W sieci przeznaczenia, kocham Cię

Rozdział 1 Początek...lub rozwinięcie problemów

Tomek obudził się z dziwną myślą. A co gdyby dzisiaj zrobić coś szalonego? Nudził się całe wakacje. Autentycznie nic się nie działo. Wszystkie plany i wyjazdy poszły się bujać przez pogodę. Może w szkole będzie działo się coś fajnego. W końcu to pierwszy dzień w liceum. Nowi ludzie, nowe wyzwania. Pełen sił i energii zszedł na śniadanie.

-Znowu w samych majtkach? – narzekała siostra

-Jak Ci to przeszkadza to nie patrz – wciąż w dobrym humorze odpowiedział się szczerząc białe zęby

Zaraz po posiłku szybko ubrał się w coś luźnego i już przechodził przez drzwi gdy poczuł silny ból głowy. Upadł na podłogę a przed oczami ukazała mu się postać. Nie zdziwił się, bo nie był to pierwszy raz. Starał się być cicho, żeby nie zwrócić uwagi rodziców. Tajemnicza postać była bardzo podobna do niego, ciemne włosy, delikatne rysy twarzy, tylko, że starsza, tak koło czterdziestki. Mężczyzna zawsze poruszał ustami, ale nigdy nie było nic słychać. Tym razem było inaczej, bardzo cicho, aczkolwiek było słychać „powodzenia". Nie wiedział jak to ma interpretować, więc po prostu to zignorował. Miał tak od dzieciństwa, więc nie był przestraszony. Nikt z jego rodziny tego nie wiedział. Przeczucie mówiło, żeby ich o tym nie informować. Od zawsze miał też trafne przeczucia. Po chwili ból ustał, a chłopak podniósł się z podłogi i jak gdyby nigdy nic wyszedł z domu. Żaden z domowników nie widział co się stało.

Wszedł do klasy i już nie był taki pewny siebie. Nie znał absolutnie nikogo. Wszyscy jego znajomi poszli do innych szkół, więc został sam jak palec w nowym miejscu. Usiadł gdzieś na końcu przy oknie i uznał, że jeśli ktoś się dosiądzie to wtedy do niego zagada. Zadzwonił dzwonek i do klasy wszedł nauczyciel. Jego też widział pierwszy raz, bo nie poszedł na rozpoczęcie roku. Pierwsza lekcja, oczywiście organizacyjna. Można sobie pomarzyć. Spojrzał w okno i zauważył jakąś blondynkę biegnącą w stronę szkoły. Zaśmiał się, „nie ma to jak spóźnić się pierwszego dnia". Blondynka okazała się być wysokim blondynem o długich włosach, który chodzi z nim do klasy. Chłopak przeprosił za spóźnienie i usiadł na jedyne wolne miejsce, którym było oczywiście siedzenie obok Tomka. Gdy tylko nieznajomy się dosiadł, dotarł do niego lawendowy zapach. Coś mu przypominał, ale nie był w stanie określić co.

-Kuba, miło poznać – przedstawił się

-Tomek

-Nie widziałem Cię na rozpoczęciu

-Aa, nie poszedłem na nie – nie bardzo wiedział co powiedzieć

Kuba najwidoczniej tez, bo odwrócił tylko wzrok.

Lekcja się skończyła, a Tomek postanowił zagadać, bo zostanie sam, a to ostatnie co by chciał

-Chcesz się spotkać dzisiaj po szkole?

-Chętnie – lekko się zarumienił, chyba nie był zbyt rozmowny

Zgodnie z umową spotkali się przed szkołą i poszli na rynek. Jednomyślnie stwierdzili, że lody będą najlepszym pomysłem. Czuli się dobrze w swoim towarzystwie, tak na luzie. Z tego też powodu zaczęli spotykać się częściej. Tomek nie oczekiwał, że znajdzie sobie takiego przyjaciela, był szczęśliwy. Bóle głowy ustały, wszystko było pięknie....do czasu. Wszystko dobre kiedyś się kończy. Tak było też tym razem.

-Skończ te gierki! Przecież wiem, że kłamiesz

-Nie kłamię, Kuba, skąd Ci to przyszło do głowy?

-Chciałeś mnie wykorzystać i zostawić! – prawie płakał

-Podaj mi jeden sensowny powód dlaczego miałbym to zrobić! – to zdanie wykrzyczał

-Daj spokój, po prostu to zostawmy i odejdźmy w swoje strony. Słyszałem Waszą rozmowę....

-Jaką rozmowę? – był wyraźnie skonfundowany

-Z Andrzejem – na samo wspomnienie się skrzywił

-Ale...ja go praktycznie nie znam

-Nie na to wyglądało, knuliście za moimi plecami

-NIE! Uspokój się, nic takiego nie zrobiłem. Przecież jesteśmy przyjaciółmi

-Już nie – odwrócił się i odszedł ze łzami w oczach.

..............................................................................................

Pierwszy rozdział,  krótki, oceniajcie w komentarzach...jeśli ktokolwiek w ogóle to przeczyta. Miłego dzionka