FOREVER TOGETHER (SONSUZA DEK BİRLİKTE)

BÖLÜM 18: Mafya Lideri

Fulya'nın ağzından devam~

"EGE DUR!" silahımı belimden çıkardım ve ateş edeceğim sırada mermisinin bittiğini fark ettim
"Lanet olsun!" diyerek elimdeki boş silahı yere attım ve bıçaklarımdan çıkardım hemen yanına koştum ve onu arabanın arkasına iterken elimdeki minik ama keskin bıçağı o adama fırlattım. Adam inleyerek yere düştü. Onunla birlikte de bir kurşun sesi. Ege'nin yanına gittim yüzünü avuçlarım içine aldım
"İyi misin? Bir şeyin var mı? Mermi sana geldi mi? BİR ŞEY SÖYLE!?!" ben cevap vermesini beklerken o dudaklarıma yapıştı. Anında ondan ayrıldım ve ayağa kalktım
"Anlaşılan iyisin!" arkamı dönüp bıçak fırlattığım adamın yanına gittim. Tam isabet!! Attığım bıçak alnının ortasına gelmiş. Bıçağımı alnından alıp yırtık olan ceketime sildim. İçeri girdiğimde Kara'nın yanına ilerledim.
"İyi misin Esmer Güzeli? Silah sesi duydum."
"İyiyim Kara merak etme" eliyle zaten karışık olan saçlarımı daha da karıştırdı
"Bugün iyi iş çıkardın! Sen gidebilirsin. Gerisini hallederim. Hem seni bekliyorlar" işaret ettiği yere yani arkama baktığımda bana bakan Ege ve Berke'yi gördüm. Kara'ya dönüp
"Ama o ik-"
"Depoya götürecem oraya gelirsin" tamam anlamında başımı salladım. Kara'ya sarılıp veda ettim.

Yol boyunca konuşmamıştık. Pencereye yaslandığım sırada acıyla çığlık atıp geri çekildim. Ege aniden frene basıp duruncada başka bir çığlık daha attım.
"İyi misin? Ne oldu?" ceketimi kolumdan sıyırıp baktığımda o itin attığı kurşunun bana isabet ettiğini fark ettim. Ege endişeyle emniyet kemerinden kurtulup koluma bakmak için eğildi.
"Siktir! Neden önüme geçtin ki?!"
"Önüne geçmeydim de sana mı gelseydi kurşun!!?"
"Bırak gelsin! Annemin yanına giderdim en azından!" böyle demesi ile ona tokat attım.
"Annenin yanına gitseydin ben ne yapacaktım? Ben sadece sana bu kadar çok çabuk güvendiğimi söyledim. Öyle değil mi?!"
"Üzgünüm güzeli-"
"Olmalısın da! Eve gidelim artık."
"Hayır hastaneye gideceğiz!"
"Doktorlara ne diyeğiz! 'Silahlı çatışmada yaralandı' mı diyecez?!" sustu.
"Eve gidelim Kara'yı arayıp kurşunu çıkarması için birini yollamasını söylerim" elime telefonumu alıp Kara'yı aradım. O sırada Ege arabayı sürmeye devam etti.

Eve geldiğimiz de direk odama çıktım. Berke arkamdan seslensede durmadım. Çalışma masamın sandalyesini çekip oturdum. Bu kirli kıyafetlerle yatağımı kirletecek değilim herhalde?! Ceketimi yırtıp koluma bağladım. Biraz daha o şekilde oturdum tâki Kara doktoru getirdiğini gelip kapıyı açmamı söylediği bir mesaj atana kadar. Odamdan çıkıp bahçe kapısına ilerledim.
"Nereye gidiyorsun?" diye soran Ege'ye cevap vermeden kapıyı açıp bahçeye çıktım. Ona öfkeliydim. Bahçe kapısına vardığımda şifreyi yazıp Kara ve getirdiği doktoru içeri aldım. Salona geçtiğimizde Ege ayağa kalkıp yanıma geldi
"Bana söyleseydin ben gider açardım kapıyı." ona göz ucumla bakıp Kara'nın çektiği sandalyeye oturdum. Doktor koluma bağladığım ceketi dikkatlice çıkardı. Yarayı biraz inceledikten sonra
"Mermi yamuk gelmiş olmasaydı kemiğe saplanacaktı ve ameliyat gerekebilirdi" getirdiği çantasından birkaç alet alıp mermiyi çıkarmaya başladı. Ben acıyla gözlerimi kapatırken bir elimlede solum da duran Kara'nın kolunu sıkıyordum. 6-7 dakikalık operasyonun ardından doktor kolumu sarıp gitti. Berke doktoru uğurlarken Ege koltukta oturmuş ellerini birleştirip çenesinin altına yerleştirmiş hüzünle koluma bakıyordu. Kara ise ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşımı sildi
"Ona nasıl baktığının farkında mısın Esmer Güzeli?"
"Ha?"
"Aşık olmuşsun diyorum Esmer Güzeli" fısıldayarak konuşuyorduk. Dediği şey ile ona baktım ardından bize bakan Ege'ye. Ayağa kalkıp odama ilerledim Ege'de ardımdan kalktı
"Nereye?"
"Duş alacam!"
"Tamam" benimle birlikte yukarı çıkmaya başladı. Aniden ona dönüp
"Duş alacam dedim!"
"Biliyorum. Bende 'tamam' dedim"
"Ege benimle duşa girecek halin yok! Yürü git içeri."
"Aslında öyle bir planım yoktu sadece sen çıkana kadar bekleyecektim. Ama madem söyledin" diyerek sırıtınca
"Tövbe yarabbim ya!!" diyerek yukarı çıkmaya devam ettim.