ในเช้าวันหนึ่ง ณ บ้านหรูหลังหนึ่ง
คุณชาย:นี่หมอกพ่อจะส่งเราไปทำงานอยู่บริษัทของพ่อ ที่ต่างจังหวัด เราจะว่ายังไง เราก็เรียนจบเเล้ว ควรมีการมีงานทำนะลูก อย่างน้อยก็คงต้องฝึกทำงานก่อน
ึสายหมอก:ได้ครับคุณพ่อ ผมพร้อมที่จะทำงานเเล้วครับ ว่าเเต่เริ่มวันไหนดีครับ
คุณพ่อ:อาทิตย์หน้าเลย วันนี้เตรียมตัวได้เเล้วนะ
สายหมอก:ไม่เร็วไปหรอครับคุณพ่อ
คุณชาย:ไม่เร็วสักนิด วันนี้พ่อจะให้คุณพลเลขาของพ่อพาไปช่วยเลือกซื้อของนะ
สายหมอก:ผมไปคนเดียวได้นะครับ ผมโตเเล้วจะ30เเล้วนะ
คุณชาย:ก็ลูกยังเด็กเสมอสำหรับพ่อ เเถมลูกยังอยู่เมืองนอกซะนาน คงไม่ชินทาง
คุณหญิง:นี่สองพ่อลูกคุยอะไรกันอยู่
คุณชาย:ผมจะส่งให้ลูกไปทำงานบริษัทในเครือของผมที่ต่างจังหวัด
คุณหญิง:นี่คุณไม่เร็วไปหน่อยหรอ คุณไม่คิดถึงลูกหรือไง ลูกพึ่งกับจากเรียนเมืองนอกไม่กี่วันนะ
คุณชาย:คิดถึงสิ เเต่ผมอยากให้ลูกมีประสบการณ์
คุณหญิง:งั้นก็ได้
สายหมอก:งั้นผมไปอาบน้ำเเต่งตัวก่อนนะครับ คุณพ่อ คุณเเม่
คุณหญิง: จ๊ะ ไปเถอะลูก คุณพลรออยู่
20นาทีผ่านไป
สายหมอก:รอนานไหมครับคุณพลวัฒน์ พลวัฒน์:ไม่หรอกครับคุณสายหมอก ผมพึ่งมาถึงได้ไม่นาน ไปกันเถอะครับ คุณสายหมอกเรียกผมสั้นๆว่าพลก็ได้ครับ
สายหมอก:ครับ
ณ ห้างใจกลางเมืองกรุงเทพเเห่งหนึ่ง
สายหมอก:คุณพลครับผมต้องซื้ออะไรบ้างครับ
พลวัฒน์:ก็ของใช้ส่วนตัวกับเสื้อผ้าครับเพราะอย่างอื่น ผมเเละท่านประทานเตรียมไว้เเล้วครับ
2ชม.ผ่านไป
สายหมอก:ได้ของครบเเล้วผมชักหิวเเล้วสิครับ
พลวัฒน์:งั้นไปทานอาหารกันครับ
ขณะเดินไปยังร้านอาหาร สายหมอกก็เดินชนหญิงสาวคนหนึ่งเข้า นารา:โอ้ย เจ็บจัง
สายหมอก:เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ ผมไม่ทันระวัง ต้องขอโทษจริงๆ(สวยจัง)
นารา:ไม่เป็นไรหรอกคะ
สายหมอก:ผมชื่อสายหมอกนะครับ คุณชื่อ...
นารา: นาราคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ฉันเองก็ต้องขอโทษเหมือนกันคะ ที่ไม่ทันระวังพอดีรีบคะ ขอตัวก่อนนะคะ
สายหมอก:คุณพล รู้จักคุณนาราไหมครับ
พลวัฒน์:รู้ครับ ทายยาทบริษัทท่องเที่ยวที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไทยครับ ชื่อบริษัทธารารัตน์ครับ คุณพ่อคุณ นาราเป็นเพื่อนกับคุณพ่อคุณนาราด้วยครับ
สายหมอก:งั้น เราก็จะได้เจอกันบ่อยๆหรือเปล่าครับ
พลวัฒน์:ประมาณนั้น ครับ