𝘋𝘌𝘕𝘌𝘠- 𝐒𝐭𝐫𝐚𝐲 𝐊𝐢𝐝𝐬

"5"

Han Jisung yine kendine aşık etti. 

.

.

Hazır mısınız 3 deyince Changbin sen geçiyorsun. 

"Tamam Hyung." O an geldi Changbin geçti arkasından Jisung onun arkasından da Hyunjin.

~Jisung'un anlatımıyla~

İçerisi nasıl anlatsam çiçekler, gökkuşakları arayabileceğiniz tüm güzellikler vardı. Şimdi Minho burada mıydı? Changbin hyung etrafı incelerken Hyunjin'de kolumdan ayrılmıyordu. 

İlerde 1 çift göz gördüm. Onun gözleri, ilk aşkımın gözleri, Minho. Koşarak yanına gitmeye başladım. Sonra bir anda bir şey oldu. O anlattığım tüm güzellikler kayboldu yerine dümdüz bir yer geldi. Minho hala oradaydı. Ama gözleri kırmızıydı. Tahtta oturuyordu. O an konuşmaya başladı;

"Vay vay kimler gelmiş, Han Jisung ve ortakları. Neden geldiniz beni yeniden üzmek için mi? He! Bana cevap verin. Size o kadar acıyorum ki. Buraya gelmekle hata ettiniz. Bakalım bana katlanabilecek misiniz? Eski pısırık Minho yok artık!"

Tam konuşacaktım arkamıza adamlar geldi. Bizi götürüyorlardı. Şansımı denemek için bağırdım.

"Seni buradan çıkarmaya geldik Minho, ne kadar üzüldüğümüzü biliyor musun senin için he biliyor musun? Kaç gece ağladım senin için haberin var mı? Beni asla görmedin Minho. Şimdi bunları söylemeye hakkın yok!" Minho ufak bir kahkaha attı. Sonra konuşmaya başladı. 

" Han Jisung, Han Jisung, Han jisung seni kim sevebilir ki sen iğrençsin bir kere. Bütün hepimiz senden nefret ettik sadece yeteneklerin için o grupta barınıyordun başka bir olanağı yoktu zaten"

"Sadece geri dönmeni dileyeceğim!!" Ağzımdan en son bu çıkmıştı ki bizi değişik bir yere getirdiler. Aslında değişik denemez de düz bir hapishane.

Gözlerim dolmuş bir şekilde Changbin'e bakıyordum. Gerçekten öyle miydi? Beni sevmiyorlar mıydı? Changbin ona öyle baktığımı görünce konuşmaya başladı.

"Ona inanmıyorsundur umarım Jisung. Sen bizim kardeşimizsin. Ne çok anımız var senle hatırlasana. Minho'ya bir şeyler olmuş belli ki bu yüzden sana yalan söylüyor ona kanma."

"A-ama hyung neden öyle olmuş ki o. Keşke gidip sarılabilsem ona." Geldiğimizden beri konuşmayan Hyunjin konuşmaya başladı.

"Bakın çocuklar Minho'ya ne olduğunu biliyorum sanırım. Büyükannem bana bir kitap vermişti. Fantastik bir kitap. Onda böyle bir yer okumuştum. Tamamen böyle bir yer. Kitap da okuduklarıma göre bu geçit herkesi içine almıyormuş. Sadece umuda ihtiyacı olanları alırmış yani bizim gibi. Bu yüzden bu kapıya umut kapısı denmiş. Buraya gelen ilk kişi ya da 10. 100. veya 1000. gelen kişiler kral oluyormuş. Minho'da yüksek ihtimal o sayıların birinde gelince buranın kralı oldu. Onu bilmeden kırmışız sanırım çocuklar. Hikayede bu konuyla ilgili olarak eğer gerçekten onu sevdiğimizi anlarsa eski haline dönebilirmiş. Hikaye bundan ibaret işte.

"Hyunjin"

"Efendim Changbin hyung"

"Gel buraya anlından öpeceğim"

~~

~Chan'ın anlatımıyla~

"Çocuklar ne yaptı acaba" diye söylenmekten başka yapabileceğimiz bir şey yoktu. Yapılacak bir şey ararken bir telefon geldi. İlk çocuklar sandık ama bilinmeyen bir numaraydı. Herkes olabilirdi. Bu olay sık sık yaşanırdı bu yüzden hep karşı tarafın konuşmasını beklerdik. Yine öyle yaptım.