Bekliyordum. Cama vuran yağmur damlalarının sesiyle her zaman geldiğimiz kafede, hep oturduğumuz masada bekliyordum. İki çay ısmarlamıştım. Biri sana, biri bana. Benimki sıcaktı, yeni demlenmis tavşan kanı dediklerinden. Sana olan sevgim kadar sıcaktı, ilk günkü kadar sıcak. Senin çayın karşımda öylece duruyordu. Ben çayımı içiyordum, seninki hiç eksilmiyordu. Öylece yalnız bırakılmış, biraz boynu bükük, hüzünlü. Tıpkı bana benziyordu ama senin çayındı işte. Soğumuştu. Üzerinde dumanı gözükmüyordu artık. Hemen soğumasından benimki kadar sıcak olmadığı belliydi. Senin kalbin kadar soğuktu. 'Ben seni aslında hiçbir zaman tam sevemedim Ekin.' diyişin kadar soğuk. Gözlerimi çay bardağından ayırmıyordum. Çayında bir derdi var diye düşündüm. Ateşler içinde yandığına, unutulduğunda soğuduğuna, bekleye bekleye acıdığına göre. Tıpkı bizlere benziyordu. Tıpkı bir bardak çaya benziyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN OLMUŞUM BİR BARDAK ÇAY
RomanceÇayında bir derdi var diye düşündüm. Ateşler içinde yandığına, unutulduğunda soğuduğuna, bekleye bekleye acıdığına göre.
