Ήταν μόνο ένα όνειρο

Πρόταση

Ξυπνάω από το ίδιο όνειρο ακριβώς την ίδια ακριβώς ώρα, τι στην ευχή μπορεί να σημαίνει αυτό; Μήπως με προειδοποιεί για κάτι; Μα όχι, τα όνειρα δεν βγαίνουν αληθινά, σωστά; Δεν ξέρω, δεν έχω καιρό να αναρωτιέμαι για ασήμαντα όνειρα, πρέπει να ετοιμαστώ για το γραφείο. Σήμερα είναι Παρασκευή, αυτό σημαίνει πως έρχεται το Σαββατοκύριακο, επιτέλους λίγη ξεκούραση και χαλάρωση. Μα τι λέω; Πρέπει να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου, να ψάξω για μια νέα δουλειά, ίσως για ένα καινούργιο σπίτι με λιγότερο ενοίκιο. Όλα αυτά περιτριγυρίζουν το μυαλό μου εδώ και αρκετές ημέρες. Νομίζω πως δεν αντέχω άλλο, είναι στιγμές που σκέφτομαι να γυρίσω στο πατρικό μου, αλλά και αυτή δεν είναι η καλύτερη λύση, χρειάζομαι τον δικό μου χώρο, αλλά αν δεν μπορέσω να βρω κάτι άλλο πως θα τα βγάλω πέρα; Με αυτές τις σκέψεις μπήκα στο γραφείο, πάλι το ίδιο τοπίο, πάλι η ίδια ρουτίνα, ξανά και ξανά. Ετοιμάζω τον καφέ του κυρίου Θωμά και προχωρώ προς το γραφείο του, χτυπώ και περιμένω να ακούσω την φωνή του μα τίποτα. Μπαίνω μέσα και κάθεται με το βλέμμα στον υπολογιστή, χωρίς να ανταποκρίνεται στο οτιδήποτε.
- Καλημέρα σας, σας έφερα τον καφέ σας. Του λέω, μα δεν μιλάει. Αφήνω τον καφέ στο γραφείο του και γυρίζω προς την πόρτα, ώστε να φύγω από αυτό το δωμάτιο. Ωραία σκέφτομαι, πάλι τα ίδια, τουλάχιστον εχθές είπε και ένα ευχαριστώ, σήμερα ούτε η ανάσα του δεν ακουγόταν. Ας γινόταν κάτι να εξαφανιζόμουν δια μαγείας από εδώ μέσα.
Είμαι καθισμένη εδώ και αρκετή ώρα στο γραφείο μου και ασχολούμαι με τις σημερινές δουλειές, ώσπου ακούω την φωνή του να με καλεί μέσα. Σηκώνομαι βαριεστημένα από την καρέκλα μου και εισέρχομαι στο γραφείο του, φαίνεται ήρεμος αλλά αυτό είναι που με τρομάζει πιο πολύ.
- Με ζητήσατε; Τον ρωτώ.
- Βεβαίως και σε ζήτησα. Μου απαντά. Μάλιστα καλά ξεκινήσαμε.
- Τι θα θέλατε, παρακαλώ; Ρωτώ ξανά.
- Έχω μια δουλειά για εσένα. Μου αποκρίνεται.
- Τι δουλειά κύριε Θωμά;
- Υπάρχει μια θέση που σε περιμένει στο Λονδίνο.
Τι; Ρωτάω από μέσα μου εννοείται.
- Τι θέση δηλαδή;
- Υπάρχει μια θέση γραφίστα για εσένα. Ο διευθυντής εκεί μου ζήτησε να του βρω κάποιο αξιόπιστο άτομο για εργασία, και εγώ σκέφτηκα αμέσως εσένα.
Ορίστε; Αναρωτιέμαι συνέχεια τι συμβαίνει εδώ. Τι εννοεί; Δεν μπορώ να καταλάβω αυτό τον άνθρωπο. Τι πρέπει να απαντήσω εγώ τώρα; Τι πρέπει να κάνω; Χιλιάδες ερωτήματα μέσα στο κεφάλι μου.
- Έχω χρόνο να το σκεφτώ; Τον ρωτώ.
- Έχεις δύο ημέρες προθεσμία. Μου λέει.
Θαυμάσια σκέφτηκα, πρέπει μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, να σκεφτώ τι θα κάνω με την ζωή μου μετά από αυτό που συνέβη σήμερα.
- Σας ευχαριστώ πολύ, θα το σκεφτώ σοβαρά.
- Εντάξει Σοφία, γύρνα στην δουλειά σου τώρα.
- Μάλιστα. Αποκρίνομαι και γυρίζω πίσω στην θέση μου. Τι να κάνω τώρα; Είμαι τόσο μπερδεμένη.
Η ώρα περνάει με όλες αυτές τις σκέψεις να μην βγαίνουν στιγμή από το μυαλό μου. Βγαίνω από το γραφείο και περπατάω με προορισμό το διαμέρισμα μου, καθ'όλη την διάρκεια του δρόμου σκέφτομαι την δουλειά στο Λονδίνο. Πώς θα είναι άραγε η ζωή μου αν αποφασίσω να πάω εκεί; Μπαίνω στο σπίτι και αμέσως ξαπλώνω στο κρεβάτι μου με τα ρούχα της δουλειάς, το Λονδίνο είναι το μόνο πράγμα που πρέπει να σκεφτώ τώρα. Κάπως έτσι αποκοιμήθηκα μέχρι το επόμενο πρωί.