„ჯანდაბა, რა ვიწრო ხარ." გმინავს ლუი.
„მართლა? მე კი მეგონა, რომ ადვილი იქნებოდა, ჯერ ხომ არავის გაუკეთებია ეს ჩემთვის." პასუხობს ჰარი. „იდიოტი."
„მოკეტავ და დამაცდი, გაგჟიმო?" ეწინააღდეგება ლუი. იატაკი ცივია, მაგრამ ჰარის სხეული ყველა მხრიდან სითბოს გამოყოფს და ეს ლუის კიდევ უფრო აღიზიანებს.
„გთხოვ, გააგრძელე." ჰარი თვალებს ატრიალებს, მაგრამ გაღიზიანებული გამომეტყველება მაშინვე ეცვლება, როცა თეძოებზე ლუი ხელს მაგრად უჭერს და ძლიერი ბიძგით შედის. „ჯანდაბა." კვნესის და ხელი ლუისკენ მიაქვს, რომ მკლავზე მოჰკიდოს.
„არ მითხრა, რომ გტკივა, საყვარელო." ამბობს ლუი. „შენ გინდოდა ამ პოზაში."
„აჰ, ბოდიში, თუ...აჰ." ჰარი ლუის კანში ასობს ფრჩხილებს.
„ნაბიჭვარი." იგინება ლუი.
„შენ ხარ ნაბიჭვარი." სისინებს ჰარი და ფეხს ლუის წვივზე ხვევს. „ხო მართლა." ოხრავს, როცა ლუი მისგან გამოდის და თავიდან შედის უფრო ძლიერი ბიძგით. ჰარი წარმოუდგენლად ვიწროა და ეს ლუის კიდევ უფრო აგიჟებს. იდაყვს ეყრდნობა და მძიმედ სუნთქავს.
„შეგეძლო, გაგეფრთხილებინე მაინც, ნაბიჭვარო." ოხრავს ჰარი.
„ბოდიში." ამბობს ლუი და მოძრაობას ანელებს. „ახლა, რას ამბობდი?" ეკითხება.
„ხო." ჰარი ტუჩს კბენს, რის გამოც ლუი ძალიან ნასიამოვნებია. როგორც იქნა, მისი მოსისხლე მტერი სიტყვებს ვერ პოულობს. „ვაბობდი, რომ ბოდიში თუ იმ ადამიანის სახის დანახვა მინდა, რომელიც პირველია, ვინც მჟიმავს."
„ხო." სუნთქავს ლუი და თვალებს ატრიალებს. „რადგან შენ ხო ძალიან გიყვარვარ."
ჰარი იცინის და ამის გამო მათი სხეულები ერთმანეთს ეხახუნება. ლუს ზურგში რაღაც შეგრძნება აქვს ოხრავს.
„შეწყვიტე სიცილი."
„რატომ? ყველაზე სასაცილო ხუმრობაა, რაც გამიგია."
YOU ARE READING
Unbelievers (ურწმუნონი)
Fanficლუის სკოლის ბოლო წელია და ცდილობს, ყველაფერი სწორად გააკეთოს. ამასთანავე, მას აქვს რამდენიმე წყვილი ბუცები, ჯანსაღი დოზით სარკაზმი და უცნაური საუკეთესო მეგობარი. რთული ოჯახი, საშინლად უგარანტიო მომავალი და მოსისხლე მტერი ცხოვრებას კიდევ უფრო ურთულებ...
