RUHUM SENİ SEÇTİ

47.Bölüm Kıskanç Kocammm

Herşey bir an öyle güzel giderki, işte der insan bu saatten sonra ne olursa olsun mutlu olduğum bu anı, kimse bozamaz. Ama hiç beklemediğiniz biri gelir, sizin en huzurlu olduğunuz saniyelerini sizden çalmak ister.

Şuan aynen bu hissi hem Giray hemde Leyal dibine kadar yaşıyorlardı. Eğer bu yaşadıkları şey bir tesadüf ise, onlar hayatın biryerleri ile kendilerine güldüğüne inanıyorlardı.

İkilinin geldiğini  ilk farkeden Firuze olmuştu. Genç kız dün akşam yemekte gözlemlediği kadar ile Albayın kızının bu gurupta pek sevilmediği idi. Gerçi kendide bu kızdan pek iyi elektrik alamamıştı.

Yine gözlemlerine göre de Emel denilen kızın Giray Binbaşına takık olduğuydu. Ve bu durumunda ister istemez ortamın gerilmesini sağladığına emin olmuştu. Genç kız daha fazla beklemeyi bırakıp diğerlerinde gelenleri farketmesi için boğazını hafif temizlemiş onlara hitaben konuşmaya başlamıştı.

"Hoşgeldiniz bizde sizi bekliyorduk."

Genç kızın söyledikleri ile diğerlerininde bakışları el ele ayakta duran ikiliye takıldı. Yüzlerindeki ifadeye bakılırsa Emel'i farketmişler ve bundan rahatsız olduklarını anlamışlardı.

Emel'de tıpkı diğerleri gibi Firuze denilen kızın konuşması ile beklediği kişilerin geldiğini anlamış ve yüzüne yerleştirdiği yalancı bir gülümseme ile onlara doğru dönmüştü.

Döner dönmezde varlığından rahatsız olduğuklarını yüzünden anladığı ikiliye hitaben konuşmaya başlamıştı.

"Dünya gerçektende küçük burda karşılaşacağımıza hayatta inanmazdım. Ayarlasak bu kadar denk gelmezdik. Artık nasıl temiz kalpli isem. Yalnız sizinde buraya geleceğinizi bilseydim sizinle birlikte gelirdim. Tek başım...."

"Yeterrr kesss" Giray başkalarının onları duymalarını önemsemeden karşısındaki kızın sözlerini bağırarak kesmişti. Bu kıza bu güne kadar sırf Albayının hatrı için katlanmıştı. Ama herşeyin bir sınırı vardı. Bu sınırıda karşısındaki kız kalkıp onların peşinden buraya kadar gelmekle aşmıştı.

"Sen kimi kandırdığını zannediyorsun? Senin karşında on sekizlik yeni yetme mi var? Bak güzelce söyledim anlamadın, kızdım anlamadın oda yetmedi beni babanla konuşmaya mecbur ettin ki görüyorum oda çözüm olmamış şimdi onu anladım.

Ama babana gösterdiğim saygıda buraya kadardı. Benden ve çevremden özellikle karımdan uzak dur. Tatil mi yapmaya geldin buyur doya doya yap. Yanlız o küçük aklınla bizi huzursuz etmeye sakın kalkışma. Şimdi hemen oturduğun o yerden kalk ve mümkünse bizden uzak bir noktaya otur."

Emel onca insanın içinde duyduğu sözlerle birkez daha yerin dibine girmişti. Bu onun karşısındaki adam tarafından kaç kere daha reddedilişi olacaktı. Aşk dediği şey gururundan daha mı önemliydi sanki. İlk defa gerçekten de bunu içinde sorgulamaya başlamıştı.

Genç kız işittiği sözlerden sonra oturduğu yerden kalkmak için sandalyesini geriye itmiş tam kalkıyordu ki gözü masanın ucunda başı önde olan adama takılmıştı.

Murat sevdiği kızın gurursuzluk yapıp bunca laf duymuş olmasına kahroluyordu. Tamam kendini sevmiyor olabilirdi ama onu istemeyen bir adamın peşinde gururunu hiçe sayarak dolaşması ondan çok onun ağrına gidiyordu. Keşke oda kendisi kadar yürekli olsaydı da onu sevmeyen bir adamın peşinde bu şekilde koşmasaydı.