Maar we zijn collega's...

Hoofdstuk 1

Jesse was eigenlijk stiekem al heel lang stapel verliefd op zijn collega, Rob Jetten.

(pls neem dit niet te serieus, trouwens, ben ook geen New York Times best selling author!)

Het was een typische werkdag van Jesse. 'S ochtends een vergadering op kantoor, 's middags een debat op het binnenhof.

Jesse kwam aan bij het Binnenhof, maakte een praatje met de nieuws outlets en liep gauw door naar de tweede kamer, waar hij op zijn plek ging zitten.

Na uren was het debat eindelijk voorbij. Jesse liet een diepe zucht terwijl hij op zijn stoel plofte. Wat een opluchting, dacht Jesse in zich zelf.

Vanuit zijn ooghoek zag hij dat iemand naar hem keek. Jesse draaide zijn hoofd en zag Rob met zijn armen gekruist over elkaar.

Ze keken elkaar even aan.

Rob glimlachte en gaf een knipoog aan Jesse.

Jesse voelde zijn wangen heet worden en keek gauw terug naar voren. Rob bedoelt het als compliment, niets meer, dacht Jesse.

(auteurs notitie: of toch niet!? 😳)

Jesse begon het warm te krijgen in zijn stoel. Hij durfde alleen nog maar naar de grond te kijken.

Jesse kon het niet langer volhouden. Hij stond snel op en liep met al zijn spul en al gauw door naar zijn eigen kantoor.

Jesse zat op zijn kantoor. Van het ene saaie emailtje naar de andere te beantwoorden. Blij dat het debat van vandaag was afgelopen.

Maar er was iets dat Jesse sinds het eind van het debat niet meer uit zijn hoofd kon krijgen.

Rob

Zijn ogen. Zijn glimlach. Die knipoog...

Iemand klopte op de deur van zijn kantoor. Jesse schrok er een beetje van, hij zat zo in zijn eigen wereldje na te denken.

"J-ja, kom binnen." Jesse's stem sloeg een beetje over.. shit, dacht Jesse. Hij schrok een beetje van de man die zijn kantoor binnen trad en ging gelijk recht op zitten. Hij had Rob helemaal niet verwacht op zijn kantoor.

"O-oh hey Rob, ik had je nog niet zo snel verwacht. Is de interne vergadering bij jullie nu al voorbij?" Jesse keek op zijn telefoon naar de tijd. "Vergadering was zo voorbij, stelde niks voor." Zei Rob.

Jesse knikte naar de man die voor hem plaats nam.

"Mijn complimenten nog, je deed het vrij goed tijdens het debat." Zei Rob. Hij ging naar voren zitten. Rob leunde nonchalant achterover in de stoel. Zijn shirt kwam een beetje omhoog, dat was het enige waar Jesse naar kon kijken.

Jesse kreeg het warm. Als het kon, zou hij hem over het bureau trekken en zoenen. Jesse staarde eigenlijk iets te lang naar de jongere man voor hem. Hij zette de gedachte snel uit zijn hoofd..

"Oh ja, dankjewel. Kan ik je misschien iets te drinken aanbieden?" De vraag kwam er een beetje ongemakkelijk uit. Hij kon Robs roze zachte lippen kon wel verslinden!

Jesse zag het helemaal voor zich hoe het zou uitspelen. Het begint met zoenen. Paar knoopjes die open gaan. Kleding artikelen die langzamerhand uit gaan. Elkaar strelen.

Hij komt altijd strak in het pak naar werk, maar ik zie hem liever zonder...

"Hoor je mij wel?" Vroeg Rob aan Jesse.

Rob zat ondertussen weer recht op.

"Huh?" Zei Jesse verbaast.

"Kopje thee graag."

Jesse stond op en loopt naar zijn waterkokertje op een bijzettafel in de hoek van zijn kantoor en maakt een kop thee voor Rob. "Koekje erbij?" Vraagt Jesse. "Ja, graag." Antwoordt Rob.

Jesse voelde hoe heet zijn wangen werden als hij terug dacht aan de momenten waar hij fantaseerde over Rob.

Jesse voelt hoe zijn ogen hem volgen. Er zitten betonblokken vast aan de benen van Jesse als hij het kopje thee en koekje aan Rob serveert.

"Je gedraagt je de laatste tijd anders, klopt dat?" Vroeg Rob bezorgt aan Jesse. Jesse klapte dicht.

Jesus Christus, heeft iemand aan de thermostaat gezeten of ligt het aan mij? Was het enige wat Jesse kon denken op dat moment.

***************************************************************

Einde hoofdstuk 1!

Dit is trouwens mijn eerste fanfiction ooit!! 😳😳😳😳

Laat mij a.u.b. weten wat je er van vond, ben benieuwd naar jullie comments!