Detective Conan / Case Closed : Fall

Detective Conan / Case Closed : Fall

<A/N: Ok, yung kanta po dito ay background music! :D>

Nasa kwarto si Ran at nakaupo sa kama niya. Malungkot siya at medyo maluha ang mata. Nang makita ni Conan ay sinamahan siya nito. Umupo siya sa tabi ni Ran. Nakita niyang hawak ni Ran ang litrato niya (Shinichi).

"Ate Ran, naalala mo uli si Kuya Shinichi?"

"Well let me tell you a story

About a girl and a boy

He fell in love with his best friend

When she's around, he feels nothing but joy..."

Ang magkababatang sina Shinichi Kudo at Ran Mouri. Hindi man maamin ni Shinichi o mas kilala bilang Conan, halata naman na may gusto siya kay Ran. Minsan, sila'y nagkakatampuhan tulad ng ibang magkakaibigan pero pag wala namang problema at maayos ang pagsasama, ang nararamdaman niya kapag kasama si Ran, saya... saya na hindi mapapantayan. At tanging yun lang ang mararamdaman niya.

"But she was already broken, and it made her blind

But she could never believe that love would ever treat her right..."

Ran:

"Simula ang biglang mawala si Shinichi, napuno ng lungkot ang buhay ko. Simula ng mawala siya, bihira ko na lang siyang makita ulit. Kung magkita man kami, saglit na oras lang... Pakiramdam ko tuloy lagi lang akong pinaghihintay at pinaghihintay ni Shinichi. Minsan, napapagod na ako sa kakahintay sa kanya... Minsan, sawa na rin ako sa mga palusot niya. Tama bang gawin niya yun? At saka, bakit ba siya laging nawawala? May pinagtataguan ba siya? Kaibigan niya ako... tama ba na hindi niya sabihin sa akin ang dahilan? Hindi ba niya ako pinagkakatiwalaan? Kung alam mo lang... kung gaano kita kamahal..."

Nagulat si Conan (Shinichi). Hindi niya kasi alam na mahal pala siya ni Ran.

"But did you know that I love you? or were you not aware?

You're the smile on my face

And I ain't going nowhere

I'm here to make you happy, i'm here to see you smile

I've been wanting to tell you this for a long while..."

Shinichi/Conan:

"Gusto ko lang ipaalam sa iyo, Ran, na hindi naman ako umalis. Sa totoo lang, lagi tayong magkasama at gaya ng dati, ikaw pa rin ang naglalagay ng ngiti sa aking muka. Nandito lang ako, katabi mo! Ayokong nalulungkot at nasasaktan ka. Kung alam mo lang kung gaano ko gusto na ipaalam sa iyo kung bakit ako laging nawawala... Matagal ko na ring gusto sabihin sa iyo na hindi na lang basta kaibigan ang tingin ko sa iyo. Kasi Ran, mahal din kita..."

"Well I can tell you're afraid of what this might do

Cause we got such an amazing friendship and that you don't wanna lose

Well I don't wanna lose it either..."

Ran:

"Siguro nga may itinatago siya akin. Natatakot ba siya na malaman ko? Kung pinoprotektahan niya lang ako, naiintindihan ko. Pero sana tigilan niya na... Alam kong ayaw niya akong mawala sa kanya. Intindihin niya rin sana na ganon din ako... ayokong mawala siya sa akin. Natatakot akong dumating ang araw na hindi ko na siya makikita pa.

Tumingin siya kay Conan.

"Alam ko Conan, matagal-tagal pa ang pagsasama nating dalawa, kaso alam ko naman na mawawala ka rin sa akin eh... Pagkinuha ka na ng mga magulang mo..."

"Well did you know you're an angel? who forgot how to fly

Did you know that it breaks my heart everytime to see you cry

Cause I know that a piece of you's gone everytime he done wrong, I'm the shoulder you're crying on..."

Niyakap ni Ran si Conan. Hawak pa rin niya ang litrato.

"...pero sa ngayon... huwag mo muna akong iiwan ha?" Lumakas ang pag-iyak ni Ran.

"Ate Ran..." "Ran..."

"I don't think I can stay sitting around while you're hurting babe

So take my hand..."

 Niyakap din ni Conan si Ran.

"Who's gonna make you fall in love

I know you got your wall wrapped all the way around your heart

Don't have to be scared at all, oh my love

But you can't fly unless you let ya,

You can't fly unless you let yourself fall..."

Shinichi:

"Hindi ko aakalaing mahal mo rin pala ako, Ran. Kung pwede ko lang talaga sabihin sa iyo. Pero... hindi pa kasi ito ang pagkakataon. Hindi ko rin alam kung kailan ang pagkakataong iyon. Sana mawala na ang takot mo na hindi mo na ako makikita. Kasi Ran, makikita mo pa si Shinichi... hindi sa katauhan ni Conan. Pero huwag kang mag-alala, ngayon na kahit ako si Conan, babantayan at proprotektahan pa rin kita..."

 Medyo maluha na din ang mga mata niya ni Conan.

"Ngayon na alam ko ng nahuhulog ka pala sa akin... Sasaluhin kita... Si Shinichi man ako o si Conan, ipaparamdam ko pa rin na mahal kita..."

"I will catch you if you fall

I will catch you if you fall

I will catch you if you fall..."

---

Maya-maya...

Kumalas si Ran sa pagkakayakap kay Conan.

"Naku, tama na nga ito, Conan." pinunasan ang luha gamit ng kamay. "Tama na ang drama... Tignan mo, pati ikaw umiiyak na o..."

"Ako, umiiyak?!" na-realize ni Conan na umiiyak nga siya. Agad niya ito pinunasan ng kamay niya. "Umiiyak? Hindi ako umiiyak no!"

Tinawanan lang siya ni Ran at tumayo. "Ano, gusto mo mamasyal? Ililibre din kita ng ice cream."

Tumungo si Conan. Inilapag ni Ran ang litrato sa lamesa niya. Tapos ay iniabot niya ang kamay niya kay Conan.

"Tara na Conan?"

Inabot ni Conan ang kamay niya at sabay silang namasyal... :)

"If you spread your wings

You can fly away with me

But you can't fly unless you let ya,

Let yourself fall..."

♥

Author's Note: YAY! My first Songfic Fanfic! The lyrics of the song I used is from the song "Fall" by: Justin Bieber... ♥ Yes, may pagka-belieber po ako...

Ano? Nagustuhan niyo ba? Maganda itong song na ito, fit sa kanila! Pakinggan niyo sa YouTube... >.< (Bahala kayo kung saan niyo papakinggan :D)

Alam ko na may kulang at may baligtad na lyrics... sinadya ko yon! Hehe... :D

Sa J.B. haters, huwag niyo po ako awayin... Nyaaa..! Peace po tayo :3

 Detective Conan and Fall isn't mine... :P

Check my other stories! Thanks! ♥