Unspoken Words (Hidden Secret Series #2)

Chapter 18

"Gago ka! Niloko mo lang ako. You made me look stupid! Screw you! I won't let you come near me ever again." I burst all my anger on my cute pillows. Sorry to my pillows.

He didn't reply after that. I deleted his number on my phone and everything that has to do with him.

He's a trash!

I stayed in my room all day, I didn't go outside instead, I ask the maids to bring my food here.

"Iyak mo na lahat anak. Mawawala din iyan at saka marami pa naming lalaki. Hindi lang siya ang lalaki sa mundo. Patunayan mong sinayang ka lang niya by concentrating on your work at pag ayos mo sa ipapatayong business mo. Diba pangarap mo iyon? Na magkaroon ka ng sarili mong ospital?" Tita Sally is hugging me and rubbing my back.

"Eh tarantado pala yang doctor na yan eh! Hindi minamahal at pinagbibigyan ang mga ganyang klaseng lalaki. Parang walang pinag-aralan." Tita Jully said.

"Please calm down tita. Baka po maatake kayo niyan."

"Dibale hija nandyan ka naman para gamutin mo kami." I laughed with tears in my eyes.

"Oh diba tumatawa na ang anak namin."

"You never fail to make me smile po. I'm thankful for that."

"Syempre naman para ka na naming anak ni Sally. Alam mo naman na wala na kaming mga anak at asawa. Ikaw ang nagpapaalala sa mga anak ko at kay Sally na din."

"What happened to them po?"

"Nagkasakit sila." She said in a sad voice.

"What about you tita Jully? Anong nangyari sa kanila?"

"Napagbintangan ang asawa ko na magnanakaw at nakulong. Hindi matanggap ng mga anak ko kaya naghinganti sila. Alam mo naman anak na mahirap lang kami at walang kaya. Sinubukan naming ilaban sa korte ang kaso pero mukhang binayaran nila ang judge kasi mas pinanigan pa sila. Walang hustisya na mahahanap namin kaya sinugod ng mga anak ko sila at napatay ang ama ni Silverio Qui o mas kilala bilang Silver. Pagkatapos nun ay binaril kaming lahat sa loob ng korte. Sinara lahat ng matatakasan naming pintuan at bintana at sinunog ang korte. Malas nila dahil nabuhay ako pero hindi nila alam iyon." I wiped tita Jully's tears.

"Why didn't you report it po?"

"Wala akong ebidensya at wala na ding silbi anak. Kahit patayin na nila ako, ayos lang kasi wala naman ng natira sa akin."

"Don't worry tita. I promise you I'll find that guy. I'll give justice to you and to your family."

"Huwag hija baka mapahamak ka. Ayokong saktan ka niya baka di ko kayanin." I shook my head.

"Hindi po. I'll be alright, I assure you that."