Encroachment Of The Beasts

Prologue

"Mga halimaw!" hiyaw ng mga mamamayan sa kaharian ng Vigamenn. Kaguluhan ang nangyari sa nayon. Hiyawan, takbuhan, at pag-aalala ang tanging nagawa ng mga tao nang dahil sa pabigla biglang pag-sugod ng mga dragon sa Vigamenn.

Naghanda ang mga magigiting na mandirigma ng Kaharian ng Vigamenn. Pinamumunuan ang mga mandirigmang ito ng isang kilala at mahusay na pinunong mandirigma na si Dagmar Bielke. He immediately rushed to the King to hear out its orders.

"Nandidito siguro sila upang bawiin ang mga kapwa nila dragon na nahuli natin noong nakaraan." huminga ng malalim si Haring Valdemar saka kumuyom ang kamay niya while holding a scroll. "Låt dem inte ta våra bestar." Don't let them take away our beasts.

The order is very clear yet it is very risky. Dagmar bowed bago siya humayo upang pangunahan ang mga mandirigma. Fright was very obvious in the faces of the warriors, yet every war needs to be won for the future of Vigamenn.

"Viva Vigamenn!" hiyaw ng mga magigiting na mandirigma bago sumakay sa kani-kanilang mga kabayo upang lusubin na ang mga halimaw.

Isang malaking dragon ang biglang lumitaw na gumulat sa mga mandirigma at mamamayan. A tremendous reptile that is full of spikes in its back, colossal and sharp claws and teeth, red scaly skin, bright orange eyes, bat-like wings, and its massive ram horns.

Gargantuan Spike.

Bumuga ito ng apoy na nagpaliyab ng ilang kabahayan sa nayon upang madaling makakilos ang mga kasamahan pa nitong ibang dragon. The warriors felt hopeless. Sakay sakay sa mga kabayo nila ang mga mandirigma upang sugudin ang mga dragon, some are in the palace, waiting for a cue to shoot its poisonous arrows. Dagmar leads the gang, sumenyas siyang paulanin na ng mga panang may lason ang mga halimaw that'll serve as the dragon's distraction upang madaling makalusob ang mga mandirigma.

Some warriors hit the target perfectly, and some missed. Two dragons fell down from the sky, houses were crushed pero ito na ang magandang tyempo upang talian ito ng mga mandirigma. Inakyat ng mga mandirigma ang mga kabahayan upang madali nilang mapantayan ang mga dragon.

The Gargantuan Spike was full of anger. Tinarget nya ang mga mandirigmang nasa palasyo at pinaulanan ng mga spikes nito upang matigil sila sa pag-pana ng mga dragon. The warriors were shocked of its ability. Madaming mga mandirigma ang namatay mula sa mabilis na pagpapaulan ng Gargantuan Spike ng mga matutulis na bala nito. Some were badly injured, but many died. Human blood spread on the ground as if the balcony of the palace became a river.

The Gargantuan Spike roared cacophonously that turned all the heads of the citizens around. Its thunderous voice showcased that humanity has no match for their kind. Isa na sa mga bumaling at napahinto ay si Dagmar, witnessing his fellow warriors die in front of him felt like he was also stabbed by the spikes of the beast.

Dumiretso ang Gargantuan Spike papunta sa likuran ng palasyo kung saan kinukulong ang mga dragon. Many warriors attacked the Gargantuan Spike with their keen arrows, in a swift motion the dragon immediately covered itself with its wings. Because of its enormous bat-like wings, the arrows are no match for it.

"Ragnar bumalik ka rito!" ilang beses na sigaw ni Haring Valdemar sa labindalawang taong gulang nitong anak. "Dapat tumutulong tayo Ama! madaming mandirigma at mamamayan na ang mga nasawi!" bakas sa mukha ng batang si Ragnar ang pag-aalala at takot.

"At anong kaya mong gawin ha? Isang hamak na bata ka lamang!" malakas na sabi ng Hari that echoed in the corridor of the palace. "Hayaan mo ang mga mandirigma natin, trabaho nila iyon." and just by that, King Valdemar left his son dumbfounded. Ragnar felt useless in the eyes of his own father. Sa loob loob niya alam niyang may dapat siyang gawin.