Wasn't Meant To Be

Prologue

ERRORS AHEAD

Sa buhay na ito napakarami ng mga taonng makikilala natin at meron sa kanila ay magiging malaking parte ng ating mga ala ala. Pero isa lang sa kanila ang magbibigay ng todong saya, lungkot at sakit. Madami kang iibigin ngunit mag tiwala ka isa lang sa kanila ang pinaka wawasak sayo. Sa dami ng mga posibleng wawarak sa puso mo isa lang sa kanila ang di mo malilimutang sakit.

Para kay Isla si Cassius yon. Hindi niya aakalaing ang lalakeng ito ang mag paparupok ng sobra sobra sa kaniya. Na even when there is pain she would choose him. This will turn her into someone very stupid.

Malakas ang pagkakabagsak ng katawan ko sa malambot na kama. Lutang pa ang pakiramdam nito na para bang naka babad padin ako sa dagat. Ang aking mga mata naman ay papikit pikit na at pilit ko paring binubuksan sa walang kadahilanan. Nang matapos magpatalon sa aking antok ay wala naman sa timing na kumuringring ang aking telepono ng napaka lakas. *nak ng*.

"Hello?" Tamad kong sinagot ang aking telepono.

"Isla, he likes you!"

Bungad ng best friend ko, ako naman na lutang ay sinagot siya pabiro. "Ha? Sino? Si Mark Lee?" Lasing ata ako sa tubig alat.

"Gaga wag ka nang mangarap." Maarte at may halong pagtataray na sagot nito sa akin.

"It's Cassius, he just told me to tell you na gusto ka niya."

Pambasag trip toh. Nabalot kami ng katahimikin panandalian bago muling nagsalita. Hidni ko magawang magtatatalon o di kaya'y magalit.

"What do you want me to do?"

I asked calmly. I am not in the mood for such pranks. Cassius has been doing this to me for the past years at di nako maloloko pa nito.

"I suggest you to keep on going Isla, you are my best friend. I was there the whole time. I don't want you to hurt."

Damn girl, then she shouldn't have told me about it. Medyo bobo ka doon Pennie. I turned off the call and stared at the ceiling for a long time. Asar at pagkagulo ang tanging naramdaman ko. It's been three months at ni minsan hindi siya dumaan sa isip ko yet here I am doubting my own feelings again. I already convinced myself na hindi ko na talaga siya gusto pero heto ako nasa gitna nanaman. I asked myself, shouldn't I be happy? I have always dreamed of this day to come now it's here but, I don't know what to feel. I am afraid of getting hurt, I don't know how to approach such confession an indirect confession.

I liked this guy for three years. Madami na sa kanila ang nag sasabi na this is love, but I'm not even sure if it really is love. What if I'm just thrilled of the thought of waiting? What if masyado lang akong nahawa sa mga nobela? I have been in this kind of situation for many times, I'm getting tired pero I'm still here waiting. Kelan ba matatapos ang paulit ulit na sitwasyong ito? How will I handle this love that wasn't meant to be?