Leyla ve Deniz. İstanbul'da bir Lise. Bir olay yeri, bir soğuk kelepçe. Bir katil, bir kurban. Leyla'nın acı kaderi ve Deniz'in ona ihanet eden arkadaşları.
Katil kim, kurban kim? İkisi de tanıdık.. Çok geçmemiş birbirlerini sevmelerinin üzerinden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şu koca evrende yer bile kaplayamayan ufacık bir tozdan ibaret olmadığımı ben o gün fark ettim. Leyla ile bu hayatın çekilebilir bir yer olduğunu, ömrümün tozlu raflar arasında çürüyüp gitmemesi gerektiğini öğrendim. Hayat; aşk varken gerçekten hayattı. Aşk; yürekte hissedildiğinde hayat tümüyle bir bayramdı. Leyla sayesinde yitip giden her şey anlamını yeniden buldu. İşte şimdi anladım.. Bir kalbim varmış ve deli gibi atıyormuş.
Yıl 2010.. Aylardan Ekim. Ekimin yirminci günü, Leyla'yı öptüğüm gün. İki aydır her gün gördüğüm ve onun da beni fark etmesi için yapmadığım şey kalmamıştı. İçimde bastıramadığım duyguların gün yüzüne çıkmasıyla beraber büyük bir rahatlık yaşamıştım. Sanki omuzlarımda bir yük vardı ve beni bütün gücüyle yere bastırıyordu bu ağırlık. Şimdi ise pamuklara sarılmıştım sanki, öyle bir ferahlık vardı en derinlerde.
Leyla... 19. yaşımın ve hayatın en güzel hediyesi bana.
"Ne yaptın sen ya?" dedi, yüzünde tam anlamını bulamadığım bir ifade vardı. Belki afallamış, belki şaşkın.. Ama kesinlikle kızgın değil. Bense sadece gülüyordum.
"Ben.." gülmekten konuşamadım bile. Leyla hızlıca havuzdan çıkıp gözden kaybolurken ben de nihayet havuzdan çıkmayı başarabildim. Eren hariç etrafta kimse kalmamıştı ama o bile sinirimi bozamazdı. "Ö-öp-öptüm.." gülmeye devam ediyordum.
"Kendine gel lan." diyerek bir yumruk attı yüzüme. O an cebimdeki kağıtları hatırladım ve Leyla'nın çizimlerini yaptığım küçük kağıtların ıslandığını fark ettim.
"Gitti.. Resmini çizmiştim kağıtlara. Hepsi paramparça olmuş. Ama.. Olsun. Olsun, yenilerini çizerim."
"Kafayı yemişsin sen. Böyle değildin eskiden, iyice delirmişsin."
"Evet.. E-evet böyle değildim. Değiştim ben, çok değiştim." elimdeki kağıtlara bakarak gülmeye devam ederken yürümeye başladım. "Evet.."
**
~Leyla~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
