Yeni hayatım

10.Bölüm

Iyi okurlar umarım beğenirsiniz...

Desteklerininizi bekliyorum....

❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣

(KAYRANIN ANLATIMIYLA)

Derin bir nefes aldım keremin anlamıştım pişman olduğunu ama bu kadar yakın bir zamanda ve böyle bir durumun ortasında beklemezdim cok nazik üzerimi giydirdi kucağına aldığında kendimi güvende hissettim.

Çok güzel bir his bu. Poyrazin neden böyle yaptığını anlamıyorum ama tahmin ediyorum. Cansu yüzünden acaba ne yaşattı bu kız bunlara böyle....

" Bakın kısa sürede çok şeyler yaşadık farkındayım. Sadece ben değil sizde. Öz sandığınız kızınız kardesiniz öz değil. Ama bu benim suçumda değil. Elimden bisey gelmez. Beni sevin bana ilgi gosterin demiyorum ben poyraz. Anladın mı? Ya ben o kadar dayak yedim o kadar hastanelerde kaldım. Annemi babami sizi suçlasaydım bende o zaman.
Bu nasıl bişey sizdeki ya kininiz nefretiniz öfkesiniz yüzünden bu duruma sürekli gelirsiniz.

Ama atladığınız bir nokta var. Beni tehdit edemezsin. Ne yapabilirsin ki poyraz dövermisin tamam döv. Öldürür musun? Ne yaparsan yap.

Şimdi son kez söylüyorum hepinize tamam hiç bişey olmamış gibi davranmak zor ama bu şekilde davranmak da doğru değil. Böyle devam ederse seneye 18 yaşıma giriyorum.
Ve defolup giderim bu evden poyraz sorun yok anladın mı. Ben diğer kız gibi değilim.

Size neler yaptı ne yaşadınız bilmiyorum. Ama bende çok şey yaşadım. En azından senin yanında kardeşlerin vardı. Benim kimsem yoktu. Bu konu burda kapandı vücudum hakkında tek bir kelime bile etmeyin sakin. Ege de bilmicek üzülsün istemiyorum. "

Babam " Seni daha erken bulsaydık bunları yaşamazdın kızım" dedi.

" Yaşamamız gerekiyormuş baba olan oldu geçmişi değiştiremeyiz ama yaraları sara biliriz önemli olan tekrar kanatmamak" dedim Poyraza bakarak.

" Bakın ben hiç bir zaman sabah kahvaltı masasına oturup kahvaltı yapmadım. Onlarla yemek yemedim. Çünkü. Çünkü yemek yememe izin vermezlerdi. Sadece bize yeticek kadar yemek var derlerdi. Artık bir süre sonra çok az şeylerle karnım doymaya başladı. Hiç bir zaman herşeyin fazlasını istemedim istemiyorum da. İlk buraya geldiğimde zengin olduğunuzu anladım. Tamam ben sizin çoçuğunuzum sizin kardeşinizim ama sizi affetmem paranız için değil. Annem sarılınca bana o kadar çok güzel hissettim ki tarifi yok. Babam sarıldı dünyalar benim oldu. Abimler tek tek benden şans istediler. Kabul ettim. Çünkü sizin de bir suçunuz yok.. Hayat hepimize adil davranmıyor malesef."

Poyraza dönüp " Beni kabul etmek zorunda değilsin sevme beni isteme sorun yok ama bu kadar insan bizim yüzünden huzursuz olmasın ikimizde anlayış gösterelim sen bir büyük olarak daha mantıklı davranırsın biliyorum bende dikkatli olmaya çalışacağım" dedim.

Ayağa kalktım poyraz dağılmış gibi duruyordu. Gidip anne ve babamı öptüm
Annem "Kızım bırakma beni ne olursun " diyip daha çok ağlamaya başladı.

"Huzursuz olmanızdan iyidir bu şekilde devam ederse başımın çaresine bakmasını bilirim sorun etme sen hadi geç oldu uyuyun artık " dedim ve odama çıktım. Ege hala uyuyordu gidip sarıldım ve kendimi uykuya teslim ettim....

Sabah gozlerimi açtığımda karnımdaki ağırlık çok fazlaydı kafamı çevirdiğimde Uraz abimin de geldiğini anladim yanıma güldüm şapsallar ya..

Sanırım alıştım hatta kerem ve poyrazın bu hallerine bile alıştım diyebilirim.

Birden kapı açıldı kerem girdi içeri " Günaydın küçüğüm " dedi. Başta şaşırsam da sonra dün aklıma geldi bende " Gunaydin " dedim.