Her Şeye Rağmen

#32

Herkese selam!
Çok beklettim.Öncelikle bunun için kusura bakmayın.İkinci bir konu olarak bu bölümün dilini viraz değiştirerek yazdım.Okuunca farkı anlayacaksınızdır. Sizce bu haliyle nasıl olmuş?Bölüm sonunda yorum olarak belirtirseniz çok sevinirim.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.Oyların düşük olması biraz sinir bozucu olmaya başladı.Lütfen oy vermeden geçmeyelim.🌸
Keyifli okumalar❤️

🌸🌸🌸🌸🌸

Feriha o an yaşadığı şokun etkisindeydi.Emir ona doğru bir adım atmış ve sarılmıştı.Ve hala sıkı sıkı sarılıyordu.Tabi o da aynı şekilde Emir'e sarılıyordu.

Bunun bir rüya olup olmadığını anlamak için Feriha bir kez daha kendini çimdikledi.Ama değişen bir şey yoktu...

Bu bir rüya değildi.Tamamen gerçekti...

Kalabalığın içinde sanki onlardan başka kimse yokmuşçasına birbirlerine bakıyorlardı.Feriha duyduğu anons sesiyle irkildi.Bu Emir'in uçağının anonsuydu.Sanki Emir her an onu bırakacak ve uçağa gidecekmiş gibi hissediyordu.Emir Feriha'nın yüzündeki ifadeden bunu anlamış gibi;

"Zaten çok gitmek istemiyordum.Kendi çapımda bir kaçış yolu bulduğumu düşünüyordum."

"Kaçış?Benden mi kaçmak istedin?" dedi Feriha şaşkınlıkla.

"Deli misin?Ben senden kaçabilir miyim?Gidicektim, gidecektim çünkü burada senle olmadan daha fazla kalamayacağımı hissettim."

"Peki o zaman neden dün,mahkemeden sonra veda etmeme izin verdin?"

"Ben mi?Hayır aksine sen vedalaştığın için ben bir şey diyemedim.Benim için tek seçenek gitmekti."

"Peki ya bugün yetişemeseydim?Ya da son bir kez denemek istemeseydim bize ne olacaktı?"dedi Feriha.

Emir'in ifadesinden bu sorunun cevabını bilmediği anlaşılıyordu.

"Bilmiyorum.Saçma bir şekilde gurur yapmanın cezasını, Amerika'da kendimi her şeyden ve herkesten uzak tutarak çekecektim.Peki ya sen , sen neden geldin?"

"Bilmiyorum.Dün mahkemeden sonra boşanmayacağımızı düşündüm,inandım.Buraya gelip seninle son bir kez konuşmaktan başka çarem yoktu.Ve işte buradayım."dedi Feriha elleriyle gözlerini silerek.

Emir tek koluyla Feriha'ya sarıldı ve birlikte çıkış noktasına doğru yürümeye başladılar.

Hava oldukça sıcak ve güneşliydi.Gökyüzünde tek bir bulut dahi yoktu.Tam bir yaz havasıydı anlayacağınız.Kimileri onlar gibi dışarı çıkmış elinde bavullarıyla ne yapacaklarını düşünüyordu şaşkınlıkla,kimileriyse koştura koştura içeri girmeye çalışıyordu.

"Buraya Koraylarla geldim,"dedi Emir.

"Biliyorum.Onlar çoktan gitmiş olmalılar,"dedi Feriha etrafına göz gezdirerek.Ve birlikte boş bir taksiye binerek, akan trafiğin içinde yol almaya başladılar.

Feriha havaalanına geldiğinden beri telefonuna bakmayı unutmuştu.Çantasından telefonunu çıkardı ve ekranda onu bekleyen bildirimlerle karşılaştı.Hande birkaç kez aramış,üstüne mesajlar atmıştı.