Yarım Hayat

bölüm 1

Hayat, sizce de çok kısa değil mi ? Örneğin sevdiklerini bulabilmek için ,sevdiklerini tanımak için onlara sarılıp, onların elinden tutmak ve onlarla mutlu olabilmek için çok az bir süre değil mi? Bence çok az bir süre .Bazen düşünüyorum  da acaba bende bir gün sevdiklerimle sonsuza kadar birlikte olma  hayalini kurabilecek miyim diye ama ne mümkün (!)

Yılbaşı gecesi saat 11 ve ben bir saat sonra yeni hayatıma adım atacağım hiç hazzetmedigim bir şekilde hemde  . İnsanlar mutlu bir şekilde partiler yaparken, kalabalık  aileler toplanmış eğleniyorken mutlu da gözüküyorlarken çok güzel gözüküyorlardi ,çok eğlencelidir eminim, bir gün benimde öyle olacağım dileğiyle...

Böyle düşünürken bir anda aklıma bir hançer gibi gerçeğim aklıma geldi, ben ölümsüzdüm,ben asla insanlar gibi ölemeyeceğim ve onlar gibi gerçek bir hayat kuramayacağım  ama bu çok adice .
Düşüncelerimin arasına dalarken saatin 23:58 olduğunu gördüm ve evet başlıyoruz

bakalım bu sefer nasıl acılar çekeceğim derken  gözlerimi kapattım ve yeni hayatımı düşünmeye başladım ve sonrası karanlık .

"Sandra uyan artık lütfen " diye ağlayan Brian'ı duysam da cevap veremiyordum hem uyanıp ne diyecektim ki ben ona benim bir yıllık sürem doldu ,ben ölümsüzüm ve ben senle kısa süreliğine çıktım mı diyecektim, yapamazdim üzülürdü o ve ben onun üzülmesine asla izin vermem ,ölüp gittiğimi sansın daha iyi
Derken rüya olan geçmişimi unutup gerçek aleme döndüm
Sahi neredeydim ben başım yine her zmn ki gibi ağrıyordu yine  bir elimle kafamı tutarken bir yandan da bu sefer nasıl bir cehenneme düştüğümü kavramaya çalıştım derken karşıdan görünen ışığa baktığımda bir depoya gelmiştim , hızlı adımlarla oraya doğru ilerliyordum başıma gelecekleri bilmeden, yaklaştıkça sesler daha da netleşiyordu içerden bir takım sesler geliyordu ve oraya varınca açık olan kapıyı yavaşça araladım birden gelen sesler sustu , başımı kaldırdıgimda 2 kız ve 3 erkek bana doğru bakıyorlardı haklı olarak  .
Esmer olan erkek sordu
"Sen de kimsin" diye . Evet şimdi yine her yıl olduğu gibi isim bulmam gerekiyordu bana ,dur bı dakika Brian'nın verdiği isim gayet iyi değil miydi zaten 'sandra' ondan bana kalan tek hatıra ismim di ve kullansam çok iyi olur diye düşündüm
"Adım Sandra şey ben yolumu kaybettim sanırsam  kusura bakmayın "
Esmer olan bu sefer
"Yolu bilmiyor musun sen? "dedi
"Bilmiyorum kafam çok karışık nereye gideceğim hiç bir fikrim yok gerçekten dedim"ve yine yalan yine ben kahretsin
"Sıkıntı değil gel şimdilik aramıza katılabilirsin istersen"evet tam istediğim de bu zaten sizinle tanışıp bir yılımı boş gecirmemek
"Aslında iyi olur hatta çok iyi olur açım zaten "gözüyle buyür işareti yaptığını anladım ve gösterdiği yere oturdum sarışın erkek ve kumral kız sarılı halde duruyordular ve diğer iki kişide aynn öyle. sevgili olduklarıni anlamamak benim 1 saniyemi almıştı sanırsam zekamdan yine hicbirsey kaybetmiyorum .esmer olan sap kalmış aralarında belli sıkılmıştı derken bi şekilde muhabbet başladı
"Kendini tanitsana biraz hem seni tanırız hem de yerini bulmana yardımcı olabiliriz belki"dedi kumral kız bana dönerek ve gece benim yalanlarımla devam etti işte ...