Chapter !:
Hi guys! Thank you for lending your time para basahin tong story ko. wala kayong idea kung papaano ako kasaya kapag may taong nagbabasa ng story ko. well, welcome to my world of plot twist. But in this story, I’ll make an exception. Because ito yung first story na ini-upload ko dito sa wattpad, I dedicate this part to you. Please vote and comment. Enjoy guys.
Dianne: Pano kung mahal mo yung isang tao kaso hindi ka niya mahal?
Mat: ano yan parang “bakit di ka crush ng crush mo?”
Dianne: so anong sagot mo sa question na yon?
Shit. Di ako makasagot. Di ko pwedeng sabihin na sa sobrang mahal ko kay Gio ay baka makapatay ako. Chos lang. mahal ko talaga kasi talaga siya. Nagsinugaling ako.
Ace: ok lang. alam ko namang hindi mangyayari yung love story na ineexpect ko eh. Siyempre sa sitwasyon ko namang ito. Hindi ako umaasa ng mas mataas. Kung gusto ko siya edi fine. Hanggang don lang.
Dianne: paano kung parehas kayo ng bestfriend mo ay parehas na may gusto sa guy? I mean sa iisang guy. Isusuko mo ba friendship niyo?
Ano ba?! Ang deep naman ng tanong niya o! alam naman niya siguro na kung mahal ko yung tao ay hindi ko na siya titigilan pa no. nagsinugaling ulit ako.
Ace: no. kung love ng guy yung friend ko. Magpaparaya ako. What if kung sila na ng bestfriend ko tapos wala na yung friendship. Wala na akong love wala pa akong friend.
Dianne: sabagay tama ka diyan.
Mat: ano yun? Parang naruto love story lang?
Dianne: pwede tumahimik ka na diyan?!
Ace: hindi ko nga alam kung bakit ko siya minahal eh. (pabulong)
Ms. Ferrer: okay! Out na kayo five minutes before time. Let’s pray. In the name of the Father……
Nasan kaya si Gio ngayon? I hope naman ay magsabay nanaman kaming umuwi. Wala sa kalandian ah pero I really miss him after ng two weeks vacation. For that two weeks…..hindi siya online, wala siya sa bahay niya. God! I really need him.
Natapos na ang prayer at nagsi-alisan sa Quad ang mga dakilang estudyante ng public speaking ng Gabriell Perboyre College. Nilapitan ko si Leila at tinanong ko kung alam na ni Dianne ang crush ko.
Leila: oo. Obvious kaya.
Ace: ako o…..
Leila: ikaw at yung mga clue. Nagkukunwari lang siya na di niya alam.
Ace: ganon ba?
Tang ina! Oo nga no? alam na niya yun! I need to go home na. gutom na gutom na ako.
Ace: sige Leila Uwi na ko ha?!
Leila: sige ba-bye!
Ace: bye!
Dirediretso na ako sa corridor at balak ko sana na hintayin si Gio sa waiting area at hintayin siyang sabihin na: “Hernandez! Sabay tayong umuwi, wala akong kasabay eh.” Excited na ako. Wala sa kalandian ah.
Aubrey: Hernandez! Uwi ka na?
Shit! Ito na naman ang babaeng walang laging kasabay. God! Sawang sawa na akong kasabay tong babaeng ito. Gusto pa kasi niya ihahatid ko siya sa sakayan ng tricycle. Halata namang nilalandi niya ako eh. Duh! Kababae niyang tao nilalandi pa niya ang isang bakla. Pano ko nasabing nilalandi niya ako? Personal Questions, hawak hawak kamay, simple kisses. Never never akong sasabay sa kanya.
