ჯონგუკის POV*
მე: ლილუ არ გინდა!! უკვე მოვდივარ!
ლილუ: ნახვამდის ჯონგუკ... დაიმახსოვრე რომ მე შენ ყოველთვის ყველაზე მეტად მიყვარდი, თუნდაც ჩემი სიცოცხლის ბოლო წუთებამდე...._და ტელეფონი გაითიშა!..
მე: ამის დედაც!!!!!!_და ტირილი დავიწყე...._რატომ ლილუ? რატოოოოომ!!!!! *ყვირილით* ჰან რივერის ხიდს მივუახლოვდი, მაგრამ იქ არავინ იყო!.. ხიდიდან გადავიხედე და დავინახე მოტივტივე სხეული და დავიყვირე_ ლილუუუუუუუუუ!!!!!!!!!!!!
Flash Back*
2 დღის წინ...
ლილუს POV*
სიყვარული, ეს არის გრძნობა რომელიც სიხარულთან ერთად დიდ ტკივილს გვანიჭებს...
გამოგიცდიათ სიყვარული? ჰაჰ ვის არა... დარწმუნებული ვარ იცით როგორი მტკივნრულიცაა....
პირადად მე რომ მისი ფასი მცოდნოდა, ალბათ ჩემი სიყვარული ასეთი არ იქნებოდა....
სულ ცოტას გაგეცნობით... მე ვარ ლილუ, 20 წლის.. მყავს ერთადერთი მეგობარი, დედა და ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ადამიანი, ჯონგუკი.
ჩვენ უკვე თითქმის 2 წელია ვხვდებით... მაგრამ ის ძალიან შეიცვალა.... აღარ არის ისეთი მზრუნველი, ჩემთვის ვერასდროს იცლის და ძალიან უხეშად მექცევა...
დღეს ძლივს დავიყოლიე რომ პარკში მაინც წავსულიყავით ცოტახნით, რათქმაუნდა ყველაფრის მიუხედავად მაინც ძალიან მიყვარს.
პარკში მოვედით და ვსეირნობდით... სკამზე ჩამოვჯექით...
მე: ჯონგუუკ, რამეს მოვიტან საჭმელად_ტელეფონიდან არც ამოუხედავს ისე მიპასუხა...
ჯონგუკი: მჰმმ...
მეც წავედი და ორი dumplings ვიყიდე
(აუ ეს არ ვიცოდი როგორ იწერებოდა😶)
ჯონგუკთან მივირბინე, საჭმელი გავუწოდე და მოციმციმე თვალებით შევყურებდი როდის გამომარევდა.
მე: აი ჯონგუკ, შენი საყვარელი მოვიტანე
ჯონგუკი: არ მინდა
