Okyanuslar seni sayıklar. Çünkü okyanuslar kaybeden ve kaybettiğini sananların gözyaşlarını da içine saklar. Öyle bir karmaşa götürüyor ki orayı, zihin kadar karanlık dibinde ölüm var.
Ve ben tüm o yaygara arasında; sen ölmek istediğinde kırık düşün...
Bölümü yazarken Watty ile resmen çatışma içerisindeydim.
Sizinle bir arada olmak bana gerçekten ilham veriyor... Hepiniz öyle değerlisiniz ki gözümde, sizin sayenizde mürekkebimi kağıtlara akıtabiliyorum. İyi ki varsınız, düşüncelerinizi esirgemediğiniz için size ne kadar teşekkür etsem azdır.
—
fairytale. (peri masalı.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masaldaki peri, sihirli saksıda mucizevi bir fidan dallandırıp budaklandırdı ve her dalında kendince eşsiz bir öyküye yol aldı. Sayfa sayfa açıp göz gezdirdi de yapraklarında, kelimelerce yüreği el avuç içinde kırıldı. Çığlık atıp duyurmaya çalışsa da yedi diyara sesini, iki yol ardındaki köy bile harelerinde yeşeren şatafatlı hüzne inanamadı. Onlara göre gözyaşları, acılar ve dikişler iki eli kanda olsa da insanın, bir şekilde eli yılı aşkın saklanmalıydı.
Anılar, efsaneler, dinler, destanlar ve tarih kutsaldı ve ben öylesine kendimi kaptırmıştım ki bu erçekliğe, aksinin iddia edilebileceğini düşünmüyordum. Öyle ki ne yaşanırsa yaşansın, asla yerine ne yenisi ne de benzeri kondurulamıyordu. Bu yüzdendir ki sendesiyle de olsa sırtlandığımız tüm tecrübeler, yüreğe kadar hissedilerek edinilmeliydi.
"Sana, sana karşı kalbimde çarpanların gerçekçi ve ciddi olduğunu söylemek isterdim Roséanne. Ancak maalesef, gelip geçici birkaç duygudan ibaretlermiş onlar."
Sözleri, bir savaş emiriydi içimde. Çok değil, birkaç ay öncesine kadar bu savaşa zırhımla, silahımla, kısacası her şeyimle hazırlıklıydım.Bu tümceler, duyduğumda yadırgamayacağım kadar yakından tanıdığım türdendi.
Lakin kurşunu kalbime hedef alan sözler ya da silahlar değildi. Zira ortada mevcut her savaş toplarla, kurşunlarla kan dökerek can almazdı; bazı katledişler sözleri taş, dili sapan yaparak da sağlanabilirdi.
Benim en büyük savaşım ise tamamen yasal, suç mahalu olmayan, ceza almaksızın, karşı tarafın topraklarımı istila ettiğiydi. Adaleti, hukuku olmaksızın hedefi yegâne yüreğimdi.
Hayır bayım, katilim sözler ya da oklar değil. Bizzat ruhumda işlenen en büyük cinayet, sözlerinsahibinin ne idüğü belirsiz duygularıydı.
Kapanmaz yaralar, o hâlde iğne neden var? Savaş ilan eden kinci insanlar, o hâlde barış neden var? Aksi takdirde yokluğu azap aşklar, yarım kalmış aşıklar öldürüyorsa insanı, O hâlde Cehennem niçin var?
"Seninle benim bundan sonra kesişeceğimiz tek nokta, Tanrı'nın yanıdır Roséanne Park."
