyse. Dikkatli ol tamam mı? Kardeşin de seni öpüyormuş. Beni beklesin diyor."

Gülerek "Bekliyorum. Ben de sizi öpüyorum. Görüşürüz." diye yanıtlamıştım.

Telefonu kapattığımda yataktan kalkarak giyinmeye karar vermiştim. Özenle yerleştirdiğim dolabımın kapağını kendime çekerek açıp içinden parti için en uygun kıyafetleri seçme kısmına geçiş yapmıştım. Ne kadar uğraşsam da giyeceğim şey açık mavi bir kot pantolon, gri bir kazak ve kot ceket olacaktı. Çünkü açıkçası kıyafetlerim hep aynı tarzdı ve ben kendimi bu şekilde rahat hissediyordum. Bu yüzden daha fazla aramamaya karar verip az önce seçtiğim kıyafetleri çıkarttım ve yatağın üzerine koydum. Kimsenin zorlaması olmadan bir partiye katılacağım için heyecan içindeyken soyunmaya başlamıştım. Çıkarttığım kıyafetleri tek tek üzerime geçirip yatağımın hemen ucunda bulunan boy aynasına kısa bir bakış atmıştım. Fena sayılmazdım. Sıradandım ama sonuçta kostüm partisine gitmiyordum.

Sıra saçlarıma şekil vermeye gelmişti. Kumral, kısa saçlarım az önce kazak giydiğim için elektriklenmiş ve bağımsızlığını ilan etmişti. Masamın üst rafında bulunan tarağımla tarayıp arkaya doğru hafifçe atmıştım. Üzerine de sıkıp sıkmamak arasında kaldığım saç spreyini gezdirmiştim kısaca. Spreyden nefret ederdim, saçlarımı kaskatı yapardı ama şu an buna biraz da olsa ihtiyacım olduğu aşikardı. Spreyi masaya geri koyduktan sonra son kez parmaklarımı saçlarıma değdirip şekil verdim ve yeniden aynadan yansımama baktım. Bence parti için gayet hazırdım.

Aynanın karşısından masamın önüne geçtim yeniden. Sırt çantamı yanıma almayı düşünmüyordum ama sıkılırsam diye yanıma mutlaka bir kitap almalıydım. Kitaplarıma kısa bir göz gezdirip Shakespeare'nin Othello'sunun cep boyunu ceketimin iç kısmına özenle yerleştirdim. İşte şimdi kendimi tamamlanmış hissediyordum. Kitabım olmadan partiye gitmek benim için büyük bir risk olurdu çünkü.