We are...Twins? | Louis Tomlinson| Fanfic | Dutch. | Voltooid.

08.

*Kaylee's POV*

Al die gezichten die me hoopvol aankijken... Daar ben ik gewoon zwak voor. ''Wat houd je tegen?'' Vraagt Paul zacht. ''Nou ik llop alleen maar in de weg. Als mensen er achter komen dat ik Louis' zus ben ze zullen me haten! En trouwens ik geef wel gelijk al mijn privacy weg!'' Zeg ik snel. ''1. je loopt niet in de weg! 2. De haat daar helpen we je gewoon mee we gooien je mobiel gewoon perongeluk uit de bus en rijden er een paar keer overheen. 3. Nee dat velt wel mee! 4. Je kan niet zonder me laatst ben je huilend naar huis gegaan van school omdat je me miste en dat was een dag. Dus je kan niet 9 maanden zonder me!'' Zegt Louis. Shit! Hij heeft over alles gelijk! ''Liever hou ik mijn mobiel gewoon!'' Zeg ik om er omheen te praten. ''En ik heb nog vrienden die ik niet kan missen!'' Zeg ik snel. ''Oh jah Paul de vrienden van Kaylee hebben een band Five seconds of summer. Ze zijn rond onze leeftijd en goed!'' Zegt Zayn en Paul fronst. ''Laat eens horen!'' Zegt Paul en iedereen kijkt mij aan. Ik pak mijn mobiel en laat ze horen. Paul fluisterd wat tegen Simon en Simon loopt weg. ''Kaylee we weten allemaal dat Louis gelijk heeft!'' Zegt Niall en ik zucht. ''Wat als we het bekend maken en kijken hoe mensen het ontvangen en dan kijken we of Keylee wel of niet meegaat!'' Zegt Liam. Louis springt op en rent naar Liam en springt erboven op. Ze vallen met stoel en al om. ''LIAM IK HOU VAN JE!'' Gilt hij en hij drukt allemaal kusjes op liams wang. (Omc zie je het al voor je?) Liam trekt een vies geziht en probeerd Louis van hem af te duwen. Het ziet er hilarisch uit. 

We hebben net een interview gehad. Die hadden de jongens sowieso al maar ik ging mee. Het ging volgensmij best goed. ''Ik ben trots op je!'' Zegt Louis lief die zijn armen om me heen slaat en ik glimlach. 

*De volgende dag rond half 1*

Ik ga echt niet mee met de jongens! Hoe graag ze dat ook willen! Sandra komt vrolijk de kamer binnen gewandeld. ''Ik weet dat je liever lekker uitslaapt zoals altijd maar ik heb pannenkoeken gebakken!'' Zegt Sandra blij en ze kijkt me aan. ''Hey meis wat is er je ogen zijn rood?'' Vraagt Sandra en ik schud mijn hoofd. ''Nee niks verkouden.'' Zeg ik zo onverschillig mogelijk en ik sta op en wandel naar beneden en ga op de bank zitten. ''Er si wel iets!'' Zegt Sandra en ze gaat naast me zitten. ''Nietes! Ben gewoon verkouden!'' Zeg ik terug. ''Nou dan bel ik Louis wel hoor!'' Zegt Sandra en ze staat op en loopt naar de keuken. Even ater komt ze terug en geeft ze me een bord met pannenkoeken en de bel gaat. Sandra sprint erheen en de tussendeur staat nog open dus ik kan precies zien wie er is. Wacht wat? Wat doet Louis hier? In alleen een joggingbroek. Niet eens een shirt of schoenen. Nee blote voeten, jogginbroek en geen shirt zijn haar staat wel schattig door elkaar. ''Oh belde ik je wakker?''  Vraagt Sandra en Louis knikt. ''Ja maar dat is niet erg waar is ze?'' Vraagt Louis. Waar is wie? ''Je had best wat aan mogen doen hoor! In de woonkamer.'' Zegt Sandra en Sandra doet de deur verder open. Louis komt aangelopen. Sandra heeft hem nog echt gebeld ook... 

Louis ploft naast me op de bank en kijkt me bezorgd aan. ''Waarom heb je gehuild?'' Vraagt Louis en ik zucht. ''Sandra je gaat me toch niet zeggen dat je om alles Louis gaat bellen he?'' Vraag ik aan Sandra om eroverheen te lullen. Louis pakt mijn hoofd en draait hem naar hem toe. ''Niet eromheen lullen kleintje! Waarom heb je gehuild?'' Vraagt Louis lief en zijn blauwe ogen doorboren me. ''Niks ik heb niet gehuild ik ben verkouden!'' Zeg ik en Louis fronst. ''Ik geloof je niet!'' Zegt Louis en ik slik. ''Dan niet!'' Zeg ik terug en Louis zucht. ''Z-ze haten me...'' Zeg ik na een tijdje en Louis kijkt me aan. Hij zegt niks. Dat is ook niet altijd nodig. Louis trekt me dicht tegen zich aan en er rollen tranen over mijn wangen. ''Het komt goed meisje!'' Zegt Louis lief die door mijn haar strijkt. ''Ze haten je niet. Ze zijn jaloers.'' Zegt Louis er achteraan. ''De jongens zijn je kwijt Lou!'' Zegt Sandra grinnikend. ''Nou ik ben gewoon hier!'' Zegt Louis zacht. Hij lijkt er niet van onder de indruk te zijn. 

---

Hahaha dit hoofdstuk heeft precies 777 woorden. Lol! Oke tis niet veel maar oke...

xxx