Gerçek bir hayat hikayesi .
Dedemin babasının hayatını anlattığım bu kitap bize geçmişin izleri ve sırlarını açığa çıkartacak .
Aşıkken ölmek mi yoksa aşk uğruna ölmek mi?
Bizzat babaannemin kendisinden anlatılarak yazdım kitabımı .
Umarım beğenirsi...
O gözler şimdi hangi acı için gözyaşı döküyor ? Hasret neden hiç tükenmiyor? Ağlıyor derinden fakat kimse görmüyor. Bir papatya misali insan . Toprağından ayırdığınız an solup gider. Yaprakları solar önce. Yavaş yavaş yaprakları dökülür ve yine toprağın olur. Gün ağarır , boynu bükülür, yine gönlü sıkılır. Fakat hayat seni yerden yere vurduğunda ayağa kalkıp direnmezsen seni güçsüz bulup tekrar vurmaya başlayacak. Her şeyin bir vakti var. Bir şeylerin erken olmasını bekleyemezsiniz . Su akar yolunu bulurdu sonuçta . Geri gelsin canın cananı , geri gelsin delalı , geri gelsin şirin canı ... Buğday tarlaları biçildiğinde , Güneşin doğduğu vakitte , Tütün kokan ovaların içinde, Başka çare yok onun kaderinde . Gelecekte bir yer kurabilmek için önce geçmişi unutmak , unutturmak gerekirdi. Fakat geçmiş bir kapı gibi sürekli yüzümüze çarpılırken bizler her seferinde yıkılıyorduk. Karşınıza çıkana hiçbir zaman "neden şimdi , neden önce, neden sonra ?" demeyin. Sorgulamayın . Çünkü olması gereken zaman , mekan ,insan kaderdir. Tesadüfler değildir aslında varolan kaderdir.
O gidince kalbi de uçup gitti. Umutluydu onu seçti ve gel dedi. Nereden bilebilirdi ki bir daha dönemeyeceğini ? Gidişi bir diyarı terketmekten daha zor ve acı vericiydi. Aşkı bir Mem U Zin gibi dillerde , Leyla ile Mecnun gibi çöllerde , Kerem ile Aslı gibi küllerin içinde yaşayan büyük bir aşktı. Her güzel şeyin bir sonu vardır. Filmler en güzel yerlerinde , kitaplar en güzel sonlarda , şarkılar en güzel günlerde biter.
Vakit yine Adıyaman ' ın sıcak günlerinde ya da tarlaların biçildiği günlerdi. Vakit yine Müslüm' ün acısının sessiz bağırışları altında kalmış bir gündü. Eller birbirine uzakken , diller susmuşken , gözler tüm acıları görmüşken , yürekler dağlanmışken Müslüm yine dağ başında bekliyor. Oy sabrım tükeniyor , yaralıyım niye görmüyorsun? Diyordu âdeta. Akşam oluyor yine karanlığın esiri olurken , çaresiz ve halsizleşiyorgözyaşlarından.
O sıralarda yine bir karar aldı . Yine evlilikti kararı. Bir kadın erkeksiz , bir erkek de kadınsız yapamaz. Hele de yaralı birileriyse. Hep bekleyecekti onu. Zeliha ile evlendiğindeki gibi hep ve her zaman Fatma olacaktı aklında ve kalbinde. Oy yorgun , oy yeter artık kalk. Oy yaralı , oy şirin canlı ... Hangi ana doğururdu seni bir daha ? Ciğeri , yüreği eriyip bitti. Havar annesi havar hangi türkücü sana dengbej söyler ? Yeni eşi Ayşe bizim bildiğimiz haliyle "Üveyş " . Yeni kader, yeni sayfa . Kim sahip çıkar artık senin aşkına ? Gece gündüz unutamadın ! Yüreği aşk dolu , cesur adam.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
