Real lovers -sasusaku-

13

Annem eve geldiğinde çok telaşlıydı.

"Sakura acilen toparlan kızım"

"Ne oluyor anne ne bu telaş?"

"Teyzen çok hastalanmış ben oraya gidiyorum sende sebgilinin yanına. Hadi toparlan 1 saa sonra uçağım var"

Daha sasuke ile barışmamıştım bile, barışmayıda düşünmüyordum. Oraya gidersem bi şekilde kendini affettireceği belliydi. Fakat öte yandan okulu bırakıp annemle de gidemezdim, ne kadar süreceği bilinmiyor.

"peki"

Odamdan gerekli eşyaları ve montumu alıp kapıdaki anneme yöneldim.

"Sen bir şey yemiyecek misin anne"

"havaalanında bir şeyler yerim sen beni düşünme"

Böylece binada sarılarak çıktık. Hava çok karanlıktı ve annem sasuke'nin beni alması için ısrar etti. Telefonu açtığımda +99 bildirim vardı fakat hiçbirini açmadan arama tuşuna yöneldim. Sasukeyi çevirdim.

"Alo?"

"Sasuke beni alabilir misin?"

"Ne oluyor?"

"Annem teyzemin yanına şehirdışına gitmek zorunda bu yüzden sizde kalmam ve senin alman için ısrar etti, hava çok karanlıkta"

"geliyorum"

Sokak ışıkları bile yanıyordu. Yaklaşık beş dakika sonra siyahlığın içinden bir silüet belirdi. Sasuke'ydi. Yanıma geldiğinde ceketini çıkarıp omzuma koydu.

"Üşümüşsündür"

Gerçektende üşümüştüm, havaları çok sıcak olmasına rağmen geceleri aşırı soğukta oluyor. Elinide omzuma attı, böylece yürümeye başladık.

"Sakura" sesi daha garip çıkmıştı.

"hm?"

"Hala bana kızgın mısın"

"fazlasıyla"

Bana bakan kafasını ileriye çevirdi. Acaba kırmış mıydım, fakat o daha kötüsünü yaptığı için haketmişti. Evlerine geldiğimizde kapıyı sabahki soğuk yüz değilde her zamanki gibi güleryüzlü ailesi açtı. İçeri girdiğimde ilk olarak oturma odasına yani herkesin toplandığı odaya geldim.

"Sasuke kısaca anlattı ama noldu kızım" annesi meraklı gözlerle bana bakıyordu.

"teyzem hastaydı durumu kötüleşmeye başlamış, bu yüzden annem şehirdışına çıktı. Burda kalmam konusunda ısrar etti. Tabi sizede rahatsızlıktan vermezsem"

"Ah anne yüreği yalnız bırakmaya dayanmıyor tabii, ayrıca sen bu evin kızı sayılırsın ne rahatsızlığı dilendiğin kadar kal canım kapımız sana hep açık"

Gülümseyerek "Annemin yaptığı işleri de gelene kadar ben yaparım"

"gerek yok kızım sen okuluna bak, maaş falanda azaltmam. Gelene kadar bi arkadaşın torunu var onu çağırırım"

"Peki ben yerleşeyim o zaman"

Arkamı dönerek merdivenlerden çıktım. Oda hiç değişmemişti. Hemen eşyalarımı yerleştirdim, fakat bir defterim eksikti. Büyük ihtimalle en son gelişimde sasuke'nin odasında unutmuştum. Kapıyı açarak sasuke'nin odasının önüne geldim. Yavaşça tıklattım ses yoktu. Girdiğimde ise sasuke orada yoktu. Defteri unutup sasuke'yi aramaya başladım. Balkona çıkmıştır diyerek yatağın yanındaki kapıyı açtım. Bir köşeye çekilmiş ağlayan sasuke'yi gördüğümde şok oldum. Okulda hep havalı gözüken çocuk sasuke miydi o? Vücudum titremeye başladı. Sanırım hepsi benim yüzümdendi, özür dilemeliydim. Ama ondan önce sakinleşmesini sağlamalıydım. Yanına doğru yavaşça yürüdüm. Eğildiğimde

"s-sasuk-"

Daha sözüm bitmeden sarılmıştı. Gözyaşları omzuma düşüyordu.

"Sakura, ben çok özür dilerim tüm olan şeyler yüzünden lütfen beni affet"

Benim yüzümdendi, intihara kalkışması, ağlaması, bu halde olması hepsi benim suçumdu ve gelip hala affetmezsem ölebilir. Ayrıca içimdeki his affetmemi söylüyor, ikimizin iyiliği içinde.

"A-affettim" titrek sesimle bunu söyleyebildim. Daha sonra ayağa kalktı.

"yüzümü yıkamaya gidiyorum"

"tamam"

Gecenin mükemmel manzarası sasuke'nin balkonundan daha da güzel gözüküyordu. Yanıma geldiğinde yüzüne daha yeni bakabilmiştim. Gözleri mosmor, zayıflamış, fakat hala gülümsemeye çalışan sasuke vardı karşımda. Eliyle yanağıma düşen gözyaşlarını kenarına fırlattı. Ve işte o büyülü an. Beni kendisine çekti ve yavaşça öptü. Evet doğru gördüm, uchiha sasuke beni öpmüştü. Yanıma oturdu birlikte balkondan ayaklarımızı uzattık. Bense kafamı sasuke'nin göğsüne koymuşken arka bahçe ışığı açıldı. İkimizde gözlerimizi oraya çevirdik. Gelen kişide kırmızı saç vardı. Hayır, hayır o kız olamazdı.

"Karin-?"

Sasuke hızlıca ayağa kalktı ama gitmesini istemiyordum. Yavaşça kolundan tuttum. Anlamıştı yanıma eğilip benimde ellerimi tuttu. Böylece ikimiz birden aşağıya indik.

"anne karin neden burda?"

"sakuranın annesi gelene kadar yeni hizmeçimiz, gel canım odanı gösteriyim"

Karin sasuke'ye bakarken ellerimi daha çok sıkıyordu.

"Gel odama geri gidelim sevgilim" sevgilim kelimesini bastırarak söylemişti. Karin umursamaz bakış atıp kafasını çevirdi. Ne demek burda kalacaktı. Tanrım kabus gibi.

"istersen yanımda yatabilirsin"

"he?" şaşırmıştım. Anlamamış olmama güldü ve yatağa uzandı.

"ben yatıyorum hadi gel" ve elleriyle benide çekti ışıkta kapanınca sasuke'ye sarıldım ve uykuya dalmaya başladık...

-devam edicek yazmama gerek yok sanırım final olunca final diye yazarım zatenn

-oylamayı unutmayın <3