KÜL OLMUŞ KALPLER (Tamamlandı)

24.BÖLÜM

Multimedya: Selen

Herkese merhaba, güzel bir bölüm olmuştur umarım beğenirsiniz oy ve yorum yapmayı unutmayınız sizleri seviyorum.

***

"Ben kimseyi suya götürüp susuz getirmem, orada boğar gelirim."

***

Bu hayatta kimseye alışmayın derler. Sebebi ise herkesin bir gün gideceğidir ya ölerek, ya da öldürerek. Biz ölmemek için bir gün daha fazla yaşamak için öldürüyorduk bu alemin kurallarından birisi de buydu demek ki yaşamak için öldürmelisin.

Kazananlar hiç hata yapmayanlar değil, asla pes etmeyenlerdir. Biz pes etmedik etmeyeceğiz de savaşmaya devam edeceğiz tüm gücümüzle bizim canımızı acıtan içimize o ateşi açan ve yüreklerimizi kavuran o iğrenç insanlardan intikamımızı alacağız.

Biz kötü değildik bizi onlar kötü yaptı. Ben kötü değildim, onlar benim vicdanımı da içimdeki iyiliği de söndürdüler şimdi ise benim gazabımda yanacaklar. Babamın karşısında diken üzerinde oturmuş bir şekilde saatlerdir bakışıyorduk. İkimizin de ağzından tek kelime çıkmıyordu, Serra ilk başta babamla ilgilenmiş sonra da acıktığını söyleyerek birkaç koruma ile kantine inmişti.

"Baba-"

"Ben sana bu kadarını hak edecek ne yaptım?"yutkunduğumda bakışlarımı oynadığım parmaklarıma çevirdim. "Tamam sana iyi bir baba olamadım ama evlat acısını yaşamaya reva göreceğin kadar ne yaptım sana kızım?"gözlerim istemsizce dolduğunda hızlıca sildim.

"Korktum çünkü. Çok korktum, katı kuralların vardı namusunu şerefini her şeyin üstünde tutuyordun benim bile. O evde beni koruyan bir baba yoktu ki yanımda olan bir babam yoktu her şeyime kızan bir baba vardı, hiçbir zaman neyin var nasılsın diyen bir babam olmadı ki."onun gözleri doldu bu kez başını eğen o oldu. "Hamileydim ben."bakışları hızla bana döndü. "Kaçtım evet kimliğimi gizledim hatalıyım çünkü gazabından korktum. O haberlerde her gün çıkan kızlar gibi olmaktan korktum, çünkü sende herkes gibi kızacaktın hor görecektin belki de dövecektin ama benim en ağrıma giden bana o pis cümleyi yakıştıracaktın sende."karşımda usulca ağlarken zar zor yutkuna bilmişti.

"Kı- kızım ben çok özür dilerim ben hiç böyle düşündüğünü bilemedim. Annen gittikten sonra seninle ilgilenmedim biliyorum benden uzaklaştın korktun ama ben bambaşka bir insan olsaydım bunlar olmazdı ama bir evladımın acısını yaşamayı da hak etmedim be kızım."oturduğum sandalyeyle biraz daha yaklaştığımda hafifçe burnumu çektim.

"İnan baba bende yaşarken ölmeyi hak etmemiştim."ikimizin de kalbi kırıktı ikimizin de içi buruktu ama onun her ne olursa olsun üzülmemesi sıkıntıya gelmemesi gerekiyordu, hızlıca gözlerimi tekrar sildiğim ellerini tutup zorla gülümsedim. "Hadi ben seni sende beni affetsen olmaz mı? Biz baba kız ilişkimize en başından başlasak?"oda benim ellerimi sıkıca tuttuğunda gülümsedi.

"Affedelim birbirimizi hem şurada ne kadar ömrümüz var kim bilir ki? Bundan sonra çocuklarıma daha iyi babalık yapacağım, artık baba kız ilişkimiz bambaşka olacak."ona yavaşça kalkıp sarıldığımda oda bana sarılmıştı ki birisi bir anda dingonun ahırına dalar gibi daldı içeriye. Sarp'ı görmem ile kaşlarımı çattım onu en son Melekle bırakmıştım.

"Sarp senin ne işin var burada?"

"Şey yenge az dışarıya gelsene acil."

"Peki, ben sonra gelirim baba."