Vatan Sağolsun

Hayat Devam Ediyor

Her şey geçicidir. Acı bile.
*****
"Bu karanlığı hiçbir aydınlık aydınlatamaz Öykü." Arkasını döndüğü an göz göze geldiği kadın ile gözyaşları hızlandı.

"Aslı affet beni babamızı koruyamadım." Güneş Üsteğmenin sesi tarumar çıkmıştı, Aslı'ya sımsıkı sarıldı. 

"Her şey geçicidir. Acı bile." Ezra duyduğu sesle başında dikilen adama baktı.  Acı olgunlaştırır derler öyleydi. Zamanla insana her şeye alışırdı, acıya bile alışırdı. Başta alışamam sanırdı ama hayat insanı öyle bir yere getirir ki acıya bile alışırdı insanoğlu.

"Komutanım iyi misiniz?" Sahra Astsubay, Gökhan Yüzbaşının kahverengi gözlerinin içine endişe ile baktı. Gökhan Yüzbaşı kalbine saplanan ağrıya anlam veremese de bu ağrı onun nefesini kesmişti.

"Bu, ölüm kalım savaşı." Sırtını kayaya yaslayan Yüzbaşı Kara can dostunun gözlerinin içine baktı. Kurşunlar yanlarından geçiyordu.

"Senden tek istediğim eğer bana bir şey olursa kızım sana emanet devrem."

"Devrem böyle konuşma Zeliha annesini kaybetti, babasını da kaybetmeyecek." Yaslandığı kayadan ateş etmek çıktığı an göğsüne saplanan acı ile bir an nefesi kesilir gibi oldu.

"Devrem." Yüzbaşı Aslan, Yüzbaşı Kara'nın yanına gitti.

"Şehadet şerbetini içmek nasipmiş kardeşim senden tek istediğim kızım Zeliha'yı bu hayatta tek başına bırakmamak. Seni baba bilsin onu sıcak bir aile ortamında büyüteceğini biliyorum." Yüzbaşı Aslan kardeş bildiği adama baktı.

"Böyle konuşma devrem kızını sen büyüteceksin, babasının kahramanlığını senden dinleyecek." Yolun sonuna gelmişti hissediyordu bu dünyadan ayrılmadan önce  kızını emin ellerine bırakmak istiyordu can dostunun kızına iyi bakacağına emindi.

"Görkem benim senden başka güveneceğim kimsem yok. Kimsesizliğin hissettiği boşluğu en iyi ben bilirim. Kızım da o boşluğa düşmezsin ona çok iyi bak."

Gündüz yerini geceye bırakmıştı herkes kendi derdindeydi kimisi içine doğan sıkıntı ile başa çıkmaya çalışırken, kimileri kaderin onun için  ne biçtiğini bilmeden nefes alıp vermeye devam ediyordu. Öte yandan hastaneye getirilen Ezra'nın durumu stabildi. Haberi alan Fulya ve Ceylin hastane koridorunda gözleri yaşlı iyi bir haber bekliyorlardı. Fulya, annesine sarıldı.

"Anne, Ezra ablam iyi olacak mı?" Belirsizlik insanı dipsiz kuyuya çekerdi, Ezra'nın durumuda belirsizdi kimse gün doğunca ne olacağını bilmiyordu.

"Ezra ablan güçlüdür nefes almaya devam edecektir kızım."

"Komutanım şimdi ne olacak?" Gökşen Yüzbaşı, Ömer Astsubay'ın gözlerinin içine baktı o da bilmiyordu ne olacağını şu an tek düşünebildiği  şey düşmanının sıradaki hamlesiydi.

"Bilmiyorum Astsubayım ön." Gökşen Yüzbaşı sözlerini bıçak gibi kesen çapraz ateşe tutulmalarıydı. Kayalıkların ardına saklandılar.

"Herkes iyi mi?" Endişe ile Ömer Astsubayın gözlerinin içine baktı.

"İyi misin Ömer?" Ömer Astsubay, ablasının gözlerinin içine baktı iyi olduğunu söyledi ama iyi değildi kurşunlardan biri bacağına isabet ederken, diğeri karnına isabet etmişti. Gecenin karanlığında Gökşen Yüzbaşı fark edememişti kardeşinin vurulduğunu.

"Vatan sağolsun." Yüzbaşı Kara'nın dudaklarının arasından dökülen bu sözden sonra gözleri kapandı eli yanına düştü.

"İlhan," diye bağıran Görkem Yüzbaşının sesi dağda yankılandı. Umut; herhangi bir durumun veya olayın istediğimiz gibi gerçekleşmesini istemek veya hayal etmek olarak tanımlanabilir. Bir insanı güçlü kılan, onu ayakta tutan en önemli ve en güzel duygulardan birisi umuttur. Umut, başarmanın da ana kaynağıdır. Umut etmeyen birisinin, önemli işlere imza atması neredeyse imkansızdır. Tarihe adını altın harflerle yazdırmış insanların büyük başarıları hep umut sayesinde gerçekleşmiştir.