İyilik hiçbir zaman boşa gitmeyen tek yatırımdır.
Thoreau
Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel eğitim veren bir okul için bağış toplama yemeğinde,çocuklardan birisinin babası katılımcılar tarafından asla unutulmayacak bir konuşma yaptı.
Okula kendini adamış öğretmenleri kutladıktan sonra şöyle bir soru sordu:
"Dışarıdaki etkenler tarafından etkilenmedikçe hayat her şeyi mükemmel bir şekil ve sırada yapıyor.Ama yine de oğlum Shay,diğer çocukların anlayabildikleri gibi anlayamıyor.Oğlumda doğal olması gereken şeyler nerede?
Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar.
Baba devam etti:
"Ben inanıyorum ki dünyaya fiziksel ve zekâ engelli Shay gibi bir çocuk geldiğinde,gerçek insan doğası kendini gösterme fırsatını buluyor ve bu da insanların o çocuğa davranış şekillerinde kendini gösteriyor."n
Ve sonra aşağıdaki hikayeyi anlatmaya başladı:
Shay ve babası bir gün parkata Shay'in tanıdığı birlaç çocuğun beyzbol oynadıklarını gördüler.
Shay sordu:
"Acaba oynamama izin verirler mi?"
Shay'in babası çoğu çocuğun Shay gibi bir çocuğun takımlarında oynamasını istemeyeceklerini ama aynı zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o çok ihtiyacını duyduğu,engellerine rağmen başkaları tarafından kabul edilmenin özgüveni ve sahiplenme duygusunu vereceklerini de biliyordu.
Shay'in babası çocuklardan birinin yanına yaklaştı ve fazla bir şey beklemeyerek Shay'in oynayıp oynayamayacapını sordu.
Çocuk şöyle danışabileceği birilerine baktı ve sonra,"Şu anda altı sayı gerideyiz ve oyun sekizinci turunda.Herhalde takıma girebilir,ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya çalışırım,"dedi.
Shay büyük bir gayretle takımın yanına gittive yüzünde kocaman bir gülümsemeyle takım t-shirtini giydi.
Babası gözünde yaş,kalbi sıcak duygularla dolu onu izledi.Çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babanın mutluluğunu gördüler.
Sekizinci turun sonunda Shay'in takımı birkaç puan kazandı ama hala üç sayı gerideydi.Dokuzuncu turun başında Shay eldivenini eline geçirdi ve sağ açık sahaya çıktı.Ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasının ona tribünlerden el salladığını gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.
Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takımı yine puan kazandı.Şimdi bütün kaleler doluydu,oyunu kazanma şansı ortaya çıkmıştı ve topa vurma sırası Shay'e gelmişti.Bu noktada Shay'in vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalıydılar?
Anacak şaşırtıcı bir hamleyle Shay'e sopayı verdiler.Herkes topa isabet ettirme şansının sıfır olduğunu biliyordu çünkü bırakın topa vurmayı Shay sopayı bile eline tutmasını bilmiyordu.Ama Shay sahaya çıktığında top atıcı,diğer takımın kaznama şanslarını bir kenara bırakarak Shay'e bu fırsatı tanıdıklarını görünce birkaç adım öne giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e doğru ttı.Shy sopayı savurdu ve hafifçe topa dokunarak yere,atıcıya doğru vurdu.
Oyun şimdi bitecekti.Atıcı topu yerden alıp ilk kaledeki adamına kolaylıkla atabilecek ve Shay'i sobeliyerek oyunu bitirebilecekti.Ama atıcı topu aldı ve ilk kaledeki adamının başının üzerinden diğer takım arkadaşlarınının erişemeyeceği yere fırlattı.
Tribünlerdeki herkes ve iki takım da bağırmaya başladılar:
"Shay,ilk kaleye koş,ilk kaleye koş!"
Shay hayatında hiç bu kadar uzağa koşmamıştı ama ilk kaleye gidebildi.Şaşkınlıktan büyümüş gözleriyle yere çöktü.
Herkes bağırmaya devam etti:
"İkinci kaleye koş,ikinci kaleye koş."
Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye koşanildi.Shay ikinci kaleye geldiği sırada açık sahada diğer takımdan biri topu almıştı...Takımın en küçüğü olan bu çocuk kahraman olma şansını elinde tutuyordu.Topu ikinci kaledeki adamına atabilirdi ama top atıcısının niyetini anladığından o da kasıtlı olarak topu üçüncü kaledeki arkadaşının başının üzerinden attı.
Herkes bağırıyordu:
"Shay,Shay,Shay,bütün yolu koş Shay!"
Karşı takımada birinin yrdım ederek onu üçüncü kaleye doğru döndürmesiyle Shay üçüncü kaleye koşabidi.
"Üçüncüye koş Shay,üçüncüye koş!"
Shay hepsini koştub ve oyunu takımı için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlandı.
"O gün," dedi babası,gözlerinden yaşlar aşağıya doğru süzülerek."iki takımdaki çocuklar da dünyaya bir parça sevgi ve insanlık getirmeyi başardılar."
Shay bir sonraki yaza yetişemedi.O kış öldü.Bir kahraman olduğunu ve babasını mutlu ettiği ve eve geldiğinde annesinin de gözyaşları içinde onu kucakladığını asla unutmadı!
