KÖR OYUN (+18)

12 - PERİ🧚‍♀️

Yıllar sonra yeni bölüm hiralbxnaudwk

(Birkaç Gün Sonra)

"Bu kadar özleyecektin sen niye gitmedin?" diyerek elinde ki nutella kavanozundan bir kaşık daha aldı Simay. Yüzümü buruşturup elimi kendime doğru uzattım "Pardon?

"O bana bir şey dememiş üstüne üstlük gelme demekten daha beter etmişken bana ona daha ne söyleyebilirdim hem fazla da umurum da değil zaten" diye saçımı arkaya savurdum.

"Fazla umurun da değil?"

Başımı aşağı yukarı sallayarak "Hıhıı" nidasi çıkarttım. "Günlerdir yanında kalmasam inanıcam o derece bir oyunculuk"

Aklıma yeni gelen bilgiyle gözlerimi hızla açıp başımı yavaşça Simay'a döndürdüm. Kafasını 'Ne var?' anlamında salladı. "Günlerdir buradasın" Başıyla beni onayladıktan sonra yanımda ki yastığı alıp Simay'a fırlattım.

"Ve hiç bir iş yapmıyorsun mutfağa bak bulaşık dolu"

Simay ona fırlattığım yastığı geri bana fırlatarak "Aa üstüme iyilik sağlık hani ne oldu türklerin misafirperverliğine? Hiç yakıştıramadım sana" diyerek kınar gibi baktı.

Simay'a doğru azıcık kalkıp koltuktan kaldırdım "Ben anlamam günlerdir sana bedavadan bakıyorum bir işe yara"

"İyi be gel de yıkadıklarımı makineye yerleştir sende" Yerimden kıpırdamayıp kanalları gezmeye başladığım da elimden kumandayı çekip kaşlarıyla kalkmak için komut verdi.

Oflayıp yerimden kalktım beraber mutfağa geçip arkada ses olması için rastgele müzik açtık. Simay'ın yıkadığı bulaşıkları kafama göre yerleştirmeye başladım.

"Beliz"

"Hı?"

"Emir'in teklifine ne diyceksin?"

"Kabul ederim heralde bilmiyorum"

"Benc-"

Simay'ın lafını bölen telefonumun sesiydi. İkimiz de aynı anda masanın üzerinde ki telefonuma baktık. El havlusuyla elimi kurularken Simay "Bu saatte kim arıyor?" dedi. Dudaklarımı bilmiyorum der gibi kıvırırken gördüğüm isimle şok olmuştum.

"Kimmiş"

Telefonumu elime alıp yansıyan görüntümden görünüşümü düzeltirken "Armando" dedim. Sesli aradığını hatırladıktan sonra yaptığım saçmalığı bırakıp bu kez sesimle provalar yaptım.

"Ya kızım açsana şimdi kapancak telefon"

Lafını bitirir bitirmez telefonu açtım. Armando'yla ilk defa telefon da konuşmam değildi fakat sebepsiz yere heyecanlanıyorum onun sesini duyucak olma ihtimali karnımda kelebekler oluşturuyor. Omzuma dokunan elle düşüncelerimden arınıp Simay'a baktım.

Ses çıkartmadan ağzıyla "Hoparlör, hoparlör" dedi. Başımla onaylayıp hoparlörü açtıktan sonra "Efen-" diyecekken hıçkırık tuttu. Utancımdan yerin dibine girerken Armando'nun karşı taraftan hafif gülme sesini duydum.

"Beliz"

Ben bana gülen Simay'a vurmaya çalışırken Armando'nun sesiyle durdum. Hafif öksürüp "Efendim?"

"Müsaitsin değil mi? Meşgul etmiyorum"

İçimden her ne kadar "Ben sana her zaman müsaitim" demek geçse de ilk bir hıçkırdıktan sonra "Evet evet müsaitim" dedim.

"Nasılsın?"

"İyiyim de bunu sormak için mi aramıştın bu saatte?Bir şey yok değil mi?"