Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seni özlüyorum.
Soğuk bir yaz günü. İronik, tıpkı şu an olanlar gibi.
Yavaşça sahilde yürüyorum, daha on bir yaşındayım. Sıkıca hırkama sarılmışım ve ayakkabıma girmeye çalışan kumlarla oynuyorum.
Annem sesleniyor ve eve gelmemi söylüyor. "Eve gel Jimin, hava soğudu!"
Ona beklemesini, birazdan orada olacağımı söylüyorum ve kumlarla oynamaya dönüyorum.
İşte o sırada seni görüyorum. Yanıma koşuyor ve benimle tanışmaya çalışıyorsun. "Hey, merhaba! Ben Jungkook, sen kimsin?"
Annem bana her zaman yabancılarla konuşmamamı söylemiştir ancak sende bir şey görüyorum. "O tehlikeli değil." diyor içimden bir ses. Nasıl bilebilirim ki, aslında bana en çok zarar verecek kişinin sen olduğunu.
Küçücük bir çocuğun küçücük bir sözü neden bu kadar canımı yaktı? Bilmiyorum.
Verdiğini hatırladığından bile emin olmadığım bir söz yüzünden ölüyorum.
O günden sonra sürekli yanımdasın, her saniye koluma yapışmış haldesin.
Sürekli bana bakan büyük, kahverengi gözlerin. Yanaklarıma masum, arkadaş canlısı öpücükler kondurmayı sevdiğin tatlı, pembe dudakların.
On iki yaşındayız.
Havuz kenarından yatıyoruz, üstümüzde parlayan güneşten gözlerimiz acıyor. Yavaşça bana dönüyorsun ve elini başının altına koyuyorsun.
"Hey, Jimin." Bana seslendiğini duyduğumda yavaşça kafamı sana doğru çeviriyorum. "Hmm?"
"Benimle evlenir misin?"
Ani teklif yüzünden boğazıma takılan tükürüğüm ile ayağa kalkıyorum ve öksürmeye başlıyorum. Endişeli gözlerinle bana bakıyorsun.
"Ne?!" Şaşkın sesim ile afallamışa benziyorsun.
"Yani... ben seni seviyorum, sen beni seviyorsun! Evlenmek için böyle olması gerekiyor, değil mi?"
Gülerek kafamı hayır anlamında sallıyorum. "Evlenmek büyükler içindir! Biz daha on iki yaşındayız Kook!" Kaşlarını çatıyorsun ve somurtarak bana bakıyorsun. "Saçmalık."
Gülüyorum ve omzumu silkiyorum. "Annem evlenmenin büyükler için olduğunu söyledi, yani şu anda evlenemeyiz."
"O zaman büyüyünce evlenelim! Hey, bana söz ver, seninle evleneceğim ve çocuklarımız olacak!" Serçe parmağını bana uzatıp sallıyorsun.
Verdiğim ilk söz. Tutamadığımız ilk söz.
Gülümsüyorum ve serçe parmaklarımızı birleştiriyorum. "Söz veriyorum, evleneceğiz ve çocuklarımız olacak."
