Etrafıma bakabileceğim kadar bile vaktim yokken görebildiğim tek şey buydu, ölü bedenler. Asaların ucundan yükselen yeşil ışıklar eşliğinde ruhları bedenlerinden ayrılan, taş kesilerek yere yığılan bedenler.
Savaş.
Hissettiğim şiddetli korku kalbimin ritmini kaçırmasına sebep oluyorken gözyaşları içerisinde etrafıma baktım. Hiçbir şey göremiyordum, hiçbir şeye vaktim yoktu. Sesimin böylesine acımasız bir savaşta hiçbir şeyden ibaret olduğunu bildiğim halde avazım çıktığınca bağırdım, yarın yokmuşçasına dudaklarım arasından döküldü onun adı.
"TAEHYUNG, TAEHYUNG!"
Asam parmaklarımın arasında titriyordu, cübbem omuzlarımdan aşağı kaymıştı. Onurlu Gryffindor simgesini böyle göreceğimi asla düşünmezdim, bir gün böylesine bir savaşla evim dediğim Hogwarts'ın kalıntılara döneceğini de.
"TAEHYUNG!"
Aklımı kaybetmiştim sanki, adı dudaklarımdan birer büyü gibi süzülüyordu. Normal bir okul gününde, tıpkı bu sabah olduğu gibi, asla dudaklarıma alamazdım onun adını. Yasaktı bana. Hem o, hem adı, hem hislerim. Tümüyle yasaktı.
Şimdiyse tek bildiğim kalbimi maraton koşturan korku, öleceğim korkusu değil; kaybedeceğim korkusu. Bir sürü ölü bedenin etrafıma yığıldığının bilincindeyken o bedenlerden birinin o olabileceği korkusu.
Onu kaybedersem ne olurdu?
Kalbimi, ruhumu, aşkımı, her şeyimi kaybederdim.
Akciğerlerim nefes almaya devam eder, kalbim kan pompalar, damarlarım o kanı iletirdi ama biliyordum ki ölürdüm.
Ölürdüm.
"JUNGKOOK!" Bir çığlık kulağımda yankılandı, kalbim ince bir rahatlama eşliğinde o sesin sahibini kucakladı. "BENİM İÇİN YAŞA!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
