Billionaire's Crucial Wife (R18) - COMPLETED

Chapter 15

"Ayoko please," umiiyak kong sabi ng hubarin niya lahat ng suot ko.

"Let me have my first taste."

Umiiling ako sa sinabi niya at napapaatras ng lumapit na siya sa'kin. Hindi ako makakatakas sa kaniya dahil nakagapos ang dalawa kong kamay.

"Please..." pagmamakaawa ko. Iyak lang ako ng iyak habang nakikita ang mukha niyang puno ng galit habang nakatingin sa'kin.

"Please what? Pleasure you? Sure. I will."

Nilakbay niya ang dalawang kamay niya sa katawan ko. Napapailing lang ako sa kaniya at tahimik na umiiyak.

"You want to cheat?" seryosong tanong niya na mabilis kong inilingan. "Really? But you look so sad. Are you disappointed because you can't cheat?"

"I won't cheat I promise."

Humiga siya sa akin. Ang ulo niya ay nasa tiyan ko habang nakatingin sa akin.

"Okay, but I'm not yet done."

Kinalas niya ang tali sa kamay ko at hinawakan ang kamay ko ng isa niyang kamay. Tinaaas niya iyon at hinalikan ako.

I didn't kiss him back and I didn't open my mouth kaya pwesrsahan niyang binuka ang bibig ko.

Masakit iyon sa panga dahil sa rahas ng hawak niya sa akin.

Parang nawalan ako ng emosyon at nakatingin lang sa kaniya na binababoy ako.

Bumabalik ang mga ala-ala na pinilit ako ng amo kong lalaki at ng anak niya. Noong wala akong kamalay-malay na magagawa nila sa akin iyon.

Noong hindi ko magawang manlaban dahil sa dalawa silang nakahawak sa akin.

Nagulat ako ng tumigil si Adrian sa ginagawa niya at mabilis na umalis sa ibabaw ko. Tahimik kong kinuha ang kumot para takpan ang kahubaran ko.

Walang sabing umalis ito sa kwarto.

Saka pa lang ako napaiyak at binuhos ang mga hinanakit ko sa buhay. Iyak lang ako ng iyak na hindi ko namalayang nakatulog na akong gan'un ang ayos.

Paggising ko ay may nakahandang pagkain na sa mesa. Kahit na gutom ako ay hindi ko iyon pinansin at mabilis na pumasok ng banyo.

Wala na ang mga damit kong nagkalat kanina kaya kumuha na lang ulit ako ng bago.

Tahimik kong pinagmamasdan ang mga pasa sa kamay ko at may pasa rin na maliit ang baba ko.

Hindi ko alam kung nasaan na ang phone ko kasi hindi ko na makita sa mesa. Tanging ang phone na lang ni Adrian pero ayaw ko 'yung pakialaman.

Tulog lang ako ng tulog para mawala ang gutom ko.

"What is this?" galit na tanong ni Adrian ng makitang hindi ko nagalaw ang pagkain.

"Wala akong gana," mahinang sagot ko. Hindi ako tumingin sa kaniya at nakatingin lang sa pagkain.

Nawawalan na ako ng lakas dahil dalawang araw na akong hindi kumakain.

Sa dalawang araw na iyon din ay wala siya rito at ngayon lang nakauwi.

"Then, do you want me to feed you?" unti-unting lumalambot ang mata niya ng makita ang mukha ko.

"Kaya ko," matapang kong sabi sa kaniya. Mabuti na lang at mas akong nakatayo para puntahan ang maliit na mesa kung saan nakahanda ang mga pagkain.

"Don't starve yourself to death. I still need you," humina ang boses niya ng sabihin ang huling linya.

You need my body.

Naubos ko ang lahat ng pagkain na nasa mesa. Hindi na rin nagsalita si Adrian na nakatingin lang sa pagsubo ko.

"Why are you so stubborn?"

I'm not stubborn. Sadyang nag-iba lang talaga ang trato niya sa akin simula ng dumating 'yang kababata niya.

Hindi siya umalis sa kwarto buong araw. Doon na niya ginawa lahat ng meeting niya at ng kung anong tawag sa balcony.

Ako naman ay nakahiga lang sa kama at pinipilit ang sariling matulog. Hindi ako makalabas dahil ayaw kong makita ng iba ang mga pasa sa katawan ko.

Hindi ko alam kung sino ang naghahatid ng pagkain sa amin dahil hindi ako ang kumukuha at tumatanggap.

"We'll schedule it soon. Not now, my wife is sick and she can't go outside," rinig kong sabi niya sa kausap. Hindi niya sinarado ang pinto sa balcony kaya rinig na rinig ko ang usapan niya.

Kanina pa siya may katawag pero parang ngayon lang ako nagkaroon ng interes para pakinggan ang sinasabi niya.

Nakatalikod ako sa kaniya. Kaya hindi niya makikita na gising na ako.

"Thank you. I will talk to her about it. I think I might need a vacation for a week too. So my wife and I can have a quality time. Maybe I will get back to you when we come back," sabi niya.

Vacation? Really? Baka mamaya niyan ay malalaman ko na lang na 'yung Kim pala ang kasama niya sa vacation niyang 'yan.

Nagtagal pa iyon ng ilang minuto bago may tumawag na namang iba. Nakatulog ako habang pinapakinggan siya.

Paggising ko ay gabi na. Bukas pa rin ang balcony at nandoon pa rin siya sa labas nang tingnan ko. May pagkain na sa mesa kaya tumayo na ako para hindi ko siya makasabay.

Pero nang makita niya akong kumakain ay tumayo rin siya at pumunta sa mesa. Binaba ko na lang ang tingin ko sa pagkain nasa harapan.

Masasarap ang mga pagkaing nakahanda kaya mabubusog ka talaga pero hindi ako nabubusog kapag sumasabay siya.

"We're going on a vacation," aniya at kumuha ng tubig sa maliit na ref na nandito sa kwarto niya.

"Talk to me so we can plan about it."

"Ikaw na ang magplano. Plano mo rin naman ang masusunod," malamig kong saad at sumubo ng kanin para hindi ako makasagot kung bumwelta na naman siya ng galit.

"You think so?" sarcastic niyang tanong.

I can hint a little bit of anger in those line pero pinili kong manahimik at kumain na lang.

"You are a brat," malamig niyang sabi.

"Bakit ako ang pinili mong magsilang ng anak mo kung hindi mo naman kaya ang ugali ko? Bakit hindi na lang iyong kababata mong fuck buddy mo rin," galit kong wika.

"Don't you dare bring her name here. She's way too different from you. The problem here is your attitude," nanlilisik na matang sabi niya sa akin.

Napatayo na siya sa galit at natapon pa ang basong may lamang tubig dahil sa biglaan niyang pagtayo.

"Anong gagawin mo? Sasaktan mo na naman ako?"

He looked at me with so much anger. Hinawakan niya ang kamay kong nakahawak sa kutsara kaya natapon din iyon. Puno ng galit ang paghawak niya.

"You are a disgusting bitch. Stop blaming someone because the only problem here is you."

He slapped me with so much anger na parang natanggal lahat ng ngipin ko sa lakas ng iyon.

I couldn't cry and just let my eyes looked at him.