Chained Love (El Señorita Series #2)

Chapter 11

Pinagmasdan ko ang lahat ng nasa labas mula sa bintana ko. Ang araw na nag sisimula ng lumubog. Nag kukulay kahel ang langit sa labas. Nag sisimula nang dumilim ang paligid at nagiging maliwanag na ang kwarto ko. Huminga ako ng malalim bago ko binuksan ang ilaw. I feel like  going out and do some club hooping but I think I am not allowed anymore. Bumalik ako sa pag ngangalumbaba sa bintana at pinag masdan ang liwanag ng buwan at bituin.

It was too peaceful night. Too beautiful.

Isang katok ang nag paangat ng aking ulo mula sa pangangalumbaba sa bintana. Dahan-dahang bumukas ang pinto at iniluwa niyon ang aking kapatid.

"So ikakasal ka na. Hindi mo man lang ba sasabihin sa mga kaibigan mo?" Sheila ask before sitting down in my bed.

"Talaga bang mag papakasal ka sa kaniya?" Mark asked too

"I don't have any choice right. Hindi ko naman pwedeng hayaang makulong siya dahil kahit na lasing ako ay may partisipasyon pa rin ako sa nangyari"

"Bakit ayaw mo siyang ipakulong? Kahit lasing ka dapat nag pigil siya dahil nga lasing ka. Come on. Huwag mo akong bigyan ng ganiyang dahilan. Lalaki rin ako" saad ni Mark habang binubuksan ang naka lapag kong libro sa side table.

"Lalaki ka nga kaya dapat alam mo. Huwag mo akong sabihan ng ganiyan dahil alam kong hindi ka rin nag pipigil" I said before rolling my eyes. Umiling siya sa akin bago naupo sa kama.

"Hindi pa rin ako sang-ayon sa kasal na iyan"

"Hindi ka naman hinihingian ng pag sang-ayon Mark. So shut up" Sheila hissed.

"Oo na nga. Sabi ko nga. Kailan ba ako nanalo pag dating sa inyong tatlo?" Nag tatampo nitong saad bago humiga sa aking higaan.

This is the first time they enter my room and talk to me. Para bang napaka raming nangyayaring una sa akin ngayon. Tila isang panaginip.

Pinigilan ko ang aking ngiti bago sila pinagmasdan. This is the first time too na mag salita ang aming bunso para sa panig ko. Simula bata pa lamang kami ay hindi ko na sila laging nakakasama. Ako iyong anak na hindi nila nais. Nag tataka ako kung bakit pero hindi ko kayang mag tanong. Wala akong karapatang mag tanong.

"Yung tungkol sa kasal. Alam kong alam mo ang dapat na lugar mo roon. But why?"

Bakit nga ba? Bakit ko nga ba tinangap? Dahil ba sa nakuha na niya ang pag kababae ko? O sadyang nais iyon ng buo kong pag katao. Bakit ako hindi tumangi. O nag salita. O tumaliwas. Ako ang may kakayahang mag patuloy pag kansela ng kasal. Pero bakit tila ninanais ko rin iyon.

"Hindi ko alam. Dapat ba ay hindi ako sumang-ayon?"

"Hindi. Tama lang ang ginawa mo. Dapat panagutan ka niya" Mark speak again contradicting me.

"Hindi ko alam. Pero alam mo naman ang kalalabasan hindi ba ate? You know who he love right. I thought you'll say no" saad muli ni Sheila.

I open my mouth and ready to answer her but I can't find the right word.

Alam ko. Alam kong hindi niya ako mahal ngunit susubukan niya naman hindi ba. Susubukan niya namang pag aralan. Pero bakit parang mali ang desisyon ko. Mali dahil kinuha ko ang opurtunidad na ito upang matali sa kaniya.

"Aatras ka ba?" Tanong ni Mark bago isinara ang libro. Ibinalik niya iyon sa side table ko bago naka pamulsang nag lakad patungo sa pinto. Umiling ako ng ilang beses bago ko siya sinagot.

"No. I won't" sagot ko sa kaniya bago siya tuluyang lumabas doon. Naiwan kaming dalawa ni Sheila sa loob. Binigyan niya lamang ako ng isang ngiti bago lumabas. She look at me again before closing the door.