Krmızı elbiseli kadın

° 3.BÖLÜM °

Multimedya Cem.

''...yanımdan geçip öyle gitme,
 
      insanlar gitti,
  
      yıllar gitti,
 
      sen gitme

      yanımda kalsın korktukların

      şehirler düşsün sen düşme...''

Şahmeran kahvaltı hazırlarken bir yandan da şarkı mırıldanıyordu. Ona göre bu şarkının sözleri çok anlamlıydı. Gece Cem'in göğsünde uyuya kalınca bir de uymamak adına söz verip uyuya kalınca kendini ona borçlu hissetti. Ve kahvaltı hazırlamaya koyuldu. Tezgahın orada bir şeyler hazırlarken kapısı olmayan ve direkt olarak salonu gösteren kapıya olduğu yerden kafasını hafif arkaya uzatıp bir bakış attı. Evet Cem hala uyuyordu. Hazırladığı her şeyi masaya koydu ve sessizce Cem'in yanına gitti.

''Haydi hayatım kalk kahvaltı hazırladım sana ayva reçeli sürdüm ekmeğine onun üstüne de en sevdiğin peynirden koydum.'' Eliyle Cem'in yüzünü okşadı.

''Tamam anne 5 dakikaya kalkıyorum.'' Şahmeran neşelenmiş biçimde Cem'in yüzüne baktı.''Imm bu bir savaş ilanı.'' dediği an hızla Cem'in başının altındaki yastığı alıp yüzüne geçirdi. O an Şahmeran ne olduğunu anlamadan kendini L koltukta yatar halde buldu. Ve tabiki üstünde Cem.

''Sen buna nasıl cüret edersin?'' Şahmeran'ın saçının bir tutamı yüzünü kapattığı için Cem nazik hareketlerle kulağının arkasına itti.

''Şimdi seni gıdıklamalı mıyım?'' Cem'in yüzünde muzip bir ifade belirdi.

''Sakın!'' Şahmeran bağırınca altından kalkmak için hareket etti ama nafile. Bu kuvvetli bedenden kendi isteği doğrultusunda asla kurtulamayacağını ikisi de çok iyi biliyordu.Cem seri bir şekilde ellerini Şahmeran'ın başının oradan çekip göbeğine en çok huylandığı yere götürdü ve gıdıklamaya başladı.

''Ahahahah... Ce..m ahahahah... no..lur...ahahahah...yapma..ahahahah....'' Şahmeran hunharca gülerken Cem yaptığı şeye son verip sanki ondan kaçıyormuşçasına koşarak mutfağa yöneldi ve sandalye çekip oturdu.

''Sana bunun hesabını soracağım.'' Adam reçelli ekmeğini yerken kadına baktı.

''Hiç öyle bakma bana kar oynayacağız çok güzel birikmiş.'' Adam daha önce söz verdiği için ses çıkarma hakkına sahip değildi. Yemeklerini yediler saat 15:18 e geliyordu. Kadın bulaşıkları toplarlarken adam da yukarı çıkıp giyinmeye koyuldu. Ardından da kadın hazırlandı evin anahtarlarını aldılar ellerini birbirine kenetleyip kapıdan dışarı çıktılar.

Kapının önune dahi bu kadar kar biriktiyse biraz daha ileri de kim bilir ne kadar kar vardır. Kadın koşarak ilerideki düzlüğe gitti Adam arkada kalmıştı zaten oynamaya pek hevesli değildi. Şahmeran yere eğilip bir avuç kar aldıktan sonra onu yuvarlayarak top haline getirdi. Ve bingo! Cem'in kafasına.Cem buna sinirlenmiş gibi yaparak koştu koştu koştu, Şahmeran'ı tuttuğu gibi başı sırtına gelecek şekilde omzuna attı.

''Bırak beni Cem ne yapıyorsun.''Kadının kaşları o haldeyken bile çatılmıştı.

''Seni küçük muzur.'' Cem onu azarlayınca hiç sesini çıkarmadan ne yapacağını beklemeye başladı. Şahmeran aniden sırtında bir soğukluk hissedince gözleri kapalı bir şekilde çığlığı bastı.

''Şşş sessiz ol.'' Cem Şahmeran'ı omzundan indirip yere yatırmıştı. Şahmeran kalkmak için yattığı yerden elini onu kaldırması için Cem'e uzattı elini tutunca Şahmeran sinsi bir şekilde Cem'i yere çekti kahkahalarla yerde boğuştular. Soğuğa aldırmadan devam ediyorlardı.

''Hadi ama kalk hasta olacaksın.'' Cem Şahmeran için her zaman endişeliydi. Ayağa kalktılar Cem ayakta dururken Şahmeran koşarak Cem'in üzerine doğru koşarken Cem de onu kollarını açmış bekliyordu sanki ne yapacağını bilir gibi bir hali vardı. Şahmeran biraz havalanarak bacaklarını Cem'in beline, kollarını da boynuna doladı kafasını hafif arkaya eğerek semadan yağan karın yüzüne oturmasına izin verdi ve tekrar kahkahalara boğuldu. Cem de onu düşmesinden korkuyormuşçasına sıkı bir tavırla tutuyordu.