Heartpain

2

Garip... İnsanlar garip ve nankör.

Kadın etrafına bakındı.. Gözleri hala yaş doluydu,hiç kurumamıştı o gözlerin yaşları."Hala mı burdayım..?"  Umut... Umut bekliyordu hala. Gözlerini kapayıp açınca kaybolma umudu. Yok olup gitme umudu...
Bakındı etrafına. Herkesi kaybetmişti. Ama onun aklı herkeste değildi,tek birindeydi. "Ne yapacağım ben.?"  Yine ağlıyordu. Böyle ağlamasa olmazmıydı? Gözleri, mutluluk gözyaşlarını bile kabul edemeyecek kadar güzellerdi. Uyumak da istemiyordu. Çünkü her uykunun sabahında, tekrar yaşıyor olmayı hissediyordu. Her uyku sonunda buruk bir hisle uyanıyordu.
Aslında etrafına bakınsa onu görebilirdi.
Değil ki beden yanında olursa görecek diye.  O duvarda anılar ile ruhu teselli bulabilrdi. Onu görebilirdi...

Kadın istemiyordu,kadın artık gerçek olanı istiyordu. Gerçek olanı.・。.・゜✭・