CANIM ÖĞRETMENİM (BxB)

128.Bölüm 🌙

İyi okumalar 🌙

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Buğra
Gece geç yatmama rağmen, sabah erken kalkmayı başarabilmiştim. Çünkü bugün, Alper ve küçük kuzeniyle buluşacaktık. Kahvaltı etmeden evden çıkmayı planlıyordum. Tuğra kapıda yakalayana kadar. Tam kapıya yönelince, birden dibimde belirmişti.

"Abicim nereye böyle sabah sabah?" dedi. Portmantodaki mevsimlik ceketimi aldım, giyerken cevap verdim.

"İşlerim var biraz. Onları halledeceğim." dedim. Tuğra yer miydi peki? Yemezdi. Yemedi de zaten.

"Sen onu benim külahıma anlat. Alper'le buluşacaksın. Bilmiyor muyum sanki?" dedi.

"Bak sakın şimdilik bizimkiler duymasın. Daha net bir şey yok aramızda." dedim. Kollarını göğsünde bağlayıp cevap verdi.

"Bilemedim şimdi. Düşünmem lazım." dedi. Eh ne demişler keser döner sap döner, gün gelir hesap döner. Bugün sıra ondaydı. Hesap ona dönmüştü.

"Ne istiyorsun?" diye sordum gözlerimi devirerek. Elini çenesine koydu ve düşündü kısa bir süre. Parmağını şıklatıp cevap verdi.

"Beni idare et bu akşam. Tuna bana kırgın. Kendimi ona affettirmem lazım." dedi. Şüpheyle ona bakınca, iki elini sallayarak cevap verdi. "Ha yok yok. Öyle bakma. Sadece uyuyacağız. Başka bir planım yok." dedi fısıldar gibi ve devam etti. "Vallahi bak." dedi.

"Tamam. Akşama doğru gelirim. Seni bırakırım. Babamlara da Meriçlerde kalacakmış derim." dedim. Sırıtarak yumruk yaptığı elini uzattı. Ben de sırıtıp elimi yumruk yaptım ve uzattım.

"Anlaştık." diyerek tokuşturduk yumruklarımızı. Sonra da ceketimi giyip evden çıktım.

Arabaya binip, akşam Alper'in gönderdiği konuma girdim. On dakikalık bir yolculuğun ardından adrese gelmiştim. Ama sadece Alper'i gördüm. Yanında da kimse yoktu. Tek başınaydı. Arabayla tam yanına kadar geldim ve durdum. O da arabaya bindi. Kemerini takarken onu izliyordum. Ne güzel görünüyordu. Ellerinin ellerime ne kadar yakışacağını düşündüm o anlarda. Sonra kendimi toparladım ve konuştum.

"Kuzenin yok mu?" diye sordum. Sıkıntılı bir şekilde nefes aldı ve cevap verdi.

"Yok. Eniştemin babası hastalanmış. Hep beraber şehir dışına çıktılar. Benim de gece uyumadan önce haberim oldu." dedi. Şok oldum dediği şeyle. Gece haberi olmuştu kuzeninin gelmeyeceğinden ve buna rağmen benimle buluşmaya gelmişti.

"Peki bana neden söylemedin?" diye sordum şaşkın bir şekilde.

"Seni ekmek istemedim. Yani bugün için sözleştik sonuçta. Bunu bozmak istemedim." dedi. Dedikleriyle kalbim hızlandı. Yüzüme istemsizce bir gülümseme yayıldı. Bakışlarımı ona çevirdiğimde, o da bana baktı. Onun da yüzünde gülümseme belirdi. Alper, bana çok değişik şeyler yapıyordu. Kalbime çok acayip bir şeyler oluyordu...

Alper de uçuyor yuvadan...

Yorumlarınızı bekliyorum 🤗

Sizleri seviyorum 💙