Adopted by the flash

hoofdstuk 1

ik begin bij het begin, ik werd geboren en ben te vondeling gelegd bij een weeshuis. Ik heb 10 jaar daar gewoond, toen adopteerde iemand mij. Ik zag ze praten met de mensen van het weeshuis, maar ze hadden alles al ingevuld dus dat was al het eerste ding wat ik al gek vond. Maar wat ik je in dit verhaal je ga vertellen daar zal je versteld van staan. Na 10 jaar ben ik geadopteerd.

 Zal je het niet geloven. Mijn (adoptie) vader was vaak weg en werkte bij de CCPD. Hij was vaak weg nadat hij thuiskwam van CCPD. Ik had geen idee waar of waarom dat was maar ja ik was 10 en het was een pleeggezin dus ik wist niet hoe het was in een familie. Ik dacht dat het erbij hoorde. Later vroeg ik het aan Iris (mijn pleegmoeder) die zij dat ze het ook niet wist maar ik had zo het gevoel dat er iets niet klopte.

Een aantal jaren later, ik was al een aantal keer met mijn zogenaamde vader mee geweest naar het werk. ik wilde dit later ook heel graag worden. Ik was nu ondertussen 13 jaar en had nog steeds niets door totdat het moment kwam dat ik besefte dat hij wel heel vaak weg was en heel veel stress had net alsof hij alle zorgen van de hele stad met zich meedroeg. Ik ging het uitzoeken en wilde graag dat hij het zou vertellen maar dat deed hij natuurlijk niet. Ik had al een aantal ideeën die ik kon uitvoeren maar die plannen mislukten maar opnieuw en opnieuw, ik heb het een aantal jaar gelaten voor hoe het was. Ik was ondertussen bijna 15 jaar oud. Ik dacht bij mijzelf nu is het tijd dat ik het wist want ik zag mijn vader steeds ongelukkiger worden en hij klonk ook steeds meer alsof er iets HEEL ergs te gebeuren stond.

*POV Barry 

Ik merk dat er mijn (pleeg) dochter steeds meer iets dwars begint te zitten de manier waarop ze kijkt naar mij en alsof ze iets wil uitzoeken maar ze toch denkt dat er niks is. Ik hoop dat ze niet opzoek is naar mijn geheime identiteit, oh nee! ik krijg een bliepertje ik moet snel weg maar zorgen dat Sarah mij niet ziet. Ik vraag aan Cisco wat eraan de hand is als ik STAR LABS binnen kom, Cisco zegt tegen mij dat ik snel mijn pak aan moet trekken en dat ik voorzichtig moet zijn en dat Caitlin alvast de doktersspullen klaar moet zetten. Ik ren als een malle door de stad naar het park waar er een hevige brand is ik doe mijn best en ineens zie ik daar mijn dochter Sarah. Ik ren naar haar toe en pak haar uit de brand en breng haar snel naar een ziekenhuis, maar dan zie ik haar denken dat ze mij herkent dus ik ren nog sneller. Ik kijk niet naar haar, zodat ze mij misschien minder herkent. Ik leg haar in een bed en ren weer terug naar de brand en dan zie ik dat hij nog steeds aan is. Ik draai mijn armen als een windmolen zo hard rond dat ik bijna denk dat ze eraf vliegen, maar dan zie ik dat het is gelukt.

*POV Sarah

de Flash heeft mij gered uit die brand maar ik dacht dat ik hem herkende. Ik denk dat hij mij ook kende want ik zag hem naar mij kijken en daarna heeft hij de hele weg niks gezegd. Ook heeft hij mij niet meer aangekeken. Ik vond het zo raar, daar zie ik mijn ouders binnenstormen mijn vader heeft een stukje van zijn wenkbrauw eraf en is minder bezorgt dan mijn moeder. Zou dat iets kunnen betekenen? Ik denk dat het gewoon man eigen is.

*POV Iris

ik zie mijn dochter Sarah kijken naar Barry net of ze iets te weten gekomen is. Ik heb het verhaal natuurlijk al van Barry gehoord, maar misschien moet ik eens gaan praten met hem over zijn geheime identiteit. Misschien dat het tijd wordt om het Sarah te gaan vertellen, maar eerst maar eens even vragen hoe het gaat en aan de dokter vragen of ze naar huis mag.

de dokter heeft gezegd dat ze naar huis mag maar wel rustig aan moet doen. Dat is zo fijn.

* POV Sarah 

ik ben blij dat ik naar huis mag, maar een ding vind ik gek. Mijn vader is elke keer weg als er iets in de stad gebeurt. Maar dat doet er nu even niet toe ik wil eerst gaan slapen. Ik ben zo moe van deze dag, er is zoveel gebeurt morgen zoeken we de rest wel uit. zzzzzzzzzz.

*POV Barry

Iris heeft net met mij gepraat dat ik het misschien aan Sarah moet vertellen. Anders komt ze er toch wel ooit achter. Die 2 dingen die ik haar moet vertellen zijn gewoon heel moeilijk, maar ik weet dat ze er achter komt. Ze heeft gewoon de genen van mij en dat moet ik haar maar vertellen. Ik hoop dat ze niet al te boos is, maar 15 jaar geleden hadden we gewoon niet genoeg geld om voor haar te zorgen.