◄[SM/SEQ/AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.II) | #thriller (✓)

◄ [MP:2] - BÖLÜM 22 ►

(Bilgilendirme: Araca doğru ilerleyen beyaz elbiseli bir kadın gifidir.)

👁‍🗨: "Yüreğime sor bir, dayanabiliyor musun diye. Gururuma inat, dayanabiliyorsa eğer bu savaşı o kazanmış demektir."

[x]

Jennie kesik bir nefes alarak başını kaldırdı. "Teşekkür ederim."

V bir şey demeden kendisine baktı ifadesizce. Jennie yutkunarak titreyen bakışlarını duvarda sabitlemeye çalışırken V kaş çattı. "Ağladın mı?"

Jennie başını kaldırıp şaşkınca kendisine bakınca gırtlağını temizledi V. "Ağladın-ız mı?"

"Sorun değil." Dedi başını eğerken. "Arada kendimi hissedebildiğim samimi cümleler duymak güzel hissettirirdi."

V başını eğip yüzüne baktı. Jennie burnunu çekerken dışarı çevirdi başını. "Ben bir katilim. Ve bir o*ospu."

V kaşlarını kaldırarak anladığını belirtirken bakışlarını dışarı çevirdi.

"Bay Lee'nin deney kurbanlarından birini öldürdüm." Dedi Jennie yüzünü buruştururken.

V şaşırmadı. Küçük kızın ölümü yaşanırken o sırada malikhânedeydi ve görünmemek için saklanmıştı.

Jennie çantasından peçete çıkardı. "Bay Lee'ye söyleyebilirsin. İstediğini yapıp Kim mafyasından birini daha öldürdüm. Kimi istiyorsa kendisi adam tutsun. Ben başka iş yaparım."

V tek kaşını kaldırarak kendisine baktı. Jennie peçete yardımıyla burnunu silerken V onu inceledi.

Uzun zaman geçmiş gibiydi aradan, onu yakından görmeyeli.

"Sanki tek dert o değilmiş gibi." Dudaklarını kemirirken Jennie'ye baktığında genç kız başıyla onayladı ve önden ara sokağın çıkışına doğru ilerledi. "Bu gece sabahlayacağım."

V başıyla onaylayıp peşinden ilerledi ve kendisini sahil kenarındaki kaldırıma doğru adımlattı. Turlamaya başladılar.

"Henüz çocukluk vakitlerimin başındayken annem iğrenç bir insan olduğumu yüzüme bir tokat gibi çarparak beni terk edip gittiğinde 5 yaşlarımdaydım." Diyerek konuşmaya başladı Jennie, ileriye bakarken. "Bir çocuğun annesine en bağlı olduğu ve ona ihtiyaç duyduğu dönemlerde beni bırakıp kendi başına buyruk işlerine dönmüştü yüzünü ve tek başımaydım."

V başını eğip ayakuçlarına bakmaya başladı.

"Babam zaten yoktu. Başka bir kadınla, annemi aldatırken çoktan bir sürü çocukla kendi ailesini kurmuştu. Annem beni ona göstermediği için onunla hiç tanışamadan hayatımı sürdürdüm. Ve, o da beni tanımadan." Dudaklarını birbirine bastırdı.

"Küçücük bir kızın canını elinden zorlanarak alırken bunun ne kadar acı verici olduğunu düşündüm. Ama sonra, aklıma ne geldi biliyor musun?"

Başını V'ye çevirip buzlaşmış bakışlı gözlerine baktı. "Onun da bir annesi olduğu ve yanında daha huzurlu, mutlu olacağı."

V birkaç saniye yüzünü kaplayan hafif hüzünle genç kızı incelerken söylediklerini zihninde kaydetti ve başını eğip yeniden ayakuçlarına baktı.

"Çünkü onun da bir anne sevgisine ihtiyacı vardı ve benim gibi küçük yaşta annesinden ayrı kalmıştı. Büyüseydi, benim gibi büyük hatalar yapabilirdi diye... Bir sürü sebepten onu öldürme gereği duydum. İstemeye istemeye."

Taehyung ona kızmak istese de o dakika genç kıza karşı sinirlenmesi ve kızması çok zordu. Jennie haklıydı,

Her küçük çocuğun anne sevgisine ihtiyacı vardı.

[MEZAR PARTISI: IKINCI KITAP]