◄[SM/SEQ/AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.II) | #thriller (✓)

◄ [MP:2] - BÖLÜM 20 ►

(Bilgilendirme: Siyah uzun elbisesinin altından steletto ile koridorda adım atan kadın gifidir.) -Açıklamaya bak, ya sabır.-

👁‍🗨: "Çoğu şey hakkında, en ufak bir fikrim bile yok."

[x]

Aracın şoförüne doğru çevirdi başını Jennie. "Sahile sür."

Yeniden bara dönemezdi. Yutkunarak derin bir nefes aldı ve birkaç dakika sonra sahile geldiklerinde arabayı park etti şoför. Arabadan çıkarak genç kızın kapısını açtığında Jennie araçtan indi. Yüzüne çarpan soğuk esintiyle saçları savruldu arkaya doğru. Bir eliyle önüne gelen tutamlarını geriye atarken ıssızlaşmış yola baktı.

"Teşekkürler." Kürkünü omuzları üzerinde iyice gererek daha da sıkı sarmasını sağlarken adımlarına bakarak kaldırıma doğru ilerledi.

Kendisinden nefret ediyordu, küçük kızı öldürdüğü için. Şu anki psikolojisiyle kulübe dönüp hiçbir şey olmamış gibi Bay Lee'nin yüzüne gülemezdi.

Birkaç adım attıktan sonra başını kaldırıp burnunu çekti. Çoktan dolmuş gözlerinden taşan yaşları bir eliyle hafifçe silerken karalar bağlamış denize doğru çevirdi derin bakışlarını. Bir banka oturarak izlemeye devam etti öylece.

Annesi uzun zaman önce kendisini terk etmişti. Ondan nefret ettiğini söyleyerek kapıyı açmış çekip gitmişti ardında hiçbir şey bırakmadan kendisine dair. Küçücük bir çocukken Jennie'yi bir başına sokaklara terk etmişti. Sonbahar mevsimiydi o vakit, hava oldukça soğuktu ve küçük Jennie üşüyerek günlerini geçirmişti. Haftalarını, aylarını geçirmişti çıplak ayakları soğuk kaldırım taşlarına basarken. Sokaktan geçen küçük çocukların annelerinin ellerini nasıl tuttuklarını gördükçe küçük çocuk ağlama hissiyle dolup duruyordu. Sessizce ağlarken gecesini gündüzüne kattığı günler olmuştu. Babası başka bir kadınla evliydi ve annesi onu babasına göstermediği için babası onu bebeklikte görmüştü en son. Kendisini tanımıyordu bile. Ne Jennie, ne de babası olacak adam birbirlerini tanımazlarken annesi de terk edip gitmişti ve Jennie henüz 5 yaşındayken ortada bir başına yapayalnız bırakılmıştı.

Genç kız gözyaşlarını sildi burnunu çekerken. Soğuk rüzgar esmeye devam ediyordu saçlarını savururken.

Sokaklarda simit satarak büyümüştü. Biriktirdiği parasıyla sadece bir tane kırmızı renkte kalın kumaştan dar bir elbise almıştı ve mağazada kabinden üzerindeki elbiseyle çıktığında aynada kendisine baktığı vakit Bay Lee onu fark etmiş, hayatını değiştirmişti.

Fakat sonra... Öğrendiği gerçekle ondan nefret etmişti.

Onu öldürmek için plan bile yapmıştı. Ve şu anda, tıkır tıkır işliyordu.

Jennie yutkunurken yaşlarını yeniden temizledi ve ayağa kalktı. Kaldırımdan inip yolun karşısına geçti ve sokağa girdi.

[MEZAR PARTISI: IKINCI KITAP]

"Bir anne evladını bırakır mı? Her kadın doğurabilir belki, ama her kadın anne olamaz diye bir laf vardır. Çok doğru."