Niks is wat het lijkt

𝙳𝚒𝚝 𝚒𝚜 𝚑𝚎𝚝 𝚎𝚎𝚛𝚜𝚝𝚎 𝚑𝚘𝚘𝚏𝚍𝚝𝚞𝚔 𝚟𝚊𝚗 𝚖𝚒𝚓𝚗 𝚋𝚘𝚎𝚔 𝚒𝚔 𝚑𝚘𝚘𝚙 𝚍𝚊𝚝 𝚓𝚞𝚕𝚕𝚒𝚎 𝚑𝚎𝚝 𝚕𝚎𝚞𝚔 𝚟𝚒𝚗𝚍𝚎𝚗. 𝚡𝚡

Pov algemeen:

Daar zitten ze dan de acht Wesley's aan tafel. Ze zijn net terug van de battle maar ze zijn teruggekeerd zonder Fred. Want hij is overleden. Het is heel krap aan tafel. We zitten er met acht maar het is eigenlijk bedoeld voor maar zes personen. Molly heeft chocolademelk gemaakt. Ook al is iedereen dol op de chocolademelk niemand drinkt er van. Niemand zegt iets, iedereen is het verdriet aan het verwerken op zijn of haar eigen manier.

Pov George:

Ik staar voor me uit. Ik ruik de chocolademelk. Ik kijk naar niks. Heel mijn wereld is ingestort, mijn beste vriend dat ook nog eens mijn broer is en toevallig mijn twin, is er niet meer. Ik blijf maar staren. Na een tijd wordt er tegen mijn schouder gestoten. Ik kijk naar Ron en vraag wat er is. Mama vroeg iets, zegt hij stil. Wat vroeg je, het kwam er heel bod uit maar dat was niet de bedoeling. Ik kijk haar aan, er lopen de hele tijd tranen over haar wangen. Ik vroeg waar Lore is, zegt ze. Ik krijg een krop in mijn keel maar toch kreeg ik er wat uit. Ze,... ze is naar haar ouders. Ik denk om even wat rust te hebben maar ik denk dat ze er over een week weer is. Ik probeer mijn tranen in te houden. Lora is Fred en mijn beste vriendin ze woont al vanaf dat ze elf is bij ons. Ik kan het niet meer aan, iedereen is naar me aan het kijken. Ik sta op.

Ik weet niet waar ik naar toe ga, mijn voeten lopen en mijn lichaam volgt. Voor ik het weet sta ik in onze kamer. Ik kijk naar het bureau, er staan foto's. Ik pak mijn lieveling foto. Lore zit in het midden en aan de rechter kant staat Fred en aan de linker kant sta ik. Ik kan mijn tranen niet meer inhouden, ze lopen over mijn wangen. Ik leg de foto op het bureau en ga op mijn bed liggen.

Pov Ginny:

Ik zie George van tafel gaan. Iedereen was al naar hem aan het kijken maar nu volgen hun ogen alles wat hij doet. Mijn mama wil achter hem aan lopen maar ik hou haar tegen en zeg dat ik wel ga kijken. Ze staart even naar me maar dan knikt ze. Ik sta op en strompel naar de trap. Ik pak de leuning vast en vraag me af hoe George zich zou voelen. Ik loop langzaam de trap op. Ik ben de enige van de familie de echt een goede band heeft met de twins. Ik hou mijn tranen in. Het is al moeilijk genoeg voor hem en het gaat echt niet helpen als ik er wenend binnen kom. Ik loop de trap op. Ik sta aan de deur van de kamer en doe de deur zacht open. Ik zie hem op bed liggen en denk niet echt dat hij weet dat ik er ben. Ik loop naar de bureau en zie dat hij een foto heeft gepakt. Ik zet hem terug recht en ik ga naast hem op bed zitten.

Ik kijk naar zijn gezicht. Er lopen tranen over zijn wangen maar dan besef ik me dat dit de eerst keer is dat ik hem zie wenen. Normaal lacht hij altijd. Hij doet één oog open en kijkt naar me. En dan sluit hij hem weer. Hij gaat recht zitten, omhelst me ineens en steekt zijn hoofd onder dat van mij. Zijn tranen beginnen veel sneller te lopen. Ze druppen allemaal op mijn shirt.

Pov George:

Ineens zit er iemand naast me. Maar toch doe ik één oog open en zie ik Ginny zitten. Ik sluit mijn oog terug. Ik twijfel even en dan ga ik recht zitten en omhels ik haar. Mijn tranen beginnen veel sneller te lopen. Ik voel haar tranen in mijn haar druppen, het zijn er heel veel. Ik kan maar niet stoppen om iemand te hebben die bij me is en me een soort van begrijpt. Ik heb het gevoel dat ik er toch niet helemaal alleen voor sta. Ik hoor haar ineens iets zeggen. Ik vind het zo erg voor je. Ik krijg een brok in mijn keel en ...
Ik kan niks meer zeggen. Ginny zegt dat ik er niet alleen voor sta en dat ik voor altijd in haar hart zit. We blijven er zo wel uren zitten. Ginny gaat liggen. Ik ga naast haar liggen.

We vallen in slaap. Na een tijdje hoor ik ineens iemand de deur open doen. Ik kijk even naar de deur en zie mijn moeder staan. Ze komt naar binnen en geeft me een kort kusje op mijn hoofd. Ze doet hetzelfde bij Ginny. Ik voel dat mijn ogen prikken van het wenen. Ik pak een deken en leg het over Ginny en mij. Ik voel terug dat ik in slaap val.