Ailesi için her şeyi göze alabilecek, zekası ve cesaretiyle kendine hayran bırakan toprak gözlü bir kadının prangalarından, maskelerinden ve acılarından kurtulmasının hikayesi.
Keyifle okumalar diliyorum. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız. :)
***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sadece bir iki adım
Kendimi kaybetmiş düşmeye bir adım daha yaklaştığımda kolumdan sertçe çekilmem ile uçurumun kenarından uzaklaştırıldım.
Geleceğini biliyordum.
Kolumdan tutup beni göğsüne çekiştirmiş adam yaşadığı adrenalin yüzünden nefes nefeseydi. Sanırım bana yetişebilmek için arabasından indiği an yanıma koşmuştu.
Ona temas etmekten iğrensem de vücudumu çekmeden sadece başımı kaldırıp yıkıldığımı hiçbir şekilde saklamayan gözlerimi mavi gözlerine diktim.
Endişeli görünüyordu.
"Sen nerden çıktın? Neden kurtardın beni?" Kollarından çıkmanın vakti geldiğinde kendimi ondan uzaklaştırdım.
Beni takip ettiğini biliyordum.
"Ben gelmesem kendini atacak mıydın gerçekten?" Hala duruma inanamıyormuş gibi çıkan endişeli sesi bir an olsun vicdanımı sızlattı.
Geri adım atmak yok Direnç!
"Hayatımı mahvettikten sonra nasıl bunu sorabilirsin?" Maskelerimi indirme vaktiydi. Yüzüme bakıp ne kadar dağıldığımı görürse bana o kadar inanır gardını indirirdi. "Bak bana Ahmet ne haldeyim gör. Yaptıklarının sonuçlarını gör."
Soğuk mavi bakışları yüzümü tarasa da yaptıklarından pişman olmadığı her halinden belliydi.
"O piçin yangına dalması benim suçum değil! Plan bu değildi! Anlıyor musun?" Aniden değişen ruh haline anlam veremedim. Beni güçsüz gördüğü için miydi tüm bu öfke?
Hırsla soludum. "Hepsi senin suçun! Benden her şeyimi aldın!"
Uçurumun kenarında tartışıyorduk.
"Sana her şeyi veririm yeter ki bana izin ver. O adamın veremeyeceği mutluluğu veririm sana" Dirseklerimden tutmuş gözlerimin içine baka baka bunları söylerken sadece midemi bulandırıyordu.
"Seni sevmiyorum." Sözlerimin onu yaralamasını bekledim ama tek gördüğüm yüzündeki gülümsemeydi. Onun canını ne zaman yaksam bundan zevk alıyordu.
Hasta herif.
Olduğum konumdan iki adım yana atıp uçuruma arkasını vermesini sağladım. Bugün bu iş bitecek onu buradan aşağı atacaktım. Her şey planladığım gibiydi. Beni her zamanki gibi takip etmiş kendime zarar vermemem için ortaya atılmıştı.
Her şey mutluluğumuz için sevgilim. Katil olmam gerekse bile her şey senin için Yücel.
"Senden nefret ediyorum." Ona bir adım yaklaşıp göğsünden ittim. Biraz sendelese de geri adım atmadı. "Ölmeni istiyorum!" Bu seferki denememde daha hızlı itip dengesini bozmayı başardım tek yapmam gereken bir kere daha itmekti sonrasında aşağı düşecek ve hayatımdan sonsuza kadar çıkacaktı.
