"Hiç bir şey eskisi gibi değil artık benden çok uzaklaştın sevgin bittiyse bitsin. Burda başlamıştık burda bitsin."dedi
"Senin için daha ne yapabilirim söyler misin sabahtan akşama kadar işte çalışıyorum aldığım maaşla sana hediyeler alıyorum mutlu olman için elimden geleni yapiyorum."
"Senin için sevginin anlamı bumu? Şimdi farkettimde bu ilişkiyi idare eden tek kişi ben mişim. Artık daha fazla idare etmiyeceğim."dedi
Dedikleri karşısında şoka girmiştim sinirle "Eger bu şekilde gidersen bir daha asla geri dönemezsin"dedim~~
Akhselin bu dediği beni durdurmadı arkamdan evin anahtarını tam yanıma isabet edecek şekilde fırlattı ilk defa onu bu kadar sinirli görüyordum.
Korksamda dediklerimden vaz geçemezdim. Eğilip anahtarı aldım ve yoluma devam ettim.
Yolun kenarına gelmiştim. Deli gibi ağlıyordum. Elbisemin önü sanki yağmur yağmışcasına ıslanmıştı.
Ayağımı yola atıp bir iki adım yürüdükten sonra sağ taraftan gelen ışığı, kornayı ve fren sesini fark ettim. Gözlerim açılmış bir şekilde bana doğru gelen arabaya bakıyordum. Sanki kımıldamak aklıma gelmiyordu...
-----
"Ahh başımm.."
Gözlerimi açıp etrafa şaşkın şaşkın bakarken hastanede olduğumu fark ettim.
'Ne olmuştu bana?'
Kafamı kaldırdım oturur pozisyonumu aldım ve koluma bağlı olan serumu çıkattım.
Bu serum hayatta en nefret ettiğim şey.
Yere doğru baktım 1 çift terlik vardı. Ayağıma onları geçirdim ve dolaba gidip üzerimdeki hastane önlüğünü çıkarıp kıyafetlerimi giydim. Neden bir elbiseyle geldim? Üstelik elbise çamura batırılmış gibi.
'Peki ya annemler nerede?' Diye mırıldandım içimden.
Telefonumu aradım ama ne çantam nede telefonum vardı.
Odaya birisi girdi doktordur diye kapıya doğru gittim.
'Buda kim?'
Yakışıklı ama bir o kadarda pasaklı.
"Senle mi çamura yuvarlandım?"dedim gülerek.
Boş bir suratla "ne?" Dedi
Boşver diyip kapıdan çıktım. Her arkamı döndüğümde peşimden gelidiğini fark ettim. Kim bu? Sapık falan mı?
Arkamı döndüm, ona baktım ve "Biraz daha beni takip edersen seni polise şikayet ederim."dedim
"Beni tanımıyor musun?"
"Tanımam mı gerek?"diyip önümü döndüm ve yoluma devam ettim.
Bu kadar yakışıklı birini tanıyor olsaydım zaten asla unutmazdım. Onun yanında durup muhabbet etmeyi isterim ama ailemi bulmam lazım kim bilir beni ne Kadar merak etmişlerdir şimdi.
O anda arkamdan birisi bana sarıldı sarılan o olmalı 'neden böyle saçma şeyler yapıyor?' Dur biraz bu..
"Hatırlayıyorum"dedim.
Hatırlıyordum.
