Prologue
Do really wishes come true?
Can all impossible things be possible?
Ryan's POV
Mabuti pa sa lotto, may pag-asang manalo, di tulad sayo imposible. Prinsesa ka, ako'y dukha, sa tv lang naman kasi may mangyayare. At kahit mahal kita, wala akong magagawa, tanggap ko oh aking sinta, Pangarap lang kita.
Haaaay... Ang hirap naman ng ganito. Pinagmamasadan ko lang siya sa malayo. Kung bakit ba naman kasi madami pang nagkakagusto sa kanya eh. Hay naku, sapul na sapul pa ko dito sa kanta na to sa cp ko.
Matagal na kaming magkakilala ni Janine. Friends pa nga kami eh. Pero bakit ganun, nitong mga nakaraang araw, parang umiiwas siya sakin? Or talagang busy lang siya? Hay ewan. Lalo akong natotorpe sa kanya eh. Aish.
Janine's POV
Mahirap maging babae, kung torpe yung lalake, kahit may gusto ka, di mo masabi. Hindi ako yung tipong, nagbibigay motibo, conservative ako kaya di maaari, at kahit mahal kita, wala akong magagawa, tanggap ko oh aking sinta, Pangarap lang kita.
Oo. Pangarap lang kita Rayan. Hay naku naman! Ganda ng timing ng kantang to oh! Haaaay, kung di lang talaga ako babae at babae si Ryan, liligawan ko na yun. Kaso hindi eh. Habang tumatagal lalo pa kong nahuhulog sa kanya, di ko nga alam kung sasaluhin niya ko eh.
Kaya eto, panay iwas ko sa kanya, alam kong nasayang ang friendship namin. Pero pano naman tong puso ko? Haist. Ang hirap mag isip ng lovelife. Ayoko na ng lovelife.
"Hoy Janine! Nakatunganga ka na naman jan! Pasukan ka sana ng langaw! Iniisip mo na naman si Ryan noh? Umamin ka na kase! Charotera neto!" - Ana
"Che! Di ka nakakatulong!"- ako
Si Ana, friend ko, maingay yan pero mabait. Gumagawa talaga siya ng way para magkalapit ulit kami ni Ryan. Sabi niya may gusto daw sakin si Ryan. Parang di naman. Di nga siya gumagawa ng way para makausap ako eh. Alam din ni Ana na may gusto ako kay Ryan, kaya ayan, kung anu ano na ang mga sinasabi.
"Oy Janine! Pinapasabi nga pala ni Papa Ryan mo na magkita daw kayo sa quadrangle mamyang dismissal! Life and death to teh!" - Ana
"Loka loka! Oo na pupunta na!" - ako
Anu naman kaya yun? Naeexcite na kinakabahan ako. Atleast makikita ko na ulet si Ryan.
Ryan's POV
"Sige na gawin mo na yun!! Sige ka, kakayanin mo bang mawala ng tuluyan si Janine? Kaw din baka magsisi ka!" - Ana
"Eh di ko talaga kaya yun Ana! Torpe ako! Torpe!!" - ako
"Tae ka talaga! Duwag! Bahala ka, last chance mo na to, baka di ka na talaga makalapit kay Janine!" - Ana
"Oo na sige na! Sabihin mo sa quadrangle mamayang uwian!" - ako
Aish ano ba tong pinapasok ko? Baka lalo pa kong layuan ni Janine eh.
"Goodluck sayo! Just be yourself! Babye!" - Ana
Talaga tong babaeng to. Nakakatuwa talaga siya. Madami namang nanliligaw sa kanya pero bakit kaya wala siyang sinasagot ni isa? Aish. Ana talaga oh! Bakit mo ko pinasok sa gulong to!
Actually di naman talaga siya gulo. Sabi ni Ana gumawa daw ako ng paraan para mapansin ni Janine.Tutal marunong naman daw ako mag gitara at kumanta, kantahan ko nalang daw.
Ahhhh!! Nababakla ako! Di ko to keri! Harujusko! Walanjo!!
Eto na, dismissal na. Nandito na ko sa quadrangle, hinihintay ko siyang lumabas sa classroom niya.
Janine's POV
"Tutuloy pa ba ko?" - ako
"Oo naman! Kawawa naman si Ryan kung paghihintayin mo sa wala!" - Ana
"Kailangang sumigaw? Eto na nga oh!" - ako
Feeling ko may kinalaman dito si Ana eh. Pero kahit na gaun kaibigan ko parin siya. Kinakabahan naman ako. Eto na papunta na ko sa quadrangle.
Nakita ko siyang nakaupo dun at may hawak na gitara. Kinabahan ako lalo. Anu ba yan! Naninigas ako sa kinatatayuan ko!
Hala, napatingin siya sakin at ngumiti. Shet lang, sana lagi mo nalang ako nginingitian.
Eto na, unti unti na siyang lumalapit sakin habang pinapatugtog ang gitara niya. Teka, alam ko to ah..
Ryan's POV
Eto na, this is it! Gagawin ko na! Sinimulan ko ang pag strum ng gitara ko, inaalay ko to para sa kanya.
Mabuti pa sa lotto, may pag-asang manalo, di tulad sayo imposible. Prinsesa ka, ako'y dukha, sa tv lang naman kasi may mangyayare. At kahit mahal kita, wala akong magagawa, tanggap ko oh aking sinta, Pangarap lang kita.
"Janine, matagal na kitang pinapangarap. Gusto kong makamit ang pangarap ko. Janine, mahal kita, dati pa. I love you Janine."
"Tinatanggap mo ba ang pagmamahal ko?"
Nanatili lang siyang tahimik at walang imik. Mali ba ang ginawa ko? Masyado ba kong naging mabilis? O baka naman napangitan siya sa boses ko?
Janine's POV
"Tinatanggap mo ba ang pagmamahal ko?" - Ryan
Teka. Tama ba to? Nangyayari ba talaga to? Si Ana, nandun naka thumbs-up. Sabi naeh. Pakana na naman nita to. (-.-)
Matagal ko nang hinihintay na mangyari to. Tiningnan ko lang si Ryan. Mukhang nalungkot ata dahi wala akong response. Haha. Kinuha ko yung gitara niya at nag strum
Mahirap maging babae, kung torpe yung lalake, kahit may gusto ka, di mo masabi. Hindi ako yung tipong, nagbibigay motibo, conservative ako kaya di maaari, at kahit mahal kita, wala akong magagawa, tanggap ko oh aking sinta, Pangarap lang kita.
"Matagal ko nang pinapangarap to Ryan. kala ko imposiblepero nangyare. Oo Ryan, tinatanggap ko ang pagmamahal mo. I love you too ^___^" - ako
THE END.
A/N: nagustuhan niyo ba? kung oo, comment naman kayo jan! First time kong gumawa ng short story kaya pagpasensyahan na ah?
Plug ko nga pla ang Never Touch A Rose. paki basa po. Isa ako sa mga authors niyan!
O siya, abangan ang mga susunod ko pang mga stories! Thanks for reading!
