Yeso’s PoV.
If she know how hard this situation for me. Nasasaktan ako. Sino nga naman na mag-aakala na mag-tatagpo ang landas namin dito? Wala. Parehas kaming nagulat sa pang-yayari. And now, I’m in pain.
Alam mo ba ang feeling nung makita mo s’yang masaya sa piling ng ibang tao? Iyong tipo na nasa harap mo sila, may ngiti sa mga labi nilang dalawa pero ikaw itong nasasaktan. Sobra sobra.
Pag-kalabas ko ng dorm ko, naka-salubong ko si Ara. Hindi ko maiwasan na mag-iwas ng tingin sa kaniya. Nakaka-ilang ‘yong nang-yari sa gilid ng building. Binabalot ako ng kahihiyan.
“Diyan ang Dorm mo?” Tiningnan ko si Sajj pero agad ko ring ini-iwas ang tingin sa kan’ya. Hindi ko s’ya kayang tingnan. Napasandal ako sa pinto ng dorm ko at nag-baba ng tingin.
“Oo,” Sabi ko’t umalis na.
Pumunta ako sa Dean’s Office para ipasa ang mga kulang na requirements ko.
Nang maka-labas na ako sa Dean’s Office, napadaan ako sa Music Room. May pamilyar ako na nakita ro’n. It’s Psy. Nakikipag-hampasan pa sa lalaki na may hawak na gitara. This time, hindi peke ang ngiti ni Psy.
Mukhang masaya s’ya sa piling ng lalaki na ‘yon. Napangiti nalang ako ng mapait at umalis na. Sa totoo lang, nasasaktan ako. Sobra. Bakit ganito? Bakit ako nasasaktan?
ayoko nito.
Nasasaktan din ako. Pilit kong iniiwas ang sarili ko kay Psy dahil nga masyadong magulo ang sitwasyon namin ngayon.
It’s Sunday. Tatlong araw ko na palang iniiwasan si Psy. Paano na kaya bukas? Mag-katabi kami.
Napabuntong hininga ako. Why you’re torturing me in this way, Psy? Napaka hirap. Sobrang hirap. Alam kong ‘di ako sigurado noon sa nararamdaman ko noon. Pero ngayon, sigurado na ‘ko.
YOU ARE READING
Tragedy of Destiny
RomanceRPW, unang nag-kakilala. Sa mundong walang totoo. Sa Mundong puno ng pang-loloko. Mabubuo ang pag-mamahal na agad ding masisira. Pero, paano kung nag-tagpo ang kanilang landas sa totoong mundo? Mabubuo rin ba ang pag-mamahal katulad sa pekeng mundo...
