Dancy, the killer • sope

Bölüm 16: İki sırdaş •Final•

  "Günaydın bebeğim."

   Jung Hoseok başını kaldırıp ona bakan uyku mahmuru oğlana gülümsediğinde Yoongi gözlerini yumarak başını tekrar adamın göğsüne yasladı.

"Buradasın..."

"Buradayım tabii ki."

  Hoseok'un eli oğlanın siyah saç tutamlarına gitti, saçlarını geriye doğru okşadı bir süre.

Birkaç dakikalık sessizlikten sonra kucağındaki oğlan mırıldandı.

"Bundan sonra ne yapacağız?"

Adam birkaç saniye düşündü önce, hayatlarına kaldığı yerden devam etmeleri Yoongi için oldukça zorlayıcı olabilirdi. Ancak başarılı üniversite hayatını da devam ettirmesi gerekirdi oğlanın.

"Sen ne yapmak istersin?"

Risksiz bir soru.

  "Okulumu bitirmem lazım, iki yılım daha var biliyorsun..."

"Bay Kim'in durumu iyiye gidiyor, artık dersinize girmem. Yüksek ihtimalle polis nöbetini de kaldırabiliriz istek üzerine."

  "Kaldırmak istersek daha çok şüphelenmezler mi?"

  Yoongi adamın kucağında doğrularak gözlerinin içine baktı. Hoseok elini oğlanın yüzüne uzatarak yanağını okşamıştı.

  "Beni bir daha içeri atmak için kanıtları yok, iyi de bir avukatım var. Endişelenme bebeğim."

Oğlan yanağındaki eli elleri arasına alarak adamın avcunun içindeki yara izine baktı.

"Bana bu yaranın gerçek hikayesini anlatacak mısın?"

Hoseok'un gülümsemesi büyüdü.

"Beni yanıltmıyorsun Min Yoongi, beni hiç yanıltmadın..."

"Anlatmayacak mısın yani?"

Adam derin bir iç çekerek eski olduğu belli olan yara izine baktı.

"Birini bıçaklamak sandığından daha çok güç gerektiriyormuş, bıçağı düzgün kavramazsan avucundan kayarak elini kesiyor."

Yoongi suratı hatrı sayılır şekilde düşen adamın dudağının köşesine ufak bir öpücük bıraktı.

"Kaç yaşındaydın?"

"13."

Oğlan adamın yara izi üzerinde gezdirdi parmağını.

"Anlatmak zorunda değilsin istemiyorsan..."

Hoseok oğlanın arkasındaki duvara odaklandı bir süre kelimelerini toparlarken.

"Bir gün okuldan eve döndüğümde büyük bir kavganın ortasına düştüm. Bir tefeci babamı dolandırmış, üstüne kalan parasına da göz koyarak evi basmış. Tefeci babamı fena halde hırpalamıştı geldiğimde, 13 yaşında bir çocuğum. 13 yaşındaki bir çocuk fiziksel olarak ne kadar güçlü olabilir Yoongi?

Bir vurdum, iki vurdum hissetmedi bile. Annem araya girdi, adamın sinirini ailemden çıkardığı kesin bir şeydi.

  Tereddüt etmedim bile bıçağı elime aldığımda...

Nefsi müdafaa olarak geçtiler kayıtlara, kendi ayaklarım üzerinde durmaya başladığımda da kayıtları sildirdim.

  Annem de babamda iki haftaya atlattılar tüm bu olanları. Ancak ben atlatamadım. Elimdeki o yara izi bana hep işimi bitirmemi söyledi.

  O an yaşadığım zevki ve adrenalini yaşamayı çok istedim. Korkaktım, yakalanırım korkusuyla uzun süre hayatıma devam ettim normal bir insan gibi.

Üniversiteye geçtiğimde kalan işimi bitirdim, yüksek lisans sırasında arkası gelmeye devam etti."

  Yoongi duyduğu şeyleri sindirmeye çalışırken Jung Hoseok gülerek başını geriye attı.

"Benden korkuyor musun Yoongi?"

  Oğlan Hoseok'un geriye attığı başını elleri arasına alarak kendisine bakmasını sağladı tekrardan.

  "Senden korkmalı mıyım?"

   "Hayır."

  "Öyleyse sen de benden korkma, bir gün gideceğim fikrinden korkma. Aynı şekilde senden korktuğum fikrinden de... Her şeyden önce biz iki sırdaşız, değil miyiz?"

  "İki sırdaşız... Seni ilk gördüğümde kollarımın arasında olduğunu hayal edebiliyordum ancak sınırların çok ötesindesin Min Yoongi."

Oğlan dudağını adamın dudaklarına sürttü gözlerini yumarak.

"Sınırları birlikte aşıyoruz Jung Hoseok, bunu bana siz öğrettiniz."

  Hoseok doğrularak oğlanın sırtının yatakla buluşmasını sağladı. Bedeni tutkuyla yanıp tutuşurken oğlanın üzerine çıktı.

"Durmamı istediğinde duracağım."

"Sakın durma."

•

•

Özel bölüm için takipte kalın!

Önceki bölüm final olarak çok havada kalacağından duyuru yapmama rağmen bu bölümü final olarak yayımlamanın ve akıllardaki soru işaretlerini az da olsa giderebilmenin daha iyi olduğunu düşündüm.

Öncesinde zamanım olmadığından halledemediğim, aceleye gelen çok şey oldu taslakları düzenleme konusunda.

Okuyan, yorum yapan herkese içten teşekkürlerimi sunuyorum. Sevgili Ovi, sevgili Adain ve kalan herkese minnettarım. Kendinize çok iyi bakın!

Sevgilerimle, pamyu-san