Karanlık bir yol vardı önümde. Bir adım atsam ben ölecektim. Geri dönüp gitsem ise o.
Öyle bir zaman gelecekti ki seçim yapma hakkı bana düşmeyecekti. Bu bir mecburiyet olacaktı. Ve o zaman geldi.
Bir adım attım karanlığa doğru. O adımları ikinci ve...
Kitabın bir simgesi olsun diye düşündük ve 🥀 bu emojiye karar verdik. Bölüme geçmeden önce yorumlara simgemizi bırakır mısınız?
Ferhat Göçer - Yıllarım gitti
Gençliğimi geri verseler bu kez en çok kendimi severim.
Kalbimde bir sızı vardı. Oysa bu tıbbi açıdan imkansızdı, en azından benim için. Neden acıyordu kalbim? Gözlerim ağlayamayacağını bildiği halde neden yanıyordu?
Bu duygular yabancıydı bana. Ama o hepsini bir anda yaşatıyordu.
Şirketten çıktıktan sonra arabama binmiş nereye gittiğimi bilmeden sürmüştüm. İyi mi yapmıştım yoksa kötü mü bilmiyordum.
Her ne kadar istemesem de kalbini kırmıştım. Ama benim kalbim aylardır paramparçaydı ve o bana bir kez bile iyi misin diye sormamıştı.
İlk başta şehir dışına çıkmayı düşünsemde sonradan vazgeçmiştim. Şimdi ise Emre'yle oturmuş sessizce deniz dalgalarını izliyorduk. Ona kısaca anlatmıştım olanları. Zaten önceden de biliyordu biraz.
Cebimdeki telefonu çıkarttım. Gündüz kapatmıştım ve bir daha da açmamıştım. Beni aradığını biliyordum. Konuşursak kalbini daha çok kırmaktan korktum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben sana karının yanından ayrılma dedikçe sen onu yalnız bırakıyorsun.
Kahretsin o Efla'yı takip ettiriyordu. Mesajın saatine baktım. Öğlen iki de yazmıştı. Biz kavga ettikten yaklaşık yarım saat sonrasıydı.
Daha fazla dayanamayarak rehbere girdim onu aramak için. Tam o sırada birileri önce davrandı ve telefon çalmaya başladı. Taner Bey arıyordu. İsteksizce açtım telefonu.
"Eğer hesap sormak için aradıysanız..." Lafımı kesti. "Şuan bundan daha büyük dertlerim var. Her hangi cehennemdeysen çık ve buraya gel." İçime kurt düşmüştü. "Kötü bir şey mi oldu?" "Sayılır." Panikle yerimdenkalktım. Bu hareketimleEmre'de ayağa kalkarken bakışlarıyla ne olduğunu soruyordu.
