Welcome to hell; KIRIBAKU

[HELL]

Dedykowane kakokina777 z okazji urodzin ❤

   Dębowa, przesadnie wielka szafa, mogąca służyć równie dobrze za całą garderobę, nie jedynie jako schowek na ubrania, stała w jednym z rzadziej używanych przez rodzinę wiceprzewodniczącej pokoi, zachwycając rustykalnym wystrojem i ponadprzeciętnymi zdobieniami pokrywającymi drzwi, do których zostały przymocowane mosiężne klamki. Szafa ta, choć bezdyskusyjnie piękna, tego dnia stanowiła Sąd Boży, wysyłając zebranych w posiadłości do nieba, piekła bądź czyśćca, dając im możliwość rehabilitacji. A czy z niej korzystali, to już sprawa niebezpiecznie grzesznych trzecioklasistów.

   Uraraka, opierająca się w jakimś stopniu o skórzany materiał sofy, a w jakimś o swoją przyjaciółkę, zachichotała po raz enty tego wieczoru, obdarzając dłoń zielonowłosej osiemnastolatki delikatnymi całusami, na co po już godzinie nikt nie zwracał większej uwagi, jedynie co jakiś czas parskając pod nosem czy posyłając nastolatkom nieco pobłażliwe acz rozczulone ich zachowaniem uśmiechy. Jedynie siedzący w kącie blondyn, powoli sączący mojito, przewracał oczami za każdym razem, gdy słyszał kolejne dźwięki szatynki, oznajmiające wszem i wobec, jak wstawiona jest w tym momencie. Wypiła jak dotąd najwięcej, korzystając jak mogła z tego, że matury już za nimi i każda jedna osoba w klasie mogła odetchnąć z ulgą, zostawiając w spokoju książki, bezsenne noce i poranki ze świadomością, że głowa jest tak ciężka, że za chwilę wyląduje w talerzu z naleśnikami lub, co gorsza, w owsiance, jak zdarzyło się już Aoyamie, którego włosy po tym zajściu musiały zostać umyte przynajmniej dwa razy. Nie można również zapominać o tym, jak Mina w stanie optymalnego zmęczenia wyjmowała mąkę z szafki nad blatem,w wyniku popchnięcia przez Bakugo upuszczając jednak opakowanie, przez co cała zawartość wpadła w jej loki.

   Ale teraz to już przeszłość i choć zostało już zabronione Kaminariemu robienie ogniska z zeszytów, przynajmniej do końca roku szkolnego, każdy odmówił sobie powtórek na lekcje, które miały odbyć się parę dni później. Zamiast tego cała klasa miała wykorzystać wolne dni na relaks w czystej postaci.

   Wiceprzewodnicząca, wraz z jej przyjaciółką, już dawno ustaliły, czym się zajmą podczas nocowania urządzonego u tej pierwszej, dlatego w tym momencie różowoskóra nastolatka, już po paru drinkach (jak dobrze, że miała jedną z najsilniejszych głów tutaj, bo najprawdopodobniej nie umiałaby utrzymać równowagi!) wgramoliła się na dębowy stolik, strącając przy tym szklankę, co zbagatelizowała po krótkim "nic się nie stało" z ust Momo, po czym, jak gdyby nigdy nic nie miało miejsca, ogłosiła, że wybrano już grę i kto nie będzie uczestniczyć w zabawie, zostanie okrzyknięty nudziarzem na miarę całego UA, a także ponadprzeciętnym słabeuszem. Wszyscy zgodzili się zagrać.

   No, w każdym razie przed dowiedzeniem się, w co przyjdzie im grać...

   — Jesteście pewne, że to dobry pomysł? Raczej nikt z nas nigdy nie grał w... siedem minut w niebie... — wymamrotała Jiro, bo choć znała plany swojej dziewczyny i Ashido od paru dni, wciąż nie była przekonana w stu procentach, czy na pewno ten rodzaj gry każdemu podpasuje, zwłaszcza przez to, że Mina była wielką fanką oszustw podczas tego typu zabaw i nie było mowy, by nie zostało to w jakiś sposób ustawione.

   — To albo mistrz — oznajmiła pełnym spokoju głosem złotooka, rozciągając usta w niewinnym uśmiechu, który nie zdołał jednak zmylić żadnej osoby w klasie, wszyscy wszak pamiętali, jak przebiegły rozgrywki "Mistrza" pierwszym i ostatnim razem jednocześnie, gdy Kirishima został, całkiem przypadkiem, zmuszony przez Bakugo do zatańczenia striptizu przed akademikiem, razem z Todorokim i Tokoyamim, co może i parę osób chciało powtórzyć, jednak znaczna część klasy wolała nie narażać się tego dnia na pośmiewisko i wieczne potępienie, zwłaszcza ze strony wyżej wspomnianego blondyna, którego popisu teoretycznie nikt nie miał prawa przytaczać z powodu hańby, jakiej doświadczył, musząc tańczyć półnago "Kaczuszki". To, ile osób posiadało filmik z tego kultowego momentu, było wręcz przerażające.