Dabi X Okuyucu

<3

!! TW: Self Harm !!

Bölüm değil, tekrardan belirteyim. Eğer metin için " ergence, ilgi için vs." tarzı yorumlar yapacaksanız bu metni okumamanız daha iyi olur. Ciddi bir sorunu kelimeler ile çürütmeniz saygısızlıktan başka birşey değildir.

Isabella yaptığından pişmandı, bir anlık duyguları ile hareket etti ve olmaması gereken birşeyi yaptı, kendine zarar verdi. Hastanede kollarında bandajlarla yeni doğan güneşi izliyordu, geceden beri burdaydı, ailesi onu bulduğunda kolları kan içindeydi, hıçkırarak ağlıyordu. Herşeyi bitirmek istemişti, günlerce kimse ile konuşmadı, erkek arkadaşının telefonunu açmadı, arkadaşlarının.    Gözleri doluydu, hep olduğu gibi. Zor bir zamandan geçiyordu ama bu kadar ileri gidebileceğini düşünmemişti. Arkadaşları, ailesi ve erkek arkadaşı bu kadar zor olduğunu tahmin etmemişti. Depresif bir sevgili olduğu için kötü olduğunu düşünüyordu.

Not: Burda ailesi ve arkadaşları, öğretmenleri Dabi'yi biliyor ve normal karşılıyorlar, Dabi bir nevi iyi, niyeti sadece Isabella'nın güvenliği ve mutluluğu olduğu için.

Odada tek başına oturuyor ve konuşmak istemiyordu, diğerlerinin endişelendiğinin farkındaydı. Neden yaptı? Yaparken ne düşünüyordu? Ölmeyi gerçekten istiyormuydu? Herşeyi terk etmeyi, herşeyten vazgeçmeyi, her sabah güneş doğarken izlediği güneşi, gece çıkan yıldızları, yüzünde hissettiği ormanın kokusunu, ailesi, arkadaşları, erkek arkadaşı.

Onu seviyordu, birkaç hatfa önce büyük kavgalar etmişlerdi, günlerce onunla konuşmadı ama hepsinin sebebi boş nedenlerdi. Dizlerini kendine çekti ve kafasını dizlerine koydu, kalp atışları hızlandı, dizlerini saran elleri sıkmaya başlamıştı, tırnakları etine girecek gibiydi, acıyordu, herşey kafasında onun sonuymuş gibi düşündü, insanlar ne düşenecekti? Ona deli gözüyle bakacaklardı?  Dişlerini sıkıyordu, başı patlayacak gibi ağrıyordu, ağrısı gözlerine vuruyordu. Nefesi gittikçe hızladı.

Omzunda bir el hissetti. Kafasını hızla kaldırdı.

I: Dabi?

Dabi şaşkındı, onun bu kadar zor bir durumda olduğunu görememişti, onun yardım çığlıklarını duymadı. Kendine zarar verebileceğini hiç düşünmedi. Yavaşça yanına oturdu, gözlerine bakıyordu.

Hastaneye geldiğinden beri kimseyle konuşmak istememişti Isabella ama o olunca.

D: Bebeğim...Sen- ne yaptın?

I: Hah- Bana öyle bakma Dabi, ne olduğunu biliyorum, kendime ne yaptığımı biliyorum.

Dolmuş gözleri parlarken acıyla Dabi'nin gözlerine bakıyordu. Dabi nasıl yaklaşacağını bilemedi, ilk defa olmuştu, Dabi ilk defa bir kadını sevmişti, aşık olmuştu. Onun canını yakmaması lazımdı, hassastı.

Sıcak elini solmuş tenine, buz gibi yüzüne koydu, gözlerinin içine baktı.

D: Neden böyle bir şey yaptın?

I: Bilmiyorum, ben- bilmiyorum. Bir anlık bir şeydi, daha fazla dayanamadım, ben herşeyi bitirmek istedim!

Isabella kafasını eğdi ve gözyaşlarına izin verdi. Dabi'nin yüzündeki elini çekti. Dabi iç çekti, onu en iyi şekilde iyileştirmesi gerekiyordu.

Zarar verdiği kolunu tuttu, Isabella ne yaptığına bakmak için kafasını kaldırdı. Dabi gözlerinin içine bakarak kolundaki bandajlı yeri öptü. Bir- iki- üç, eline doğru çıktı öpücükleri, avucuna kadar çıktı ve avucunuda öptü. Isabella'nın elini kendi yanık ve zımbalı yanağına koydu, soğuk eli yüzüne iyi geliyordu, bunu ikiside biliyordu.