Gerçek Ailem

6. BÖLÜM

Medya; Alp, takıntı deyince aklıma gelen tek isim Avlu'daki Alp olduğu için ismini bile değiştirmeden direkt onu koymak istedim.

---------------------

Bu gerçek değil, evet kesinlikle bu gerçek değil, ben şuan halisinasyon falan görüyorum, aynen aynen, yani inşallah

Hem onun burda ne işi var ki? Aylar önce ne güzel peşimi bırakmıştı, ya da ben öyle sanmışım...

Yanımda oturan kişiyi maalesef tanıyordum, tanımaz olaydım.

Alp, kendisi benim eski okulumdaydı ve bana takıntılıydı, az çekmedim ondan.

Neymiş bana aşıkmış, beni seviyormuş falan filan. Aşk değil canım o, takıntı. Aşk adı altında yapmadığını bırakmamıştı.

Bir kere aşk; yaraları sarar, yeni yara açmaz...

Yaklaşık 6 ay önce okuldayken sürekli yanıma gelmeye çalışır, istemeyince zorla da olsa yanımda durmaya çalışırdı. Hatta bağırır çağırırdı çoğu zaman, zarar vermeye bile kalkışmıştı onu istemeyince.

Yanımda kimse olmadığı için tek başıma mücadele etmeye çalışırdım, ama beceremezdim.

Müdüre bile şikayet etmiştim, ama ailesi okula çokça bağış yapan biri olunca sadece uyarı almıştı. Aileme söylesem de bir şeyin değişeceğini sanmıyordum, o yüzden de söylememiştim. Çünkü onların ailesi baya güçlü kişilerdi, ve biz onlarla uğraşacak kadar güçlü değildik. Boşu boşuna onları da uğraştırmayayım ve üzmeyim diye söylememiştim. Ama her defasında daha da ileriye gidiyordu, hatta bana dokunmaya bile kalkışmıştı. O sebeple anneme yalan bir sebep uydurarak okulumu değiştirmiştim. Sonra da bir daha karşılaşmamıştık zaten, tabii ben yine hep tetikteydim.

Çünkü kolay kolay peşimi bırakacak biri değildi, ve haliyle bende baya bir travmaya sebep olmuştu.

Yavaş yavaş kendimi zamanla toparlasam da ondan delicesine korkuyordum.

"Aaa Yağmur, güzelim beni özlediğini bu kadar belli etmemelisin"

Bana mı dedi o salak? Benim şimdi burdan yavaştan tüymem lazım korktuğumu belli etmeden, ama nasıl?

İçimden 3'e kadar sayıp geldiğim yöne doğru koşmaya başladım.

O da salaktı ya zaten, asla anlamadı korktuğumu.

Korkmak mı? Ben spor olsun diye koşmuştum ama? He he canım aynen aynen kesin öyledir.

Yaklaşık 15 dakika sonra eve gelebilmiştim. Kapıyı Emre açmıştı, yorgun olduğumu söyleyerek odama çıkmıştım.

Offf ben ne yapacağım? Keşke ondan bu kadar korkmasam, belki o zaman her şey daha kolay olabilirdi. Bu kesin yine bana saracak, peki ben bu defa nasıl kurtulacağım?

Umarım bu soruların cevabını bulabilirim.

Kafamı dağıtmak için kitap odasına gitme kararı almıştım.

Biraz kitap okuyam bari

Odaya girdiğimde boş olduğunu görünce sevinmiştim.

Sonunda rahatça kitabımı okuyabileceğim.

Tam kitabımı almaya yöneliyordum ki KURALLAR yazan asılı kağıdı görmemle o tarafa yöneldim.

O an utancımdan bakamamış olsam da merak etmiştim.

    - KURALLAR -

* Oda da olduğu süre boyunca tamamen sessiz olunacak!

* Yanında biri varsa onu rahatsız edecek hiçbir harekette bulunulmayacak!