Fiercely Burning(Salvador Series #2)

Kabanata 11

Kabanata 11

Lovable

Ako

Morning! May basketball practice ka?

Tinago ko ang aking phone ng pinatawag na kami ni Christine.

"Try natin tapusin ang isang chorus ng kanta. Dalhia, Ray, Jeorge, Paulo, Practice the last stant. Dapat ma perfect niyo na yan by today. Malapit na ang competition. Everything should be perfect."

We perfect the choreo there's just a technical problem about my last stant. Kaya nasa gilid kami ngayon ng mag lift sa akin.

They lift me we count one to three and I jump in the air. Straight akong bumagsak sa kamay nila.

"Good job, Dalhia." Saad ni Paul.

"Again?" Jeorge.

Tumango ako. Bumaba mona ako sa aking pag baba nakita ko ang pag pasok ng basketball team. Their practicing too for the finals next week.

Agad nakita ng mga mata ko si Thorn. He was wearing a blue and black hersey with a number nine on his back.

"Dalhia..." Tawag sa akin ni Ray.

Nilingon ko sila at tumango. Nilagay ko ang aking paa sa kamay ni Paul. He tried to lift me so I put my other feet on Jeorge hands before lifting me up. Naabutan ko pa ang mga titig ni Thorn sa akin. I smiled at him, umigting ang kanyang panga at umiwas ng tingin.

He looks mad!

We count to three again and I jump I made sure I did it rigth. Gumawa pa ako ng isang ikot bago bumagsak sa kamay nila Paul.

Nakangiti ako habang bumababa. Nawala ito ng makita ang pumasok. Drisella and Samantha came in and went straight to Thorn who's sitting beside his gym bag.

"Last one tayo, Dalhia."saad ni Paul.

Tumango ako dito at pinatong ang kamay sa kanilang balikat. Hindi ako nakapag focus lalo na at malapit lang si Thorn kay Samantha. My hands cleanched when I saw how Thorn stared at Samantha.

Napasinghap ako nah bigla nila akong inangat. I wasn't ready kaya na walan ako ng balanse.

I screamed when I was about to fall from the ground. I was falling side ways. Nanlaki ang mata ni Jeorge ng makitang mahulogan ko siya. Pareho kami natumaba sa sahig. Ray was fast catching my arm but still it was no use mabuti nalang at natumbahan ko si Jeorge kung hindi baka na balian na ako.

Si paul na nakahawak parin sa isa kong paa ay nakatulala sa amin.

Lumapit si Jainie sa akin.

"Omy gosh! Are you okay, Dalhia?"nagalala nitong aniya.

Sa paglingon ko sa kanya naabutan ko si Thorn nakatingin sa direksyon ko. Nakatayo na ito ngayon habang seryoso ang kanyang mata.

Lumabi ako. Tinulungan ako ni Ray sa pag tayo. Ngumiwi ako at umopo sa sahig. I acted hurt while touching my rigth ankle.

"I think I sprained my ankle..."

"Ano ba kasing nangyari?" Tanong ni Christine.

"I lost balance..."

Masama niyang tinignan ang tatlong lalaki.

"Take her to the infirmary room."

Nilingon ko ulit si Thorn. Umaasang puntahan niya.

Nag volunteer si Ray na dalhin ako sa infirmary room. Masama ang loob ko humiga sa clinic. He didn't come to me. Tsk!

"Anong nangyari?" Tanong ng nurse.

"She sprained her ankles."sagot ni Ray.

Tumango ang nurse at lumapit sa akin.

"Ray, bumalik ka na doon okay na ako dito."

"Sigurado ka?"

Tumango ako. "salamat."

Ng makalabas siya nilingon ko ang nurse.

"Let me see your ankle." Saad nito.

"The thing is... Hindi naman talaga ako na sprain." I awkwardly smiled at her.

She raised her eyebrow.

"Please do me favor... Can you put cast on my right ankle? And pretend that I was hurt!? Pagod na po talaga ako sa practice..." lies.

I was only catching Thorns attention.

She sigh before nodding. "Kabataan..." She murmured. Kinuha niya ang cast at nilagay ito sa aking ankle.

Napangiti ako. "Thank you."

Nasaganoon kaming sitwasyon ng biglang bumukas ang pinto ng clinic. Jainie went in.

"Tita Madelyn wants you to go home
"Bungad ni Jainie.

"After this..."nginuso ko ang ginagawa ng nurse sa aking paa.

Nilingon niya ito ng biglang tumunog ang phone niya. She checked her phone before looking at me.

"I'm sorry, I have to go back, Dalhia..."

"It's okay! I'll be fine here."

Nag alinlangin ang kanyang mukha ngunit walang nagawa ng mag ring ang kanyang phone.

Ng matapos na ng nurse ang ginawa ay nag desisyon akong umidlip muna. Sakto naman at nagising ako ng alas onse. Tumayo ako at naglakad patungo sa pinto.

When I got out of the door I was shock to see Thorn standing infront of me. He looked down at my feet.

"Where are you going?" He asked.

"Uuwi na..."

I pursed ny lips at kunwaring paika ika akong lumakad. Huminto ako at humawak sa dingding nilingon ko siya.

"Anong palang ginagawa mo dito?"

"Napadaan..."

Marahan akong tumango at nag simula na ulit mag lakad. I harshly step my rigth feet. I acted hurt and curse a couple of times.

Narinig ko ang pag buntong hininga niya. Ngumuso ako at tinago ang ngiti ng marinig ang palapit niyang yabag. Nag tungo siya sa aking harapan at yumukod.

His back was facing me.

Kumunot ang noo ko.

Bahagya niya akong nilingon.

"Sumakay ka na."

Nanlaki ang mata ko. Dahan dahan akong lumapit at kumapit sa kanyang balikat. I gasped when he caught both of my feet and lift me off the ground. Uminit ang pisngi ko ng umayos ito ng tayo. I wrap my hand Around his neck and placed my cheeks on his board shoulder.

My heart was beating harshly. Sininghot ko ang amoy niya. He smell so nice. His own scent and manly colone spread on my nose.

I made my self comfortable in his back. I will saviour this moment. Once in a lifetime lang ito mangyayari.

My happiness stop when I saw Samantha not far away from us she was smiling while talking to Drisella.

Napahigpit ang hawak ko kay Thorn.

Her smile vanish when we walk pass them. Nilingon ko si Thorn na naka igting ang panga.

Bumuntong hininga ako. Her effect on him is so strong. Pinilig ko ang aking ulo. Nevertheless my charisma is strong too. He'll learn to love me in time.

I'm lovable.

Everyone loves me.