◄[SM/SEQ/AU!]► MEZAR PARTISI® (NO.II) | #thriller (✓)

◄ [MP:2] - BÖLÜM 55 ►

(Bilgilendirme: Jennie'nin aynada kendisine baktığı giftir.)

👁‍🗨: "Nota gibiydin, hayatımı sığdırdığım müzik defterinin her bir sayfasında yazılı olan.
Melodini çaldıkça, sesini duyuyordum."

[x]

Jennie asık yüzüyle odaya girerken V arkasından içeri süzüldü ve kapıyı kapattı. Bıkkınlıkla nefes verdi. "Hala berbat kokuyor, ne bu koku ya? Sanarsın ceset var evde." (!)

Jennie yutkunarak pencereye doğru ilerlerken V onun ruhsuzluğunu fark edip moralini düşürdü. "Hey."

"Bana yalan söyledin." Jennie yüzünü buruşturdu ağlamamak için. "Bana bir başkası olarak tanıttın kendini ve saçma sapan bir söz verdin."

V sinirlendi. Ona doğru gelip sert bir ses tonuyla konuştu. "Saçma sapan diyemezsin."

"Öyle." Jennie sinirle arkasına döndü ve gözlerine baktı. "Ölmeliydin!"

V yutkunarak baktı kaşlarını çatıp. "Kusura bakma, yaşadığım için." Dalga geçercesine laf atıp kapıya doğru ilerledi. "Ölsem daha iyiymiş! Pardon ya! Yaşamak benim hatam!"

"Evet senin hatan!" Diye bağırdı Jennie. "Ölseydin şu anda başıma gelen tüm o lanet olası her şeyden kurtulmuş ve doğru düzgün bir hayata başlamıştım bile!"

V olduğu yerde durdu. "Başına gelenlerden ben sorumluyum, değil mi?" Yavaşça arkasını dönerek genç kıza baktı. "Bütün bunların sebebi benim. Öyle mi düşünüyorsun?"

"EVET!" Jennie sinirle bağırırken dolan gözlerinden akan yaşları fark etmedi. V sessizce kırgınlığını belli ederek baktı.

Lanet olsun ki genç kız haklıydı, onları bütün bu olaylara sürükleyen oydu.

"Üzgünüm." Yutkundu. Dolan gözlerini kaçırırken Jennie ağlamaya başladı, bakışlarını kaçırmadan V'ye bakmayı sürdürdü. "2 Ay boyunca sadece neden öldürmek zorunda olduğum kişiyi özlediğimi düşünüp dururken bir başkası olduğunu sandığım sana tutulduğum için kendimden 2 ay boyunca ölesiye nefret ettim ben..."

V gözlerini yumduğunda yaşları aktı. Jennie başını iki yana salladı. "Şimdiyse... İkisinin aynı kişi olduğunu ve bütün bu hissettiklerimin boş bir şey olduğunu fark ediyorum-"

"Boş değil!" V titreyen sesi ve ağlamaya başladığı yüzünü Jennie'ye çevirdi ve kaşlarını kaldırıp baktı hüzünle. "Boş değil, bu çok değerli benim için..."

Jennie ağlamasını sürdürürken başını eğdi.

"Ben hayatımda kimseden almadığım sevgiyi senden aldım..." V ağlayarak baktı Jennie'ye. "Bana bunu yapamazsın. Eski patronuma çalıştığını anladığım sevdiğim kadının gelip de beni öldürmeye çalışmasını bile affettim ben ama bana ölmemi söyleyemezsin..."

Jennie hıçkırmaya başladı. "Zorundaydım..." Dizlerinin üzerine çöktü sesli ağlarken. "Kimsem yok-"

"VAR!" V yanına gelerek hemen dizlerinin üzerine çöktü ve başını ensesinden tutarak omzuna bastırdı. "Var..."

Jennie ağlayarak başını çekti. "Yaşıyor olman doğru değil. Huzura ermek yerine hala acı çekmeyi istiyorsun, AKILSIZ MISIN?"

"O zaman kendini de öldür." V başını salladı. "Benim de ailem yoktu, ama artık var. Ve ailemi bırakamam Jennie." Yutkundu. "Acı çekmeme sebep olsa bile."

Jennie ağlayarak ayağa kalktı. "Öl, Taehyung. Bu dünyada sana yer yok!" Kapıya doğru koşarak hızla dışarı çıkıp kapıyı çarptığında V ayağa kalktı ve peşinden çıktı odadan. "JENNİE!"

[MEZAR PARTISI: IKINCI KITAP]

"Jennie'nin bencilliği çok kötü. Adam ölmemiş işte daha ne istiyorsun?"